ภายหลังจากทำการสำรวจวรรณกรรม (Literature Review) งานเขียนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและแนวคิดทฤษฎีทางด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (ของไทย) [1] มาอยู่พักใหญ่ ผู้เขียนสังเกตเห็นถึงบางสิ่งบางอย่างในวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทย นั่นคือ การติดอยู่ในวังวนของการใช้ทฤษฎีและแนวคิดในกลุ่มปฏิฐานนิยม (Positivism) ที่ว่าด้วยวิธีคิดเหตุผลแบบวิทยาศาสตร์ และความเป็นหลักสากลของความจริง (Universal Truth) ซึ่งจำเป็นต้องแสวงหาความรู้ในรูปแบบที่เป็นภววิสัย (Objective) ตามอิทธิพลของวงวิชาการรัฐศาสตร์อเมริกันที่ยึดในปรัชญาแนวปฏิฐานนิยมและความเป็นวิทยาศาสตร์ อาทิ แนวคิดในสำนักสัจนิยม (Realism) หรือแนวคิดในกลุ่มสำนักเสรีนิยม (Liberalism) ซึ่งเป็นแนวคิด ทฤษฎีที่ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในวงการนโยบายต่างประเทศ และวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในปัจจุบัน (ซึ่งเป็นกลุ่มทฤษฎีที่ได้รับความนิยมภายในวงวิชาการความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยเช่นกัน)

ผู้เขียนเกิดความสงสัยว่า เหตุใดวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยจึงยังคงยึดติดอยู่กับแนวคิด (ซึ่งผู้เขียนนิยามไว้ในที่นี้ว่าเป็นรูปแบบจารีต – Traditional Concepts ของวงการ IR) เนื่องจากในขณะที่ผู้เขียนได้พยายามทำการสำรวจวรรณกรรมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยแล้ว พบว่างานเขียนที่ใช้ทฤษฎี แนวคิดประเภทกระแสรอง หรือ นอกกระแส มีอยู่น้อยนิด (จนถึงขั้นพบได้ยาก) [2] ข้อสันนิษฐานของผู้เขียนจึงเป็นในเรื่องของ ความที่ในไทยนั้นไม่มีที่ยืนให้แก่ทฤษฎี แนวคิดในกลุ่มสำนักหลังปฏิฐานนิยม (Post-Positivism) แม้วงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในระดับสากลจะเคยผ่านประสบการณ์ในการมีวิวาทะหรือข้อถกเถียงครั้งใหญ่ในวงวิชาการความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (ครั้งที่ 3) [3] ซึ่งเป็นการถกเถียงระหว่างวิธีคิดแบบปฏิฐานนิยมและหลังปฏิฐานนิยม (Positivism - Post Positivisim) [4]มาแล้วก็ตาม

แต่กระนั้น วงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยในปัจจุบันกลับมีลักษณะที่เรียกได้ว่า ขาดแคลนความหลากหลายของตัวทฤษฎีและแนวคิดที่ปรากฏในตัวบทของงานเขียนทางความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ซึ่งผู้เขียนมองว่า ความหลากหลายทางทฤษฎีและรูปแบบของแนวคิดนั้น คือ สีสันที่เปรียบได้ดั่งเครื่องมือที่เรียงร้อยกันอยู่ภายในกล่องเครื่องมืออุปกรณ์ที่เรียงรายพร้อมกันรอให้ผู้ศึกษาหรือผู้ที่สนใจได้เข้ามาเลือกสรรและนำไปประยุกต์ใช้ [5] แต่สาเหตุที่วงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยนั้นยังคงมีความขาดแคลนดังเช่นว่า สาเหตุเบื้องต้นผู้เขียนมีความเห็นว่า ไม่ได้เป็นเพียงแค่ไทยเรานั้นรับอิทธิพลจากวงการรัฐศาสตร์สายสหรัฐอเมริกามาแต่เพียงอย่างเดียว ที่มีหลายปัจจัยร่วมอยู่ด้วย อาทิ การขาดแคลนตำราที่มีคุณภาพ อุปสรรคทางด้านภาษา อุปสรรคจากกระบวนขั้นตอน Peer-Review (ที่อาจทำให้งานเขียนไม่สามารถเผยแพร่ออกมาได้) ไปจนถึงเหตุผลทางด้านอาจารย์ที่ปรึกษาของผู้ที่มีความคิดจะผลิตงานวิชาการด้านดังกล่าว (อาทิ ในกลุ่มนักศึกษาหลักสูตรปริญญาโท-เอก ที่อาจมีความเชี่ยวชาญไม่ตรงกับประเด็นที่ผู้ศึกษาสนใจ) ดังกล่าวข้างต้นนี้ ผู้เขียนมิได้คาดหวังจะให้กลายเป็นคำอธิบายสากลต่อประเด็นความขาดแคลนที่ผู้เขียนได้นำเสนอ ผู้เขียนเข้าใจและยอมรับว่าทฤษฎีกลุ่มหลังปฏิฐานนิยมหลายๆทฤษฎีนั้นอาจไม่สามารถที่จะสร้างความเป็น Grand Theory ให้แก่วงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศได้เทียบเท่ากับสำนักเสรีนิยมและสัจนิยมที่กำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบัน แต่การนำทฤษฎีหรือแนวคิดในกลุ่มหลังปฏิฐานนิยมมาใช้ร่วมในงานเขียน เช่น ทฤษฎีในกลุ่มสำนักวิพากษ์ (Critical Theory), สำนักแฟรงเฟิร์ต (Frankfurt School) หรือแม้แต่กลุ่มมาร์กซิสต์ (Marxism) จะสามารถสร้างคำอธิบายที่มีประสิทธิภาพและอาจอุดช่องโหว่ในประเด็นที่กลุ่มสำนักเสรีนิยม และสัจนิยมเปิดช่องว่างไว้ก็เป็นได้ การจะนำทฤษฎีกระแสรองมาใช้ร่วมจึงเป็นสิ่งที่พึงกระทำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้แก่คำอธิบายภายในงานเขียน หรือแม้แต่เป็นการพยายามสร้างมุมมองที่แตกต่างออกไป

ในทัศนะของผู้เขียน ผู้เขียนมีความเชื่ออยู่ประการหนึ่ง คือ ทฤษฎีหรือแนวคิดใด หากสามารถปรับใช้กับมนุษย์ หรือ สังคมได้ ทฤษฎีหรือแนวคิดนั้นย่อมสามารถนำมาปรับใช้ในวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศได้ เนื่องจากวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในปัจจุบันนั้นยังคงอยู่ในช่วงเวลาที่ Booth (2014) เรียกว่าเป็น “State-Dominated” คือ รัฐนั้นยังคงเป็นยูนิตหรือตัวแสดงที่มีอิทธิพลอยู่ในสังคมระหว่างประเทศ แต่ก็มิได้หมายความว่ารัฐเป็นศูนย์กลางของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (State-Centrism) ซึ่งรัฐนั้นก็ประกอบขึ้นมาจากพฤติกรรมของมนุษย์และตั้งอยู่บนฐานของการอยู่ร่วมกันในสังคมระหว่างประเทศ เช่นเดียวกับมนุษย์ที่จำเป็นต้องอยู่ในสังคมร่วมกัน ในเมื่อทฤษฎีที่นักวิชาการหลายท่านมักนิยมใช้เป็นทฤษฎีหลักในงานดังเช่น ทฤษฎี Linkage Theory ของ Rosenau ก็ยังจำเป็นที่จะต้องมีการดึงเอาทฤษฎีในกลุ่มจิตวิทยาหรือจิตวิเคราะห์เข้ามาช่วยในการตีความตัวยูนิตอย่างผู้นำประเทศหรือตัวแสดงที่เป็นมนุษย์อันมีส่วนในการกำหนดนโยบายต่างประเทศ ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าศาสตร์ทางด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศนั้นเป็นศาสตร์ทางด้านสหวิทยาการหรือสหสาขาวิชา (Multi-Disciplinary) ซึ่งข้อนี้ผู้เขียนเห็นว่าเป็นข้อเด่นที่วิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมีไว้ เพื่ออุดช่องว่างด้านความขาดแคลนภายในตัวทฤษฎีระดับแกรนด์ (Grand Theory) ของของศาสตร์ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศนี้

และด้วยความเชื่อที่ว่าทฤษฎีใดๆหากสามารถประยุกต์ใช้ได้กับมนุษย์และสังคมแล้ว ย่อมสามารถที่จะนำมาปรับใช้กับรัฐและสังคมระหว่างประเทศได้ เมื่อยืนอยู่บนฐานดังว่านี้ จากการสังเกตและสำรวจวรรณกรรมทางความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ผนวกกับแนวคิดอันโด่งดังที่สร้างชื่อให้กับนักคิด 2 ท่าน ที่ผู้เขียนได้มีโอกาสศึกษาค้นคว้า คือ Gilles Deleuze และ Félix Guattari ที่ได้เขียนตำราวิเคราะห์ระบบทุนนิยมในรูปแบบใหม่ (คือ Anti-Oedipus และ A Thousand Plateaus) ที่พยายามหลีกหนีวิธีคิดแบบดั้งเดิม ด้วยความที่ประเด็นเรื่อง “ทุนนิยม” และประเด็นของ “ทุน” ในปัจจุบันยังคงเป็นประเด็นที่สำคัญต่อวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไปจนถึงเศรษฐศาสตร์การเมืองระหว่างประเทศ [6]

