ช่วงบ่ายของวันที่ 29 ก.พ.55 เกิดเหตุการณ์ชายสองคนปรี่เข้าทำร้าย รศ.ดร.วรเจตน์ ภาคีรัตน์ อาจารย์ประจำคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กลางลานจอดรถของคณะ
เช้าวันเดียวกันนั้นเอง ประชาไทได้ไปสัมภาษณ์ บุญสุข กานโน และปรีชา แก้วดวงตา เจ้าหน้าคณะนิติศาสตร์ บุญสุข เป็นเจ้าหน้าที่อาคารสถานที่มานานถึง 34 ปี ส่วนปรีชา เป็นพนักงานขับรถของคณะมานานกว่า 22 ปี
ด้วยหน้าที่การงานที่ต้องสัมพันธ์กับฝ่ายต่างๆ โดยเฉพาะกลุ่มการเมืองที่เป็นคู่ขัดแย้งกันซึ่งเข้ามาใช้พื้นที่ของธรรมศาสตร์ พวกเขารับรู้ ได้ยินได้ฟัง และเห็นความเคลื่อนไหวและเหตุการณ์ทางการเมืองของไทยที่เคลื่อนผ่านธรรมศาสตร์มาโดยตลอด
พวกเขาเห็นว่าวันนี้ธรรมศาสตร์ยังคงมีเสรีภาพทางวิชาการ และเห็นว่ากฎหมายอาญามาตรา 112 ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือกำจัดศัตรูทางการเมืองและถูกนำมากลั่นแกล้งผู้อื่น จึงเห็นด้วยกับข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์ที่เสนอให้มีการแก้ไข และเห็นว่ากลุ่มที่มีความเห็นต่างกันทางการเมืองควรมาคุยกัน และเสนอว่าธรรมศาสตร์ควรเป็นพื้นที่เปิดเสรีในการแสดงความคิดเห็นทางการเมืองของกลุ่มต่างๆ เพื่อให้ความรู้แก่คนทั่วไป มากกว่าจะจะปิดกั้นไม่ให้ใช้พื้นที่
บรรยากาศเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นทางการเมืองของคนที่ทำงานอยู่ในพื้นที่ธรรมศาสตร์ มีเสรีภาพไหม และพอใจกับเสรีภาพนี้ไหม
ปรีชา : เสรีภาพในที่ทำงานดีมาก อาจารย์ท่านเป็นกันเอง บางทีท่านก็ให้ความสนิทสนมเหมือนญาติมิตร
บุญสุข : ทั้งๆ ที่เราเรียนมาน้อย แต่ว่ามารู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่ในนี้ก็เป็นมิตรกับทุกๆ คน ก็ใช้ได้
บรรยากาศทางการเมืองไทยที่รุนแรงมากขึ้นในหลายปีที่ผ่านมา ส่งผลกระทบอะไรกับการแสดงออกบ้างไหม
ปรีชา : บางครั้งมันก็พูดไม่ได้ พูดไปก็เป็นภัยกับตัวเอง แสดงความคิดเห็นก็ยังไม่ได้ อย่างมาตราหนึ่งที่รัฐบาลที่แล้วใช้เป็นเครื่องมือในการกำจัดศัตรูทางการเมือง
บอกได้ไหมว่ามาตราที่เป็นปัญหาคือมาตราไหนยังไง ?
