สามปีก่อน วันนี้ ยังมีพ่อ
ให้ขี่คอ พาหนู ไปดูหนัง
ใส่เสื้อเหลือง นั่งเคียง เสียงก็ดัง
ได้เอาหลัง อิงพ่อ ก็อุ่นใจ
น่าเสียดาย วันนี้ เคยมีพ่อ
พาไปรอ ตอนค่ำ สนามใหญ่
ได้ตื่นเต้น สุดสุด จุดเทียนชัย
แล้วดูไฟ ประดับ ระยับตา
แสนคิดถึง วันที่ ยังมีพ่อ
เคยไปรอ กินอาหาร นานเป็นบ้า
พาพ่อไป เขาลดให้ ครึ่งราคา
กินอิ่มมา ก็ยัง นั่งรถฟรี
นั่งร้องไห้ มองไป ไม่เห็นพ่อ
จะเดินต่อ กันไป อย่างไรนี่
ทั้งนาไร่ ไร้คนทำ มาข้ามปี
บอกหนูที นี่คือฝัน มันไม่จริง
กลั้นน้ำตา วันนี้ ไม่มีพ่อ
รันทดท้อ สิ้นไร้ ไปทุกสิ่ง
สองปีกว่า แม่-ลูก ถูกทอดทิ้ง
พ่อถูกยิง พ่อถูกขัง ยังไม่ลืม
ติดตามความเคลื่อนไหวของ ประชาไท ทางอีเมล คลิกอ่าน http://goo.gl/8xIcV หรือเฟซบุ๊ค http://fb.me/Prachatai