ผู้เขียนจึงถือเป็นโอกาสอันดีต่อการจะเสนอการนำงานของนักคิดทั้ง 2 ท่านนี้เข้ามาเพื่อสรรหาคำอธิบายที่มีความกว้างขวางและมีประสิทธิภาพให้แก่วงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมากยิ่งขึ้น แต่ด้วยเหตุที่งานเขียนของ Deleuze และ Guattari นั้นมีความเป็นปรัชญารูปแบบที่ไม่ถูกจริตกับรูปแบบการศึกษาของกลุ่มวิธีคิดแบบปฏิฐานนิยม การจะนำเข้ามาสู่ในปริมณฑลของวงการ IR จึงค่อนข้างจะเป็นไปได้ยากและล่าช้า โดยผู้เขียนใคร่ขออนุญาตที่จะยกตัวอย่างงานเขียนที่โด่งดังอันมาจากการนำงานของ Deleuze และ Guattari เข้ามาตีความสู่วงการ IR ก็คืองานเขียนของ Michael Hardt และ Antonio Negri (2000)  ที่เป็นการสร้างคำอธิบายให้แก่ระบบจักรวรรดินิยมในยุคโลกาภิวัตน์ ถัดมาก็คือ งานเขียนของ Lenco (2011) ที่เกี่ยวกับขบวนการ Alter-Globalization Movement, งานที่ Buchanan (2006) เป็นบรรณาธิการให้ เกี่ยวกับเหตุการณ์โลกปัจจุบันและร่วมสมัย (Contemporary World) และล่าสุดสำหรับงานของ Lenco (2014) ก็เป็นการพยายามที่จะนำเสนอมรดกทางความคิดของ Deleuze ต่อการศึกษาในปริมณฑลระหว่างประเทศให้แก่วงวิชาการสังคมศาสตร์ เป็นต้น ซึ่งหากพิจารณาดูแล้วยังถือได้ว่าอยู่ในปริมาณที่น้อย ด้วยหลายเหตุปัจจัย ที่แม้แต่วงวิชาการ IR ตะวันตกก็ยังมีจำนวนน้อยนิด

ในปัจจุบันแม้งานเขียนของ Deleuze และ Guattari จะค่อนข้างยาก ซับซ้อนต่อการนำมาตีความและพัฒนาสู่การสร้างมโนทัศน์ทาง IR แต่ผู้เขียนก็หวังว่าวงวิชา IR ของไทยจะปรับตัวและก้าวข้ามอิทธิพลของวิธีคิดแบบปฏิฐานนิยมออกไปได้ในไม่ช้า เพื่อปลดปล่อยศาสตร์ IR ให้หลุดออกจากความขาดแคลนซึ่งความหลากหลายทางทฤษฎีและแนวคิดทาง IR ดังเช่นที่เป็นอยู่ในเวลานี้

เชิงอรรถ

[1] ทั้งภายในวารสารวิชาการ สื่ออิเล็กโทรนิคส์ ไปจนถึงหนังสือที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

[2] ผู้เขียนยอมรับว่า ธีมหลักของวงการและเวทีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในยุคปัจจุบันคือ แนวคิดแบบเสรีประชาธิปไตย และ เสรีนิยม ที่มาพร้อมกับคอนเซ็ปต์ที่มีรูปแบบของความร่วมมือ อันยึดอยู่กับความอยู่รอดของชีวิต รัฐ สังคมระหว่างประเทศ อย่างมีสันติภาพ ในสภาวะที่เวทีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศยังคงมีสถานะเป็นพื้นที่ที่ปราศจากการมีองค์อธิปัตย์ระดับโลก (Global Sovereign Power) อันเรียกว่า สภาวะอนาธิปไตย (Anarchy) (ตามตัวแบบของแนวคิดสำนักเสรีนิยม และสัจนิยม) อยู่

[3] Great Debates in International Relations Scholars หมายถึง กลุ่มสถานการณ์ของการเกิดข้อถกเถียงทางวิชาการขึ้นในวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในระดับสากล ซึ่งปัจจุบันเกิดขึ้นแล้ว 4 ครั้ง (หากไม่นับข้อถกเถียงระหว่างกระบวนทัศน์ – “Inter-Paradigm Debate” ของกลุ่มสำนักคิดสัจนิยม เสรีนิยม และโครงสร้างนิยม ในฐานะกลุ่มสำนักคิดแบบจารีตกับสายถอนรากถอนโคน)

[4] IR Great Debate ครั้งที่ 3 เป็นการถกเถียงกันระหว่างสำนักคิดที่ยึดวิธีคิดแบบปฏิฐานนิยม (Positivism) และกลุ่มสำนักคิดแบบหลังปฏิฐานนิยม (Post-Positivism) ในบางตำราอาจได้รับการกล่าวขานถึงในฐานะ Great Debate ครั้งที่ 4 แต่สำหรับ Lapid (1989) เขาได้นิยามถึงช่วงเวลาของสำนักคิดหลังปฏิฐานนิยม (Post-Positivist Era) ว่าเป็นช่วงของ Great Debate ครั้งที่ 3

[5] ผู้เขียนมิได้บังอาจจะมีเจตนาที่จะบอกว่าวงการความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของไทยนั้นล้าหลัง หรือด้อยประสิทธิภาพไปกว่าวงการความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในระดับสากลแต่อย่างใด เนื่องจากผู้เขียนเป็นเพียงยูนิตเล็กๆในวงวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่มิอาจทัดเทียมกับนักวิชาการทางด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศผู้ทรงเกียรติท่านอื่นๆ
[6] Michel Foucault ถึงกับยืนยันว่าช่วงเวลาแห่งศตวรรษนี้คือเวทีของเดอเลิซและวิธีคิดแบบเดอเลิซ (Deleuzian Century)

อ้างอิง

Booth, K. (2014). “International Relations: All that matters”. US: McGraw-Hill Companies.

Buchanan, I. (2006). “Deleuze and the Contemporary World”. Edinburgh: Edinburgh University Press.

Deleuze, G. and Guattari, F. (1983). “Anti-Oedipus: Capitalism and Schizophrenia”. Minneapolis: University of Minnesota.

Deleuze, G. and Guattari, F. (1987). “A Thousand Plateaus: Capitalism and Schizophreniaa”. Minneapolis: University of Minnesota

Foucault, M. “Theatrum Philosophicum”. Retrieved: April 14, 2015. Generation-Online: http://www.generation-online.org/p/fpfoucault5.htm.

Hardt, M. and Negri, A. (2000). “Empire”. Cambridge: Harvard University Press.

Lapid, Y. (1989). “The Third Debate: On the Prospects of International Theory in a Post-Positivist Era.”, International Studies Quarterly, 33.3, Page 235-254.

Lenco, P. (2011). “Deleuze and World Politics: Alter-Globalizations and Nomad Science.”. Oxon:  Routledge.
 

เครือข่ายชาวพุทธเพื่อสันติภาพเผยจดหมายเปิดผนึกไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่เกินกว่าเหตุและไม่รอบคอบของเจ้าหน้าที่รัฐพร้อมกับแสดงความกังวลว่าจะมีการก่อเหตุรุนแรงอย่างต่อเนื่องโดยกลุ่มนิยมความรุนแรงต่อเป้าหมายอ่อนโดยเฉพาะชาวพุทธที่เป็นคนส่วนน้อยในพื้นที่

จดหมายดังกล่าวได้ยกกรณีความรุนแรงตั้งแต่วันที่ 2 เมษายน 2558 ว่ามีการก่อเหตุ 10 ครั้ง โดยวันที่ 8 เมษายนเกิดเหตุยิงคนไทยพุทธที่ อ.สะบ้าย้อย จ.สงขลา มีผู้หญิงเสียชีวิต 2 ราย และบาดเจ็บ 1 คน วันที่ 11 เมษายนคนร้ายบุกยิงชาวไทยพุทธ 3 รายที่บ้านตาแกะ อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี มีผู้หญิงเสียชีวิต 1 ราย และบาดเจ็บ 2 ราย และล่าสุดวันที่ 12 เมษายนคนร้ายยิงและเผาบ้านคนไทยพุทธเสียชีวิต 4 ราย ที่ อ.สุคีริน จ.นราธิวาส

เครือข่ายชาวพุทธเพื่อสันติภาพเรียกร้องต่อผู้ที่มีส่วนในการแก้ปัญหาให้เพิ่มการรักษาความปลอดภัยชุมชนที่มีพี่น้องไทยพุทธและมุสลิมอาศัยอยู่ร่วมกันเป็นพิเศษ โดยร่วมกันทำงานร่วมกับผู้นำท้องถิ่นและชาวบ้านอย่างจริงจัง และยังเรียกร้องให้มีการพูดคุยในระดับท้องถิ่นเพื่อหยุดการกระทำรุนแรงต่อเป้าหมายอ่อนแอ

ในจดหมายยังเรียกร้องให้เร่งสร้างความเข้าใจในหมู่คนไทยพุทธเพื่อไม่ให้ทิ้งถิ่นฐานและให้การช่วยเหลือที่เหมาะสมกับคนที่ต้องการย้ายถิ่นออกจากพื้นที่ และยังเรียกร้องต่อกลุ่มก่อเหตุรุนแรงให้ยุติความรุนแรงต่อผู้บริสุทธิ์และชาวไทยพุทธ เพราะวิธีการเหล่านี้จะไม่มีทางชนะในทางการเมืองการปกครองต่อรัฐไทยและหากผู้ที่กระทำเป็นมุสลิมก็จะได้รับการลงโทษจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างแสนสาหัส

