เพ็ญ ภัคตะ: พ่อแม่ไม่สั่งสอน!

สงสัยว่าพ่อแม่ไม่สอนสั่ง
จึงมานั่งหน้าจอจ้อโขมง
คุ้ยข่าวนู้นแขวะคนนี้ว่าขี้โกง
จนคอโป่งตาโปนถลนตะลึง

คุณคงเป็นลูกรักยิ่งนักแล้ว
พ่อดั่งแก้วกนกมณีเป็นที่หนึ่ง
แม่คุณคงสั่งสอนเสียลึกซึ้ง
ปากคุณจึงจ้วงจาบอำเภอใจ

โอ้ละหนอ...นกน้อยแห่งไร่ส้ม
พ่นคารมข่มเหงยำเยงไพร่
หนึ่งหนึ่งสองที่ผองคุณทูนเทิดไว้
แท้คือโซ่เส้นใหญ่ใกล้หย่อนยาน

เมื่อมีคนเห็นต่างย่อมต่างเห็น
ไยต้องเป็นหนึ่งเดียวเกลียวสมาน
ฉุดกระชากลากไถไสกบาล
ขู่ประจานให้พ้นเขตประเทศไทย

สำรอกทับวลีถ่อยฟังแล้วอึ้ง
“พ่อแม่มึงไม่สั่งสอนกันใช่ไหม?”
สอนน่ะสอน! ว่าอย่าเป็นทาสรับใช้
สั่งสิสั่ง! ว่าหัวใจให้อิสรีย์

หยุดเหยียบย่ำหยามเย้ยถึงแม่พ่อ
ปากสอพลอตระบัดสัตย์สิ้นศักดิ์ศรี
ใครจงรักไม่จงรักสิทธิเขามี
บุพการี...ขอไว้อย่าลามปาม!