ปรีชา : แค่คิดยังไม่ได้เลย อย่างเขากำจัดศัตรูทางการเมือง เขาบอกว่าไอ้นี่ไม่จงรักภักดี เราก็ตายแล้ว ไม่จงรักภักดีเขาใช้เป็นเครื่องมือในรัฐบาลที่แล้ว ใช้มากแล้วคนติดคุกในมาตรานี้เยอะ ก็ยังไม่ทราบว่าจะแก้ไขได้ยังไง ในเมื่อว่ามันมีพรรคการเมืองหนึ่งใช้มาตรานี้มาเล่นงานคน แล้วยังใช้มาตรานี้เป็นเครื่องมือปลุกม็อบ ปลุกระดมคนที่ไม่ได้อ่านในมาตรานี้เลย
ที่ผ่านมา มีข้อเสนอของกลุ่มนิติราษฎร์ ซึ่งเป็นอาจารย์ของคณะนิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์เองที่เสนอให้แก้มาตรานี้ เห็นด้วยหรือไม่อย่างไร
ปรีชา : เห็นด้วย เพราะป้องกันสถาบันที่นักการเมืองที่ไม่ดีเอาสถาบันมาเล่นการเมือง ใช้กำจัดคู่แข่งทางการเมือง
บุญสุข : นิติราษฎร์นี่ผมก็ว่าดีนะครับ เพราะว่าทำให้ประชาชนทั่วประเทศจะได้รู้กันเลยทุกวันนี้ว่าดียังไง แล้วเขาจะได้หูตาสว่างขึ้นเท่าทุกวันนี้ก็เพราะอาจารย์วรเจตน์ (วรเจตน์ ภาคีรัตน์-ประชาไท) ที่เป็นผู้นำของนิติราษฎร์ คนที่เขาไม่ได้ค่อยรู้กฎหมงกฎหมายอะไร ตอนนี้รู้สึกเขาจะรู้แจ้งเห็นชัดหมดแล้ว
กลัวไหม ถ้าจะร่วมทำกิจกรรมจริงจังทางการเมือง เช่น ลงชื่อกับ ครก.112
ปรีชา : เพราะเราบริสุทธิ์ใจ เราไม่ต้องการให้ใครใช้มาตรานี้มากำจัดศัตรูทางการเมือง หรือว่าใช้กลั่นแกล้งคนอื่น เพราะว่ามันกว้างมาก มีแค่ 3 บรรทัดเอง แต่อยู่ที่คนจะตีความกฎหมายยังไง แค่นั้นเอง จะเล่นงานยังไง แค่นั้นเอง ถ้าอ่านดีๆ ไม่มีอะไรเลย แต่ความหมายมันกว้าง
ในช่วงที่ผ่านมา การเมืองไทยแรงมากๆ ในฐานะคนที่อยู่ในธรรมศาสตร์มายาวนานมาก และเห็นบทบาทของธรรมศาสตร์ในช่วงเปลี่ยนผ่านหลายๆ ครั้ง คิดว่าธรรมศาสตร์ควรจะทำหน้าที่ หรือควรจะมีบทบาทยังไง
ปรีชา : ก็จัดสัมมนาแต่ละกลุ่ม และให้ความรู้ถึงจะถูกต้อง ไม่ใช่ไปปิดกั้น คนทั่วไปจะได้รับข้อมูลที่ถูกต้องจากการสัมมนา จากการทุกกลุ่มมาสัมมนามาชี้แจง ไม่ใช่ไปปิดกั้น
บุญสุข : ก็อยากจะให้มาช่วยกันทุกกลุ่มเลยครับ อยากให้มานั่งคุยกัน ไม่อย่างนั้นมันก็อยู่อย่างนี้ ไม่มีใครยอมใคร
พี่สองคนสนับสนุนเสื้อแดง เวลาคนที่มีความคิดเห็นแตกต่างมาพูด พร้อมจะฟังไหม
ปรีชา : ฟังฮะ พวกผมฟัง อยู่ที่นี่ทุกกลุ่มทุกสีมาก็ไม่มีปัญหา ต้องดูแลเขาเหมือนกัน
ทำงานในระดับล่างลงมา มีแรงกดดันหรือมีความรู้สึกไหมว่าอาจจะมีความเห็นทางการเมืองที่ต่างจากผู้บริหารในปัจจุบันนี้
ปรีชา : ส่วนมากการทำงานก็แยกจากความขัดแย้งทางการเมือง ความสัมพันธ์ในที่ทำงานก็แยกจากความขัดแย้งทางการเมือง ก็เลยไม่ค่อยมีความกดดันอะไร
บุญสุข : เหมือนกันครับ
ไม่มีการมาปะทะกัน ?
ปรีชา : ไม่มี ก็เหมือนเวลาเราไปเที่ยวในกลุ่มเพื่อน เราก็เฮแบบเพื่อน อยู่กลุ่มใครกลุ่มมัน แต่เวลาอยู่ที่ทำงานก็สัมพันธ์กันแบบในที่ทำงานเป็นปรกติ