ด้านนางอังคณา นีละไพจิต ประธานมูลนิธิยุติธรรมเพื่อสันติภาพออกแถลงการณ์ขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บทุกคน โดยมีข้อเรียกร้องและข้อเสนอแนะต่อทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง 4 ข้อ โดยสรุปคือ 1.กองกำลังติดอาวุธทุกฝ่ายต้องยุติการใช้ความรุนแรงทุกรูปแบบต่อประชาชนผู้บริสุทธิ์ โดยเฉพาะผู้หญิง เด็ก เยาวชนและผู้สูงอายุ

2.รัฐต้องสืบสวนข้อเท็จจริงของทุกเหตุการณ์ เพื่อนำผู้กระทำผิดมาลงโทษ 3.รัฐบาล ภาคประชาสังคม รวมถึงผู้นำทุกศาสนาต้องร่วมกันหาทางยุติความรุนแรง และป้องกันการสร้างความเกลียดชัง เพื่อเร่งสร้างมาตรการคุ้มครองชีวิตผู้บริสุทธิ์ และ 4.เร่งให้มีการเยียวยา ฟื้นฟูสภาพจิตใจครอบครัวผู้เสียชีวิต ผู้บาดเจ็บ รวมถึงสังคมที่เกิดเหตุรุนแรง

“มูลนิธิยุติธรรมเพื่อสันติภาพเชื่อมั่นว่าปัญหาความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้จะยุติได้หากทุกฝ่ายเคารพกฎหมาย หลักสิทธิมนุษยชน หลักการศาสนา และเคารพในสิทธิ ศักดิ์ศรี และคุณค่าความเป็นมนุษย์ของบุคคลทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน”

นางอังคณา ระบุด้วยว่า ตั้งแต่เดือนมกราคม 2557 จนถึงปัจจุบันมีผู้หญิงถูกสังหารจากสถานการณ์ความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้แล้ว 57 คน แทบทั้งหมดเจ้าหน้าที่ยังไม่สามารถนำตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษตามกฎหมาย การปล่อยให้ผู้กระทำผิดลอยนวลเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ประชาชนไม่เชื่อมั่นในกระบวนการยุติธรรม

ไฟใต้ 10 วัน 18 ศพ

สำหรับเหตุรุนแรงในรอบ 10 วันที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับช่วงสงกรานต์พบว่า มีเหตุรุนแรงถึง 17 เหตุการณ์ ตาย 18 คน เป็นผู้หญิง 6 คน บาดเจ็บ 13 คน เป็นผู้หญิง 6 คน เช่น เหตุคนร้ายยิงสามีภรรยาขณะกรีดยางใน อ.ยะหา จ.ยะลา ส่วนที่อ.สุคิริน จ.นราธิวาส คนร้ายมัดมือจ่อยิงราษฎรไทยพุทธ 4 คน ขณะที่ อ.มายอ จ.ปัตตานี มีเหตุลอบยิงผู้ใหญ่บ้านเสียชีวิต ส่วนคนร้ายถูกยิงสวนดับ 2 ราย แต่เหตุการณ์น่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว ล่าสุดเป็นเหตุลอบยิงปลัดอบต.หญิงบาดเจ็บ

สรุปเหตุรุนแรงในรอบ 10 วันที่ผ่านมามีดังนี้ 16 เมษายน 2558 เวลา 09.15 น. คนร้ายใช้อาวุธปืน M16 ยิงนางอรสา เงินมาก อายุ 40 ปี ปลัด อบต.ตันหยงลิมอได้รับบาดเจ็บขณะขับรถเก๋งฮอนด้า รุ่นแจ๊ซ สีเทา ทะเบียน กษ 3507 สงขลา บนถนนหน้าที่ทำการ อบต.ตันหยงลิมอ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส โดยคนร้าย 2 คน ขี่รถจักรยานยนต์ตามประกบยิง 3 นัดซ้อนถูกบริเวณหัวไหล่ แต่นางอรสาได้ฝืนใจขับรถไปจอดหน้าฐานปฏิบัติการของทหารซึ่งอยู่ห่างออกไป 500 เมตรเพื่อขอความช่วยเหลือได้

เวลา 11.45 น. คนร้ายขับรถกระบะอีซูซุสีดําใช้ปืนพกยิงราษฎรบาดเจ็บ 2 ราย คือ นายธีรยุทธ จันทรัมพร อายุ 31 ปี อยู่ ม.1 ต.มะเร็ต อ.เกาะสมุย จ.สุราษฎร์ธานี และน.ส.ไลลา สะตาปอ อายุ 22 ปีอยู่ ม.6 ต.กายูคละ อ.แว้ง จ.นราธิวาส ขณะขับรถเก๋งมาสด้า สีเทา พร้อมเพื่อนอีก 2 คน เดินทางมาจาก อ.เกาะสมุย จะไป ต.มูโนะ อ.สุไหงโก-ลก จ.นราธิวาส เหตุเกิดบนถนนสาย 4084 นราธิวาส – สุไหงโก-ลก บ้านบางน้อย ม.4  ต.เจ๊ะเห อ.ตากใบ จ.นราธิวาส

15 เมษายน 2558 เวลา 17.30 น.คนร้าย 2 คน ขับขี่รถจักรยานยนต์ใช้ปืนพกขนาด 9 มม. ยิงนายหะมะบีดี เซ็งสาเมาะ อายุ 47 ปี สมาชิกเทศบาลตำบลต้นไทร ต.ปะลุกาสาเมาะ อ.บาเจาะ จ.นราธิวาส เสียชีวิต เหตุเกิด ขณะปั่นจักรยานออกกำลังกายมาตามถนนสาย 42 บ้านละหาร ม.5 ต.ละหาร อ.สายบุรี จ.ปัตตานี

13 เมษายน 2558 คนร้ายใช้อาวุธปืนยิง นายบาราเฮง ลาแล อายุ 54 ปี และนางมลีวัลย์ แดเบาะ อายุ 52 ปี สองสามีภรรยาเสียชีวิตในสวนยางพาราของตนเองที่บ้านซีเซะใน ม.5 ต.บาโร๊ะ อ.ยะหา จ.ยะลา

เวลา 08.15 น.คนร้าย 2 คนขี่รถจักรยานยนต์ใช้ปืนพกยิงนายอนุรักษ์ สาและ อายุ 53 ปี ชาวบ้าน ม.3 ต.รือเสาะ อ.รือเสาะ จ.นราธิวาสเสียชีวิต ขณะขับขี่รถจักรยานยนต์ไปทำงานก่อสร้างก่อสร้างที่โรงเรียนบ้านนาดา เหตุเกิดบนถนนภายในหมู่บ้านนาดา ม.3 ต.รือเสาะ

เวลา 16.50 น.คนร้าย ใช้อาวุธปืนสงคราม ยิงทหารพรานบาดเจ็บ 1 นาย และราษฎรบาดเจ็บ 2 ราย ชื่ออส.ทพ.สุกรี หนูเส็น นายกิตติศักดิ์ กามินทร์ อายุ 25 ปี และ น.ส.สุวาริน กันทะนิด อายุ 24 ปี ทั้งหมดเป็นญาติกันอาศัยอยู่ใน ต.สุคิริน อ.สุคิริน จ.นราธิวาส เหตุเกิดที่บ้านไอร์บาลอ ม.3 ต.ช้างเผือก อ.จะแนะ จ.นราธิวาส

เวลา 19.50 น.เกิดเหตุระเบิดบริเวณลาดจอดรถ อุทยานน้ำตกทรายขาว ม.5 ต.ทรายขาว อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี ไม่ผู้ใดได้รับบาดเจ็บ

เวลา 21.41 น. คนร้ายยิงนายสารีมันส์ ตาเห อายุ 36 ปี ชาวบ้าน ม.7 ต.บาโงโต อ.ระแงะ จ.นราธิวาส กระสุนถูกสะโพก 1 นัด บาดเจ็บสาหัส ขณะยืนคุยโทรศัพท์หน้าบ้าานเลขที่ 66 บ้านกูวิง ม.1 ต.สาคอใต้ อ.มายอ จ.ปัตตานี

12 เมษายน 2558 เวลา 18.10 น.คนร้ายกราดยิงบ้านเรือนราษฎรไทยพุทธ บ้านน้อมเกล้า ม.12 ต.สุคิริน อ.สุคิริน จ.นราธิวาส เสียชีวิต 4 ราย คือ 1.นางอารี รัตนะ 2.นายสมนึก รัตนะ เป็นสองแม่ลูก 3.นายจูน อีเอิน 4.นางดำ อีเอืน สองสามีภรรยา ลักษณะการก่อเหตุเป็นการมัดมือไพล่หลังแล้วจ่อยิงด้วยอาวุธปืน

เวลา 00.30 น.คนร้าย 2 คน ลอบยิงนายมะสือกรี ดือรานิง อายุ 45 ปี ผู้ใหญ่บ้านรานอ หมู่ที่ 4 ต.กระหวะ อ.มายอ จ.ปัตตานี ขณะตระเวนดูแลความปลอดภัยหมู่บ้าน นายอาหามา ดาโอ๊ะ ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านตามหลังใช้อาปืนลูกซองยิงตอบโต้ทำให้คนร้ายเสียชีวิต 2 คน คือนายหาแว นาแว และนายบอเฮง ตาเย๊ะ คาดว่าสาเหตุมาจากความขัดแย้งการเมืองท้องถิ่น

