ติดหล่มดำ ย่ำในหลุม กลุ่มหมอกหนา
เบื้องหน้า เลือนลาง ทางสับสน
เหลียวขวา แลซ้าย หลบไม่พ้น
คล้ายติดกับ อับจน บนทางตัน
สลึมสลัว มัวตา ฝ่าสายหมอก
เจ็บยอก หนักหน่วง ดั่งห้วงฝัน
แต่ละก้าว เท้าหนัก กักกัน
ลากพัน โซ่ตรวน ข่วนผิวกาย
อุปทาน สายตา ว่าเห็นแสง
ลำคอแห้ง ทรุดหมอบ หอบกระหาย
เเสงเสรี อิสระ วาบประปราย
เสียงคนตาย เเว่วถาม น้ำตาคลอ
"สุดฟ้าโน้น เเสงไฟ นั้นใช่หรือ?
ปีศาจถือ ดาวดวง ไว้ลวงล่อ
ที่นั่นคือ ฟ้าสีทอง เคยร้องรอ
ฤๅหลุมบ่อ "กลบคนตาย สลายคนเป็น"
โซ่ล่ามรัด บาดเนื้อลึก ลึกปวดร้าว
พาร่างหนาว เข้าใกล้ ไฟที่เห็น
ปลดโซ่คล้อง จองจำ สิ้นลำเค็ญ
รับไฟเย็น เซ็นต์เงื่อนไข ให้เผาตัว**
พันธนาการ ปลดปล่อย ร้อยข้อเเม้
ตระหวัดแส้ สัญญา อย่าเงยหัว
รับเงื่อนไข ปรองดอง ของความกลัว
หรือเลือกทาง มืดมัว จนตัวตาย
จนมุมกับ ทางเก่า เขาให้เลือก
กระสนเสือก ลมหายใจ ใกล้สูญหาย
เศษปรองดอง อิสระ หลอมละลาย
ดับสลาย หมดสิ้น จิตวิญญาณ
(ดับสลาย จิตวิญญาน อุดมการณ์ชน)
ที่มาภาพ: เยี่ยมบ้านญาติผู้เสียชีวิต