พ่อแม่กูมิใช่
สูก็แค่ประชาชน
คุณค่ามิควรคน
เพียงเศษซากและตัวซวย
เหมาะคุกและเหมาะขัง
ณ ขื่อคอกอย่าง ‘งัวควย’
บ่นบ้าหาตะบวย
มิหมอบก้มกบาล บา!
ผิดสูสมควรตาย
ขุดโคตรก่นถึงฎีกา
ผิดกู เถอะ อาญา
ก็รอลง..กระไรฤา?
ศักดิ์ศรีแห่งปวงสู
ต่อปวงกูก็กิ้งกือ
บีบม้วยมิเหมาะมือ
สิ เหมาะตาย ณ ใต้ตีน
โป้งปากสิกูปิด
สูอย่าหมายตะกายปีน
ปวงสัตย์และมวลศีล
มิเหมาะใช้อย่าไขสือ
สูคิดจักกูขวาง
จึงโหงห่ากระพือฮือ
ยั้วเยี้ยมายึกยือ
มายื้อยุด มิยอม ยอม!
ขน ‘เควี่ย’ มาทั้งโคตร
มาป้องปาก ‘ปรองดองปลอม’
หมาหมู่และปากมอม
อะโหมั่ว..แม่ง ตัวเมีย
กี่ทาสที่ทนทุกข์
เพียงหมายลุกขึ้นงัวเงีย
ส่ำสัตว์ก็รุมเสีย
นิรโทษสกรัม. .กรรม !ฯ
สุขุมพจน์ คำสุขุม
ไขคำ :‘งัวควย’ (สำเนียงพูดอย่างอีสาน) หมายถึง ‘วัว ควาย’........ถ้าหมายความไกล
กว่านี้เป็นของผู้คิด ไม่ใช่ของคนเขียนครับ
: ‘เควี่ย’ (สะแลง) ...เชิญบัญญัติกันตามสบายครับ