11 เมษายน 2558 เวลา 12.30 น. คนร้ายลอบวางระเบิด ชป.ร้อย ปืนเล็กที่ 4 ฉก.นราธิวาส 31 ทำให้ทหารได้รับบาดเจ็บ 2 ราย เหตุเกิดที่จุดกลับรถ ถนนสาย 4057 บ้านสะหริ่ง หมู่ที่ 1 ต.โฆษิต อ.ตากใบ จ.นราธิวาส

เวลา 18.55 น. คนร้าย 2 คน ใช้อาวุธปืนสงครามกราดยิงนางสวย สุขขี เสียชีวิต ส่วนนางกลทิพย์ สุขขี อายุ 55 ปี และนายสุบิน สุขขี บาดเจ็บ เหตุเกิดที่บ้านเลขที่ 44 ม.4 ต.ตาเกะ อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี

เวลา 21.10 น.เกิดระเบิดขึ้นบริเวณริมถนนสาย 4157 ม.5 ต.ปะนาเระ อ.ปะนาเระ จ.ปัตตานี ทำให้ ส.ต.อ.สหรัฐ ไชยนุ้ย อายุ 30 ปี และนางสาวณัฐนรี สิทธิโพธิ์ อายุ 19 ปี ได้รับบาดเจ็บ

10 เมษายน 2558 เวลา 22.00 น. คนร้ายใช้อาวุธปืน Ak47 ยิงนายมอฮามะรุสดี สะแมดัม อายุ 32 ปี 2.นายมาหามะดลาอิ แปแนะ อายุ 37 ปีและ 3.นายอุสมาน ยาโงะ อายุ 37 ปี เสียชีวิต ส่วนนายซานูซี สะแม อายุ 25 ปี ได้รับบาดเจ็บ เหตุเกิดที่กระท่อมร้าง บ้านศาลาลาก ม.7 ต.นาประดู อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี

9 เมษายน 2558 เวลา 7.20 น.คนร้าย 2 คน ใช้อาวุธปืนพก ขนาด.37 ยิงนายดอเลาะ เวาะแล อายุ 53 ปี เสียชีวิตบนถนนสายชนบท บ้านยือริง ม.4 ต.ตันหยงดาลอ อ.ยะหริ่ง จ.ปัตตานี

8 เมษายน 2558 เวลา 20.00 น. คนร้าย 4 คน ใช้อาวุธพกขนาด 9 มม. ยิงราษฎรเสียชีวิต 2 คือ นางสาวมะยุรี อายุ 39 ปี และนางสาวอุบล ฤทธิ์ อายุ 52 ปี และได้รับบาดเจ็บ 1 ราย คือ นางสาววาสนา ด้วงทอง อายุ 35 ปี เหตุเกิดที่หน้าร้านของชำบ้านเลขที่ 126/2 บ้านเปียน อ.สะบ้าย้อย จ.สงขลา

เวลา 23.40 น.คนร้ายใช้อาวุธปืนสงคราม ซุ่มยิงนายซาอูดี นาแว อายุ 30 ปี ได้รับบาดเจ็บ เหตุเกิดบนถนนภายในหมู่บ้านบูดล ม.1 ต.ปะโด อ.มายอ จ.ปัตตานี

17 เม.ย. 2558 มูลนิธิผสานวัฒนธรรม ได้เปิดแถลงการณ์ ต่อกรณีการหายตัวไปของ พอละจี รักจงเจริญ หรือ บิลลี่ เนื่องในโอกาสครบรอบหนึ่งปีที่เขาหายตัว โดยได้เผยให้เห็นเงื่อนปมของการหายตัวไปของ บิลลี่ และชี้ว่าการดำเนินการในกระบวนการยุติธรรมมีความล่าช้า เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานบางคนขาดความอิสระในการทำงาน และเรียกร้องให้ ผบตร. ออกมารับผิดชอบต่อกรณีการสอบสวนที่ไม่เป็นผลดังกล่าว และให้เปิดเผยข้อเท็จจริงจากสืบสวนสอบสวนกับญาติอย่างเป็นทางการเพื่อเคารพต่อสิทธิในการรับรู้ข้อมูลของญาติผู้เสียหาย

แถลงการณ์ ครบรอบหนึ่งปี ใครต้องรับผิดชอบต่อการสืบสวนสอบสวน

กรณีการหายไปของบิลลี่ที่ล้มเหลว

วันที่ 17 เมษายน  2558 เป็นวันครบรอบหนึ่งปีที่นายพอละจีหรือบิลลี่ รักจงเจริญได้ถูกบังคับให้หายตัวไป  เจ้าหน้าที่สถานีตำรวจภูธรแก่งกระจานได้รับแจ้งในวันที่ 18 เมษายน 2557 ว่านายพอละจีได้หายไปโดยญาติพี่น้องคาดว่าจะถูกบังคับให้หายสาบสูญ   ต่อมากองบัญชาการตำรวจภูธรภาค 7 ได้รับมอบหมายตั้งแต่วันที่ 10 กรกฎาคม 2557 ให้ดำเนินการสืบสวนสอบสวนคดีเพื่อคลี่คลายคดีนี้ โดยมีข้อมูลและพยานหลักฐานว่านายชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษร ได้ควบคุมตัวนายพอละจีไป แต่อ้างว่าได้ปล่อยตัวนายพอละจีไปแล้ว    นับแต่วันดังกล่าวเป็นเวลา 9 เดือนแล้วแต่ทางกองบัญชาการตำรวจภูธรภาค 7 ก็ยังไม่สามารถคลี่คลายคดีได้  แม้มีพยานบุคคลและพยานแวดล้อมที่น่าเชื่อได้ว่ามีเจ้าหน้าที่บางคนบังคับให้นายพอละจีหายไปโดยไม่มีการปล่อยตัวตามที่นายชัยวัฒน์และเจ้าหน้าที่วนอุทยานแห่งชาติแก่กระจานกล่าวอ้าง   กรณีดังกล่าวอาจมีการซ่อนเร้นทำลายศพรวมทั้งมอเตอร์ไซค์ที่เกิดจากการกระทำของผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ 

การหายตัวไปของนายพอละจีเป็นกรณีการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ร้ายแรง เกิดขึ้นท่ามกลางความเสี่ยงของนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนชาวกะเหรี่ยงที่ทำหน้าที่ปกป้องสิทธิในที่ดินและที่อยู่อาศัยของตนเอง ครอบครัวและชุมชนชาวกะเหรี่ยงดั้งเดิมที่อยู่อาศัยในพื้นที่ป่าแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรีก่อนการประกาศพื้นที่อุทยานแห่งชาติมาเป็นระยะเวลาเป็น 100 ปี

ทางมูลนิธิผสานวัฒนธรรม ได้ติดตามความคืบหน้าคดีนี้จากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ โดยทางผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 7 ได้ส่งหนังสือตอบกลับมายังมูลนิธิผสานวัฒนธรรม เป็นเอกสารที่ตช. 0022.173/2135 ลงวันที่ 30 มีนาคม 2558 พร้อมแนบบันทึกข้อความที่ ตช. 0022 (พบ) 63/ 632 ลงวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2558 มีเนื้อหาแต่เพียงว่า ทางพนักงานสอบสวนได้สรุปสำนวนสอบสวนเสร็จสิ้นแล้วและได้ส่งสำนวนสืบสวนสอบสวนเพิ่มเติมไปยังเลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตในภาครัฐ (ปปท.) โดยปปท. ได้รับเรื่องกล่าวโทษนายชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษรจากสถานีตำรวจภูธรแก่งกระจานมาตั้งแต่วันที่ 28 พฤษภาคม 2557 (คดีปปท.ที่ 2013/57)  ในหนังสือจากผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 7 ขณะนั้นระบุว่าคดีนี้ทางตำรวจภูธรภาค 7 ให้ความสำคัญ เนื่องจากเป็นคดีที่คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติให้ความสนใจ ... ประกอบกับมีพยานหลักฐานต่างๆ  ที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงในคดีที่จะต้องรวบรวมเป็นจำนวนมาก... และได้ส่งสำนวนการสืบสวนสอบสวนเป็นเอกสารจำนวน 364 แผ่นเพื่อรวมสำนวน

อีกทั้งประกอบกับข้อมูลที่เปิดเผยต่อคณะอนุกรรมการด้านสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2558 ว่าทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ มีหลักฐานเชื่อได้ว่าไม่มีการปล่อยตัวนายพอละจี ในวันเกิดเหตุตามที่เจ้าหน้าที่อุทยานแก่งกระจานกล่าวอ้างทั้งพยานสำคัญอย่างน้อยที่สุดสองรายก็ได้ยืนยันข้อมูลนี้   ดังนั้นเท่ากับภายใต้การกำกับดูแลของผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติมีข้อมูลที่เชื่อได้ว่ามีการบังคับให้บุคคลสูญหายจริงกล่าวคือการจับกุม ควบคุมตัวนายพอละจีโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐแต่ปฏิเสธไม่ยอมรับว่ามีการควบคุมตัว   

จากการติดตามกรณีการหายตัวไปของนายพอละจี แม้ว่าองค์กรสิทธิมนุษยชนทั้งในและระหว่างประเทศ หลายแห่งรวมทั้งจากคณะทำงานเรื่องคนหายขององค์กรสหประชาชาติและคณะกรรมการขององค์กรสหประชาชาติว่าด้วยการต่อต้านการทรมานได้ติดตามอย่างใกล้ชิด นั้นพบว่าสำนักงานตำรวจแห่งชาติได้การสืบสวนสอบสวนคดีการหายตัวไปของนายพอละจีหรือบิลลี่ รักจงเจริญเป็นไปอย่างล่าช้า อาจแสดงให้เห็นถึงความไม่มีประสิทธิภาพและไม่เป็นอิสระ แม้เจ้าหน้าที่บางคนจะพยายามสืบสวนสอบสวน แต่อาจยังไม่ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติอย่างจริงจัง     

การส่งสำนวนไปที่ปปท. เป็นการดำเนินการที่เบี่ยงเบนประเด็นการสืบสวนสอบสวนที่เป็นสาระสำคัญของการคลี่คลายคดีคนหาย เลี่ยงการต้องปฏิบัติหน้าที่ราชการในการสืบหาบุคคลสูญหาย เพราะการสอบสวนของปปท.เป็นเพียงข้อหาปฎิบัติหน้าที่ไม่ชอบของเจ้าหน้าที่ ซึ่งคนละประเด็นกับการสอบสวนกรณีบังคับบุคคลให้สูญหาย   ทางมูลนิธิผสานวัฒนธรรมจึงขอเรียกร้องผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ (ผบตร.)รับผิดชอบต่อการสืบสวนสอบสวนที่ไม่เป็นผลนี้โดยการดำเนินการอย่างถึงเร่งด่วน อย่างจริงจังและสุดความสามารถในการคลี่คลายคดีการหายตัวไปของนายพอละจีหรือบิลลี่ พร้อมกันนั้นให้เปิดเผยข้อเท็จจริงจากสืบสวนสอบสวนกับญาติอย่างเป็นทางการเพื่อเคารพต่อสิทธิในการรับรู้ข้อมูลของญาติผู้เสียหาย

อย่างไรก็ดีการดำเนินการสืบสวนสอบสวนดังกล่าวอาจประสบกับความยากลำบากในการสืบหาพยานหลักฐาน อิทธิพลท้องถิ่น ความหวาดกลัวของพยาน ภูมิประเทศของสถานที่เกิดเหตุ เป็นต้น แต่เนื่องจากเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นกลไกสำคัญในกระบวนการยุติธรรมและเป็นที่พึ่งของญาติ เพื่อน และประชาสังคมทั้งในและต่างประเทศ อีกทั้งเป็นบุคคลผู้มีบทบาทสำคัญในการที่จะพิสูจน์ได้ว่าประเทศไทยมีความจริงใจ ในการใช้ศักยภาพของสำนักงานตำรวจแห่งชาติอย่างเต็มกำลังความสามารถในการคลี่คลายคดีสำคัญดังกล่าว

นอกจากนี้ จากคดีการบังคับให้สูญหายเช่นกรณีนายสมชาย นีละไพจิตร และกรณีนายบิลลี่ข้อจำกัดทางกฎหมายทำให้คนผิดยังคงลอยนวลญาติไม่ได้รับการเยียวยา  มูลนิธิผสานวัฒนธรรมเสนอให้รัฐบาลไทยต้องกำหนดให้กรณีมีการบังคับให้บุคคลสูญหายเป็นความผิดทางอาญาและแม้ว่าจะไม่สามารถพบศพของผู้สูญหายได้ก็ตามโดยเร็ว

ที่ประชุมส.ส. อินโดนีเซียเสนอกฎหมายลงโทษผู้ดื่มแอลกอฮอลเว้นแต่ในสถานที่ๆ มีการยกเว้น เช่นแหล่งท่องเที่ยว อ้างเรื่องสุขภาพ แต่สมาคมอาหารและเครื่องดื่มก็กังวลว่ากฎหมายนี้จะยิ่งเปิดทางให้มีสุราเถื่อนซึ่งจะกระทบสุขภาพและความปลอดภัยของประชาชนมากกว่าสุราถูกกฎหมาย

16 เม.ย. 2558 สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรอินโดนีเซียเสนอร่างกฎหมายสั่งห้ามการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอลทุกชนิดโดยละวางโทษให้ผู้ฝ่าฝืนต้องจำคุกระหว่าง 3 เดือน ถึง 2 ปี

สภานิติบัญญัติหรือ 'บาเลก' (Baleg) ในอินโดนีเซียมีมติหลังการประชุมเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (13 เม.ย.) ให้มีการผ่านร่างกฎหมายดังกล่าว โดยสมาชิกสภารายหนึ่งชื่อมูฮัมหมัด อาร์วานี โธมาฟี จากพรรคร่วมพัฒนา (PPP) กลาวให้สัมภาษณ์ต่อสื่อจาการ์ตาโพสต์ว่าร่างกฎหมายนี้จะทำให้ผู้เสพย์แอลกอฮอลถูกจับเข้าคุกในแบบเดียวกับผู้เสพย์ยาเสพติด

อย่างไรก็ตามอาร์วานียืนยันว่ากฎหมายนี้ไม่ได้เป็นการตอยสนองต่อค่านิยมทางศาสนาแม้ว่าจะเป็นกฎหมายที่เสนอโดยพรรค PPP และพรรคฝ่ายเดียวกันที่มีฐานเป็นชาวมุสลิมอย่างพรรค PKS อาร์วานีอ้างถึงสาเหตุที่ออกกฎหมายนี้ว่าเป็นเรื่องสุขภาพและความปลอดภัยของประชาชนถึงได้มีการวางเป้าจับไม่เพียงแค่ผู้ผลิตหรือผู้จำหน่ายแต่รวมถึงผู้บริโภคด้วย

ในกฎหมายยังระบุอีกว่าผู้ที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอลจะถูกสั่งจำคุกระหว่าง 1-5 ปี โดยอ้างว่าเป็นการรบกวนความสงบหรือคุกคามความปลอดภัยของผู้อื่น ในส่วนอรรถาธิบายของกฎหมายระบุว่าอาชญากรรมร้อยละ 58 มาจากอิทธิพลของแอลกอฮอลแต่ก็ไม่มีการอ้างอิงงานวิจัยทางวัทยาศาสตร์เพื่อสนับสนุนข้ออ้างนี้แต่อย่างใด ในกฎหมายฉบับดังกล่าวยังอ้างอีกว่าแอลกอฮอลทำให้เกิดการสูญเสียความจำ โรคความจำเสื่อม โรคจิตเภท และโรคทางสมองอื่นๆ

จาการ์ตาโพสต์ระบุว่าแม้อินโดนีเซียจะเป็นหนึ่งในประเทศที่มีประชากรชาวมุสลิมมากที่สุดในโลกแต่เครื่องดื่มแอลกอฮอลก็ฝังรากลึกอยู่ในสังคมอินโดนีเซียที่มีทั้งสุราพื้นบ้านไปจนถึงเบียรบินตังซึ่งเป็นเบียร์ที่ขึ้นชื่อของอินโดนีเซีย

อย่างไรก็ตาม กฎหมายใหม่นี้ยังกำหนดข้อยกเว้นให้กับบางจังหวัดและบางสถานที่ด้วยเหตุผลเรื่องการท่องเที่ยว อาร์วานียกตัวอย่างว่าสถานที่ๆ มีโอกาสได้รับการยกเว้นได้แก่ โรงแรมห้าดาว บาหลี และสุลาเวสีเหนือ

สมาคมอาหารและเครื่องดื่มของอินโดนีเซีย (Gapmmi) แสดงความกังวลต่อกฎหมายฉบับใหม่นี้ โดยรองประธานสมาคม สรีบูโก สุรัตโม บอกว่ากฎหมายห้ามเช่นนี้จะยิ่งทำให้มีสุราเถื่อนเพิ่มมากขึ้นซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้มาตรฐานทำให้เกิดผลกระทบต่อสุขภาพและความปลอดภัยของประชาชนได้

ในส่วนของรัฐมนตรีกระทรวงพาณิชย์ ราชมัต โกเบล อ้างว่าเขายังไม่ทราบเรื่องการพิจารณากฎหมายดังกล่าว แต่ก็บอกว่าก่อนหน้านี้เขาเคยออกกฎหมายห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอลในร้านค้าขนาดเล็กเพื่อป้องกันไม่ให้เยาวชนเข้าถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอลซึ่งเขาอ้างว่าเป็นตัวทำลายศีลธรรมและทำให้เยาวชนไม่เคารพพ่อแม่ กฎหมายของกระทรวงพาณิชย์มีผลบังคับใช้ในอินโดนีเซียตั้งแต่วันที่ 16 เม.ย. ที่ผ่านมา

จากาตาร์โพสต์ระบุว่าอินโดนีเซียพยายามจำกัดเครื่องดื่มแอลกอฮอลช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาแม้ว่ารัฐบาลจะพยายามดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างชาติเพิ่ม รวมถึงต้องการดึงดูดรายได้จากเครื่องดื่มแอลกอฮอล โกเบลอ้างว่าประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ก็มีการควบคุมการจำหน่ายแอลกอฮอลแต่ก็ยังคงมีนักท่องเที่ยวเดินทางไปเที่ยวในประเทศเหล่านั้น ในแง่ของการสั่งห้ามจะทำให้ยอดขายลดลงนั้น โกเบลกล่าวว่าการสั่งห้ามขายในร้านค้าขนาดเล็กจะทำให้ยอดขายลดลงก็จริง แต่จะเน้นชดเชยด้วยการเพิ่มการส่งออกแทน

ทั้งนี้ กฎหมายจำกัดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอลที่เพิ่งเสนอผ่านสภายังระบุให้เจ้าหน้าที่ตำรวจและเจ้าหน้าที่รัฐท้องถิ่นในอินโดนีเซียมีอำนาจในการควบคุมตรวจตราการผลิตและจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล และระบุอีกว่ากฎหมายนี้จะมีผลบังคับใช้ 1 ปีหลังจากได้รับการอนุมัติ

เรียบเรียงจาก

Prison, fines await drinkers, The Jakarta Post, 14-04-2015
 

รายการ ‘บ้านเมืองไม่ใช่ของเรา’ กลับมาพบกับท่านผู้ชมอีกครั้ง เนื่องในโอกาสพิเศษที่จะเวียนมาครบ 1 ปี ของการคืนความสุขให้กับประชาชนไทย หรือครบ 1 ปีรัฐประหาร 22 พ.ค.2557 โดยนำเสนอรายการในตอนพิเศษ ว่าด้วยมุมมองจากนักวิชาการด้านรัฐศาสตร์และมานุษยวิทยา-สังคมวิทยา ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมไทยในรอบ 1 ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกระบวนการร่างรัฐธรรมนูญ และประเด็นทางด้านสิทธิมนุษยชน

พบกับพิธีกรเจ้าเก่า ‘พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์’ พร้อมแขกรับเชิญ ‘บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ’ นักวิชาการและอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง และ ‘ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี’ นักวิชาการและอาจารย์ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ศาลสิงคโปร์เพิ่มเงื่อนไขประกันตัว "เอมอส ยี" ห้ามโพสต์โซเชียล และให้มารายงานตัวตำรวจทุกวัน ขณะที่พ่อแม่ไม่ยอมประกันตัวลูกชาย ทำให้ต้องจำคุกต่ออีก 1 วัน ขณะที่อัยการ ขอให้ศาลอนุญาตให้ชาวสิงคโปร์ที่ไม่ใช่พ่อแม่ของเอมอส ยี เป็นนายประกันได้

ภาพจากวิดีโอ  "Lee Kuan Yew Is Finally Dead!" ที่ เอมอส ยี เยาวชนชาวสิงคโปร์ บันทึกและโพสต์หลังการเสียชีวิตของอดีตนายกรัฐมนตรีสิงคโปร์ ลี กวนยู ซึ่งทำให้เขาถูกตำรวจจับและดำเนินคดี 3 ข้อกล่าวหา

17 เม.ย. 2558 - กรณี เอมอส ยี เยาวชนสิงคโปร์อายุ 16 ปี ซึ่งบันทึกวิดีโอ "Lee Kuan Yew Is Finally Dead!" และโพสต์ในช่อง YouTube ของเขาเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ที่ผ่านมา ต่อมาถูกตำรวจจับและดำเนินคดีเนื่องจากถูกกล่าวหาว่าเนื้อหาในวิดีโอเป็นการโจมตี ลี กวนยู และคริสต์ศาสนานั้น

ล่าสุด สเตรทไทม์รายงานว่า ในระหว่างนัดพร้อมเพื่อกำหนดแนวทางการดำเนินคดี เมื่อบ่ายวันที่ 17 เมษายนนั้น ผู้พิพากษาประจำเขต เคสเลอร์ โซะ ได้แจ้งเปลี่ยนเงื่อนไขการประกันตัว จากวงเงินประกันเดิม 20,000 เหรียญสหรัฐ นอกจากนี้กำหนดให้พ่อกับแม่ของ เอมอส ยี เท่านั้นให้เป็นนายประกัน เนื่องจากเอมอส ยีอายุเพียง 16 ปี

โดยระหว่างการนัดพร้อมดังกล่าว ผู้พิพากษายังกำหนดเงื่อนไขในการประกันตัวเพิ่ม โดยผู้พิพากษาได้แจ้งให้เอมอส ลบโพสต์ในเฟซบุ๊ค 2 โพสต์ที่โพสต์เมื่อวันที่ 14 เมษายน และบล็อกที่เขียนพาดหัวว่า "Donate To Help Amos Yee" หรือ "บริจาคเพื่อช่วยเหลือ เอมอส ยี" ซึ่งเขาหวังว่าจะระดมทุนได้ 30,000 เหรียญสหรัฐ เพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายทางคดี นอกจากนี้ยังถูกเสนอให้ตั้งค่าการเข้าถึงวิดีโอใน YouTube ที่เขาโพสต์เมื่อวันที่ 27 มีนาคม ดังกล่าวให้เป็นวิดีโอส่วนตัว รวมถึงโพสต์ที่แสดงเนื้อหาหยาบคายเมื่อวันที่ 28 มีนาคมด้วย

ในขณะที่ เขาต้องรับรองต่อผู้พิพากษาด้วยว่า ในช่วงมีการดำเนินคดี เขาจะไม่โพสต์ อัพโหลด หรือเผยแพร่สิ่งใดๆ ให้ปรากฏต่อสาธารณะทั้งในรูปแบบของเนื้อหาหรือการแสดงความเห็นใดๆ ไม่ว่าจะเป็นทางตรงหรือทางอ้อม ไม่ว่าจะในรูปแบบของโซเชียลมีเดีย หรือการให้บริการออนไลน์ หรือเว็บไซต์ใดๆ นอกจากนี้เขาต้องไปรายงานตัวทุกวันต่อเจ้าพนักงานสอบสวนหรือเจ้าหน้าทีตำรวจที่ได้รับมอบหมาย โดยรายงานตัวที่สถานีตำรวจเขตเบอด็อก

โดย เอมอส ยี เห็นด้วยกับเงื่อนไขใหม่ของศาล อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเขาตัดสินใจไม่ประกันตัวลูกชาย จากนั้น อัยการ ได้ร้องขอต่อศาลให้เปลี่ยนเงื่อนไขการประกันตัว โดยอนุญาตให้ชาวสิงคโปร์ที่ไม่ใช่พ่อแม่ของ เอมอส ยี เป็นนายประกันได้ อย่างไรก็ตามสำนักงานประกันตัวปิดในเวลา 16.30 น. ในเวลาเดียวกับที่การนัดพร้อมเพื่อกำหนดแนวทางการดำเนินคดีสิ้นสุด ทำให้ เอมอส ยี ต้องถูกควบคุมตัวอีก 1 วัน ตามรายของของแชนเนลนิวส์เอเชีย

ในรายงานของสเตรทไทม์ ผู้ช่วยอัยการ ฮอน ยี ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวว่า พวกเขาไม่ได้คัดค้านการประกันตัวเอมอส และไม่ได้มีคำขอเจาะจงให้พ่อแม่ของเอมอสเป็นนายประกัน

ก่อนหน้านี้ ภายหลังจากที่เอมอส ยี เผยแพร่คลิป ต่อมาเมื่อวันที่ 31 มีนาคมที่ผ่านมา เอมอส ถูกดำเนินคดีตามประมวลกฎหมายอาญาสิงคโปร์ 2 ข้อหา ได้แก่ เผยแพร่เนื้อหาลามกผ่านระบบออนไลน์ มาตรา 292(1) และทำวิดีโอคลิปที่มีภาพและเสียงต่อต้านคริสต์ศาสนา ซึ่งทำร้ายความรู้สึกของชาวคริสต์โดยทั่วไป ตามมาตรา 298 และข้อกล่าวหาล่าสุด เป็นไปตามกฎหมายป้องกันการคุกคาม โดยในมาตรา 4(1) ห้ามไม่ให้แสดงพฤติกรรมข่มขู่หรือดูหมิ่นซึ่งทำให้ผู้รับรู้เกิดความรู้สึกถูกคุกคาม ตื่นตระหนกหรือทุกข์ใจ โดยศาลอ้างว่าที่เอมอส ยี วิจารณ์ลี กวนยูในวิดีคลิปดังกล่าว เจตนาทำให้ผู้พบเห็นหรือผู้รับฟังเกิดความรู้สึกทุกข์ใจ

ทั้งนี้ จะมีการนัดพร้อมเพื่อกำหนดแนวทางการดำเนินคดีอีกครั้งในวันที่ 13 พฤษภาคมนี้ และการพิจารณาการประกันตัวอีกผลัดจะมีขึ้นในวันอังคารที่ 2 เมษายน เวลา 16.00 น.

ผู้สื่อข่าวรายงานเพิ่มเติมว่า ภาพที่เผยแพร่ในสเตรทไทม์วันนี้ เป็นภาพของ เอมอส ยี เดินทางมาที่ศาลพร้อมกับพ่อแม่ โดยเขาสวมเสื้อยืดสีดำ และกำลังรับประทานกล้วยหอม

ขณะที่ครั้งหนึ่งในสมัยที่ ลี กวนยู ยังปกครองสิงคโปร์และออกกฎห้ามเคี้ยวหมากฝรั่ง นักข่าวบีบีซีเคยแนะนำเขาว่าควรให้คนเคี้ยวหมากฝรั่ง เพื่อให้มีความคิดสร้างสรรค์ ทำให้ ลี กวนยู โต้ตอบกลับมาว่า "ถ้าคุณคิดอะไรไม่ออกถ้าไม่ได้เคี้ยวละก็ ลองกินกล้วยสักใบสิ" (อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง)

สำหรับคลิป ที่เอมอส ยี เผยแพร่นั้น ตอนหนึ่งเขาตั้งคำถามว่าสิงคโปร์แท้จริงแล้วเป็นประเทศที่มั่งคั่งจริงหรือ เพราะประชาชนมีชั่วโมงทำงานสูงที่สุดเมื่อเทียบกับบรรดาประเทศที่พัฒนาแล้วคือ 50.8 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ แต่ประเทศกลับมีดัชนีความเหลื่อมล้ำที่สูงที่สุด และมีสัดส่วนคนยากจนสูงที่สุดคือร้อยละ 28 และรัฐบาลสิงคโปร์เป็นรัฐบาลที่ใช้จ่ายด้านความมั่นคงสังคมและสาธารณสุขต่ำที่สุดในบรรดาประเทศที่พัฒนาแล้ว

"งบประมาณที่ใช้จ่ายให้กับสาธารณะนั้นต่ำมาก เหมือนประเทศโลกที่สาม" เอมอส ยี กล่าวตอนหนึ่งในวิดีโอ นอกจากนั้นเขายังตั้งคำถามถึงมาตรการทางภาษีของสิงคโปร์ที่อยู่ในอัตราที่สูงกว่าประเทศพัฒนาแล้วอื่นๆ รวมไปถึงเงินเดือนของผู้นำประเทศก็สูงที่สุดในโลกด้วย

ก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 31 มีนาคม มีชาวคริสต์ในสิงคโปร์รายหนึ่ง ริเริ่มการล่ารายชื่อ "ปล่อยเอมอส ยี จากความโกรธของคุณ"

"เราไม่รู้สึกโกรธจากคำแถลงของ เอมอส ยี ความเห็นของเขาต่อพระผู้ช่วยให้รอด พระเยซู ไม่สามารถคุกคามต่อความศรัทธาของเรา หรือทำให้ความรักของเราต่อพระเยซูลดลง กรุณาปล่อย เอมอส ยี จากความโกรธเคืองของคุณ เราอภัยต่อเขา และหวังว่าเขาจะมีชีวิตที่สมบูรณ์เพื่ออุทิศต่อชุมชนของเขาในภายหน้า" ตอนหนึ่งของแถลงการณ์เชิญชวนโดย วัลลี ตัม ระบุ โดยขณะนี้มีผู้ลงชื่อสนับสนุน 3,547 คน

พุทธศาสนาเถรวาทแบบสยามไทย คือพุทธศาสนาที่สร้างแนวคิดทางสังคมการเมืองบนพื้นฐาน “จักรวาลวิทยาแบบไตรภูมิ” ที่ถือว่าลำดับชนชั้นสูงต่ำทางสังคมขึ้นอยู่กับ “ปุพเพกตปุญญตา” หรือบุญบารมีที่คนเราทำมาแต่ปางก่อนไม่เท่ากัน ฉะนั้น บุญบารมีที่แต่ละคนทำมาในอดีตชาติจึงเป็นเงื่อนไขที่กำหนดล่วงหน้าให้คนเราเกิดมาในชนชั้นทางสังคมที่ต่างกัน

ผู้ปกครองสมควรเป็นผู้ปกครอง ไม่ใช่เพราะผ่านการแข่งขันในเรื่องวิสัยทัศน์ นโยบาย ความสามารถจนเป็นที่ยอมรับของประชาชน และได้อำนาจมาจากความยินยอมหรือเป็นไปตามเจตจำนงทั่วไปของประชาชน แต่เป็นเพราะคุณธรรมในตัวของผู้ปกครองและบุญบารมีแต่ชาติปางก่อนกำหนดล่วงหน้าให้มาเป็นผู้ปกครอง ประชาชนควรยอมรับคุณธรรมหรือบุญบารมีของผู้ปกครอง ไม่ใช่เพราะมีเสรีภาพพิสูจน์ได้ว่าเป็นจริง แต่เป็นความเชื่อที่ไม่สามารถโต้แย้งหักล้างได้

ความคิดทางสังคมการเมืองบนฐานของจักรวาลวิทยาแบบไตรภูมิ จึงกำหนดให้คนมี 2 ชนชั้นอย่างตายตัว คือชนชั้นปกครองกับชนชั้นผู้ถูกปกครอง มาตรฐานการแบ่งชนขั้นคือบุญบารมีแต่ชาติปางก่อนและคุณธรรมในตัวคนที่ไม่เท่ากัน

พุทธศาสนาแบบไตรภูมิเป็นพุทธศาสนาแบบสยามเก่า ที่พัฒนามาเป็นพุทธชาตินิยมในสยามใหม่ นั่นคือพุทธที่สถาปนาองค์กรสงฆ์เป็นกลไกสนับสนุนอุดมการณ์รัฐสมัยใหม่ และพุทธศาสนากลายเป็น 1 ใน 3 สถาบันหลักของชาติคือ “ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์”

พุทธแบบสยามเก่าบวกกับพุทธแบบสยามใหม่ก็คือ พุทธศาสนาแห่งรัฐที่มีบทบาทหลักในการสร้างความคิดทางสังคมการเมืองว่า “ผู้ปกครองต้องเป็นคนดีมีคุณธรรม” และ “พลเมืองดี” ต้องจงรักภักดีต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

ภายในระบบความคิดทางสังคมการเมืองของพุทธเถรวาทแบบสยามไทยดังกล่าว จึงไม่มีความคิดเกี่ยวกับคุณค่าสากล เช่นเสรีภาพ ความเสมอภาคที่เป็นรากฐานของประชาธิปไตยสมัยใหม่ แต่เป็นความคิดที่ถือว่าผู้ปกครองที่มีบุญบารมีและคุณธรรมอยู่เหนือหลักเสรีภาพ ความเสมอภาค ความเป็นประชาธิปไตย ฉะนั้น เสรีภาพ ความเสมอภาค และความเป็นประชาธิปไตยจึงไม่ใช่สิ่งที่มีค่าในตัวมันเอง มันจะมีค่าก็ต่อเมื่อไม่ขัดแย้งหรือคล้อยตาม “สิ่งสูงสุด” ที่เรียกว่า “ชาติ ศาสน์ กษัตริย์” เท่านั้น

อุดมการณ์ชาติ ศาสน์ กษัตริย์จึงเป็นความจริงสูงสุด หรือความดีสูงสุดที่โต้แย้งและเปลี่ยนแปลงไม่ได้ของระบบสังคมการเมืองไทย เป็นความสูงสุดที่เป็นนิรันดร์!

แต่รัฐฆราวาสที่เป็นเสรีประชาธิปไตย ย่อมไม่ปกครองด้วยหลักความเชื่อทางศาสนา (เช่นความเชื่อเรื่อง “คุณธรรม” “คนดี” ตามหลักศาสนาใดศาสนาหนึ่ง) และไม่อ้างความดีหรือความจริงสูงสุดที่โต้แย้งหักล้างไม่ได้ใดๆ เป็นหลักในการปกครอง แม้หลักเสรีประชาธิปไตยเองก็ไม่ใช่ความดีหรือความจริงสูงสุด แต่เป็นหลักที่โต้แย้งหักล้างหรือเสนอให้เปลี่ยนแปลงได้ ตราบใดที่ไม่ใช้ความรุนแรงล้มล้าง

ฉะนั้น ความคิดเรื่องคนดีและชนชั้นทางสังคมตามจักรวาลวิทยาแบบไตรภูมิ และการถือว่าอุดมการณ์ชาติ ศาสน์ กษัตริย์เป็นความจริงและความดีสูงสุดที่พุทธศาสนาชาตินิยมสนับสนุน จึงขัดแย้งกับคุณค่าสากลคือเสรีภาพ ความเสมอภาคและความเป็นประชาธิปไตยสมัยใหม่ หรือเสรีประชาธิปไตย และนับวันจะถูกตั้งคำถามท้าทายมากขึ้น จากการเปลี่ยนแปลงทางความคิดของประชาชน อันเนื่องมาจากระบบเศรษฐกิจ การเมือง การสื่อสารในโลกสมัยใหม่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

ประเด็นท้าทายที่สำคัญมากอย่างหนึ่งคือ ความดี คุณธรรม คนดี และอุดมการณ์อันเป็นความจริงและความดีสูงสุดหนึ่งเดียวที่โต้แย้ง หักล้างไม่ได้นั้น “ไม่มีความเป็นมนุษย์” หรือขัดกับความงอกงามของความเป็นมนุษย์ในโลกสมัยใหม่หรือไม่?

เพราะความงอกงามของมนุษย์ ทั้งในแง่ศักยภาพทางปัญญา ความคิด อารมณ์ สังคม ไปจนถึงการพัฒนาความสามารถที่จะขับเคลื่อนความก้าวหน้าในการแข่งขันทางเศรษฐกิจ และอื่นๆ ตลอดถึงการเปิดกว้างในการเรียนรู้เพื่อแสวงหาอิสรภาพทางจิตวิญญาณ ล้วนเป็นความงอกงามที่เป็นไปได้ในสังคมพหุนิยมที่ต้องอาศัยสนามการเรียนรู้ที่มีเสรีภาพ ความเสมอภาค และ/หรือความเป็นเสรีประชาธิปไตย

ทว่าการปลูกฝังกล่อมเกลาสร้าง “พลเมืองดี” ที่ไม่ใช่พลเมืองซึ่งมีสิทธิ เสรีภาพตามหลักสากล แต่เป็นพลเมืองที่มี “หน้าที่” เชื่อฟังผู้ปกครองที่เป็นคนดีมีคุณธรรม เพราะเชื่อว่าผู้ปกครองที่เป็นคนดีมีคุณธรรมนั้นๆ จะรู้ทุกเรื่อง คิดแทน ทำแทนได้ทุกเรื่อง เป็นคนดีแล้วจะไม่ทำสิ่งที่ผิดใดๆ หรือกระทั่งมีอภิสิทธิ์ทำสิ่งที่ผิดหลักการประชาธิปไตยได้ เช่นทำรัฐประหาร และผูกขาดการกำหนดกติกาปกครองประเทศได้ตลอดไป เป็นต้น นี่ย่อมเป็นการทำให้พลเมืองไม่มีความเป็นมนุษย์ในความหมายสมัยใหม่ และสำหรับพลเมืองที่ต้องการจะพัฒนาความเป็นมนุษย์ของตนเองให้งอกงาม ด้วยการยืนยันการใช้เสรีภาพแสดงความคิดเห็นและเรียกร้องเสรีประชาธิปไตย เขาย่อมเผชิญกับการปราบปรามของอำนาจรัฐ

คำถามก็คือ ที่มักอ้างกันตลอดเวลาว่าพุทธศาสนาเถรวาทสยามไทยสอนให้คนเป็น “คนดี” นั้น ความเป็นคนดี ทำไมจึงไปกันไม่ได้กับความเป็นมนุษย์ในโลกสมัยใหม่? หรือขัดแย้ง เป็นอุปสรรคต่อความงอกงามของความเป็นมนุษย์ในโลกสมัยใหม่?

นี่ต่างหากที่ควรเป็นคำถามหลักของการปฏิรูปพุทธศาสนา เพราะการปฏิรูปพุทธศาสนาจะไม่มีความหมายอะไรเลย หากไม่ปลดปล่อยพุทธศาสนาจากการเป็นกลไกอำนาจรัฐ และทำให้พุทธศาสนาเชิงคำสอนมีความหมายต่อการสนับสนุนคุณค่าความเป็นมนุษย์ในโลกสมัยใหม่
 

แรงงานหลายสาขาอาชีพจากหลายเชื้อชาติในสหรัฐอเมริกากว่า 200 เมือง ชุมนุมครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่ง - เรียกร้องค่าแรงขั้นต่ำ 15 เหรียญสหรัฐต่อชั่วโมง เพื่อให้สามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้ พร้อมเรียกร้องความเป็นธรรมทางสังคมด้านอื่น รวมทั้งต่อต้านการเหยียดสีผิว

สำนักข่าวคอมมอนครีมส์รายงานว่าเมื่อวันพุธที่ผ่านมา (16 เม.ย.) มีการประท้วงของแรงงานเพื่อเรียกร้องค่าแรงขั้นต่ำ ครั้งใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา โดยมีแรงงานจากหลากหลายสาขาอาชีพอาทิเช่น แรงงานฟาสต์ฟู้ด, แรงงานซักรีด, คนทำงานบ้าน, พี่เลี้ยงเด็ก, แรงงานร้านค้า และลูกจ้างงานด้านการศึกษา รวมหลายหมื่นคนออกมาเดินขบวนกันตามเมืองต่างๆ มากกว่า 200 เมืองทั่วสหรัฐอเมริกา

การเคลื่อนไหวในครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเรียกร้องค่าแรงขั้นต่ำ 15 เหรียญสหรัฐ (480 บาท) ต่อชั่วโมงซึ่งเป็นเรื่องที่มีการพูดถึงในสหรัฐฯ มาเป็นเวลามากกว่า 3 ปีแล้วเกี่ยวกับปัญหาความยากจนและความไม่เสมอภาคในสังคม โดยในการเคลื่อนไหวล่าสุดนี้ไม่เพียงแค่คนงานในสหรัฐฯ เท่านั้น แต่ยังมีกลุ่มคนงานจากอีก 35 ประเทศ ใน 6 ทวีป เช่น นิวซีแลนด์, บราซิล, ญี่ปุ่น เข้าร่วมด้วย

เทอร์เรนซ์ ไวส์ ซึ่งเป็นพ่อลูกสาม ซึ่งทั้งสามคนทำงานในร้านฟาสต์ฟู้ดที่เมืองแคนซัสซิตี้ รัฐมิสซูรี ไวส์แถลงต่อสื่อว่าพนักงานฟาสต์ฟู้ดกำลังเรียกร้องสิทธิพลเมืองร่วมกับนักกิจกรรมสายอื่นๆ อย่างนักศึกษา นักกิจกรรมต่อต้านการเหยียดผิว นักวิชาการ และแรงงานสายอื่น ทำให้พวกเขาเข้มแข็งมากขึ้น และไวส์เชื่อว่าพวกเขาจะชนะ

การประท้วงเมื่อวันพุธที่ผ่านมาได้รับการสนับสนุนจากสหภาพแรงงานภาคบริการนานาชาติ (Service Employees International Union) ซึ่งจงใจให้จัดการประท้วงตรงกับวันภาษีแห่งชาติสหรัฐอเมริกา (15 เม.ย.) เพื่อเน้นย้ำให้เห็นว่าคนงานค่าแรงขั้นต่ำถูกบีบให้จำเป็นต้องพึ่งพาโครงการสาธารณะเพื่อจะมีชีวิตอยู่รอดได้

คนงานผู้ประท้วงชูป้าย "พวกเรามีค่ามากกว่านี้" ในขณะที่เรียกร้องค่าแรงที่สามารถเลี้ยงดูตนเองและครอบครัวได้ (living wages) รวมถึงเรียกร้องสิทธิในการรวมกลุ่มกันในที่ทำงานโดยไม่ถูกข่มขู่คุกคามหรือถูกลงโทษ

ผู้ประท้วงยังช่วยกันร่วมเรียกร้องในประเด็นอื่นๆ นอกจากเรื่องค่าแรง โดยเชื่อมโยงเรื่องความเป็นธรรมทางเศรษฐกิจกับความเป็นธรรมทางสังคมเช่นในประเด็นเรื่องที่ตำรวจสังหารคนผิวดำที่ไม่มีอาวุธในหลายกรณีเช่นที่เกิดขึ้นในเมืองชาร์ลสตัน รัฐเซาท์แคโรไลนา หรือในเมืองเฟอร์กูสัน รัฐมิสซูรี โดยมีการรำลึกถึงผู้ที่ถูกตำรวจสังหารซึ่งเป็นกิจกรรมของขบวนการ 'ชีวิตคนผิวดำก็มีความหมาย' (Black Lives Matter) ที่กำลังเติบโตขึ้น

ชาร์ลีนน์ คาร์รูเทอร์ ผู้อำนวยการ 'โครงการยุวชนคนผิวดำ 100' (Black Youth Project 100) กล่าวว่าพวกเขาร่วมต่อสู้กับคนงาเพื่อเรียกร้องค่าแรง 15 เหรียญสหรัฐต่อชั่วโมงเพราะคิดว่าความเป็นธรรมทางเศรษฐกิจและความเป็นธรรมด้านเชื้อชาติสีผิวเป็นเรื่องเดียวกัน "คนงานผิวดำต้องคอยชำระหนี้ที่พวกเขาไม่ควรจะมีให้กับบรรษัทจอมละโมบมาเป็นเวลานานเกินไปแล้ว" คาร์รูเทอร์กล่าว

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (13 เม.ย.) โครงการกฎหมายการจ้างงานแห่งชาติสหรัฐฯ (National Employment Law Project) เผยแพร่รายงานระบุว่ามีผู้หญิงและคนผิวสีอยู่ในกลุ่มคนงานที่ได้รับค่าแรงต่ำกว่าที่ควรเป็นจำนวนมาก โดยมีคนงานเชื้อสายแอฟริกัน-อเมริกันมากกว่าร้อยละ 50 และคนงานเชื้อสายละตินมากกว่าร้อยละ 60 ได้ค่าแรงน้อยกว่า 15 เหรียญสหรัฐฯ ต่อชั่วโมง

ทั้งนี้ กลุ่มผู้ประท้วงเมื่อวันพูะยังเรียกร้องให้มีความเป็นธรรมต่อแรงงานเกิดขึ้นในที่อื่นๆ นอกจากสหรัฐฯ ด้วย

มาสซิโม แฟรตตินี่ ผู้ประสานงานระหว่างประเทศของสหภาพแรงงานอาหารสากลแถลงต่อสื่อว่า อุตสาหกรรมอาหารฟาสต์ฟู้ดถูกถูกกุมอำนาจอยู่โดยบรรษัทระดับโลกที่ร่ำรวยระดับพันล้านอยู่เพียงไม่กี่บรรษัท ดังนั้นพวกเขาจึงต้องฟลัหกันขบวนการเคลื่อนไหวของแรงงานไปสู่ระดับโลกเพื่อให้ได้ค่าจ้างที่ดีขึ้น การปฏิบัติต่อคนงานที่ขึ้น และสิทธิที่ดีขึ้น

ผู้เข้าร่วมการชุมนุมกล่าวว่าขบวนการนี้เป็นการโต้ตอบอย่างเร่งด่วนต่อความไม่เสมอภาคที่เพิ่มมากขึ้นทั้งในสหรัฐฯ และทั่วโลก

"เพียงเพราะผมทำงานในร้านฟาสต์ฟู้ดไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องทนใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก" แอนดรูว์ โอลซัน พนักงานแมคโดนัลด์ในลอสแองเจลิสกล่าวให้สัมภาษณ์ต่อสื่อแอลเอไทม์

อย่างไรก็ตามผู้สื่อข่าวชื่อรานา ฟอรูฮาร์ ระบุในนิตยสารไทม์ว่าการเปลี่ยนค่าแรงขึ้นต่ำเป็น 15 เหรียญสหรัฐต่อชั่วโมงเป็นการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ทำให้เป็นเรื่องที่นักการเมืองต้องพิจารณาหนักมากในช่วงการเลือกตั้งครั้งที่จะถึงนี้เพราะประเด็นนี้ดูเหมือนจะยังไม่จบลงง่ายๆ

เรียบเรียงจาก

'I Know We Will Win': Largest Ever Low-Wage Worker Protest Sweeps United States, CommonDreams, 16-04-2015 http://www.commondreams.org/news/2015/04/16/i-know-we-will-win-largest-ever-low-wage-worker-protest-sweeps-united-states