เมื่อวานนี้ (27 ก.ค.) นายบัน คีมุน เลขาธิการสหประชาชาติ แถลงการณ์สนับสนุนให้มีการพักรบในช่วงโอลิมปิก โดยก่อนหน้านี้นายบัน คีมุน เคยแถลงให้พักรบในช่วงโอลิมปิกปี 2551 ที่กรุงปักกิ่ง และนายโคฟี อันนัน อดีตเลขาธิการสหประชาชาติก็เคยแถลงให้พักรบในช่วงโอลิมปิกปี 2547 ที่เอเธนส์ สำหรับคำกล่าวให้มีการพักรบของนายบัน คีมุน มีรายละเอียดดังนี้

ที่มาของวิดีโอ: Unitednations/youtube

ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งในการร่วมกันประชาชนนับพันล้านคนทั่วโลกเฝ้าดูการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนและกีฬาพาราลิมปิกที่ลอนดอน

กระผมนายบัน คีมุน เลขาธิการองค์การสหประชาชาติ องค์การสงประชาชาติและกีฬาโอลิมปิกได้นำประเทศต่างๆ มาอยู่ร่วมกัน เราเชื่อในสันติภาพ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เราประกาศพักรบในช่วงที่มีการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก

ผมเรียกร้องต่อทุกฝ่ายที่กำลังทำสงครามในทุกแห่ง วางอาวุธในช่วงการแข่งขัน สันติภาพหนึ่งวัน สามารถนำไปสู่สันติภาพหนึ่งสัปดาห์ สันติภาพหนึ่งเดือน และการยุติสงครามได้ในที่สุด

สหประชาชาติได้ก่อตั้งขึ้นจากความใฝ่ฝันนี้ ทุกวันที่เราทำานก็เพื่อทำให้สันติภาพเป็นความจริง

ขอให้คบเพลิงของการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกและพาราลิมปิกในลอนดอน ได้รวมโลกเป็นหนึ่งด้วยความกลมเกลียวและสันติภาพ

วสันต์ สร้อยพิสุทธิ์ เผยเบื้องหลังการทำคำวินิจฉัยศาลรธน. คำวินิจฉัยส่วนตัวคาดเสร็จสัปดาห์หน้า, รองประธานศาลฏีกา ชี้ปฏิรูปกระบวนการยุุติธรรมจำเป็น แต่อย่าแตะโครงสร้าง ยกปัญหา ร่าง พ.ร.บ.มาตรการแทนการฟ้องคดีอาญา อาจทำคนไม่เท่าเทียมใต้กฎหมาย, ประธานศาลปกครองเสนอระบบคุ้มกันตุลาการ

27 ก.ค.55 ในงานสัมมนาวิชาการ ผู้เข้ารับการอบรมหลักสูตรผู้บริหารกระบวนการยุติธรรม ระดับสูง (บ.ย.ส.)รุ่น 16 เฉลิมพระเกียรติ 60 พรรษา มหาวชิราลงกรณ ช่วงบ่ายมีการจัดเสวนาเรื่อง “ระบบงานยุติธรรมในยุคโลกาภิวัตน์” โดยมี รองประธานศาลฏีกา นายธานิศ เกศวพิทักษ์, ประธานศาลรัฐธรรมนูญ นายวสันต์ สร้อยพิสุทธิ์ และประธานศาลปกครอง นายหัสวุฒิ วิฑิตวิริยกุล มาร่วมอภิปรายในหัวข้อดังกล่าว

ตรวจสอบหรือคุกคามศาล?

วสันต์ สร้อยพิสุทธิ์ ประธานศาลรัฐธรรมนูญ กล่าวว่า โลกาภิวัตน์ในมุมมองของเขาคือ การขึ้นเวทีด่าศาลได้เป็นปกติ ทั้งข่มขู่ คุกคาม มีการแจกเบอร์โทรศัพท์คนในครอบครัว

“เป็นปรากฏการใหม่ที่ค่อยๆ ลุกลาม พวกผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แม้แต่ศาลอาญาเองก็น่ากลัว มีม็อบบุกเข้าไปถึงบัลลังก์พิจารณา ใส่เสื้อสีเดียวกันเต็มห้อง ออกมานอกห้องก็มี ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องมีตำรวจมาอารักขา นีคือโลกาภิวัตน์สำหรับศาลรัฐธรรมนูญ” วสันต์ กล่าวและว่า ทั้งที่การเป็นตุลาการรัฐธรรมนูญนั้น มีกฎกติกาที่ไม่เชิญชวนให้ใครเข้าไปเป็นอยู่แล้ว ไม่ว่าในแง่รายได้หรือชีวิตความเป็นอยู่ ความเป็นส่วนตัว โดยที่กฎหมายก็ไม่คุ้มครองศาลรัฐธรรมนูญ สามารถวิจารณ์ได้ เพราะมองเป็นคดีการเมือง ซึ่งหากเป็นการวิจารณ์เชิงวิชาการก็ไม่มีปัญหา และอันที่จริงแล้วมีคดีการเมืองไม่ถึง 20%  อย่างไรก็ตาม เมื่อเข้าไปทำหน้าที่แล้วก็ต้องอดทนเพื่อให้บ้านเมืองสงบ

เบื้องหลังการทำคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ

ประธานศาลรัฐธรรมนูญยังอธิบายถึงข้อโต้แย้งเกี่ยวกับคำวินิจฉัยล่าสุดเรื่องการแก้รัฐธรรมนูญด้วยว่า ยังคงยืนยันว่าศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจวินิจฉัยเรื่องนี้  สำหรับคำนิจฉัยกรณีล่าสุดเรื่องการแก้รัฐธรรมนูญนั้น เขาอธิบายว่า ในวันนัดตัดสินตุลาการทุกคนถือความเห็นส่วนตัวของตนมาคนละฉบับ เมื่อแถลงความเห็นและทราบมติแล้ว ก็จะมีการร่างคำวินิจฉัยกลางขึ้นมาทันที ซึ่งทำให้เกิดการลน ทำไม่ทัน จนเกิดคำวินิจฉัยที่ถูกวิพากษ์มากเช่น ที่เกี่ยวกับการเปิดพจนานุกรม ในระยะหลังจึงปรับเปลี่ยนกระบวนการ โดยการตั้งประเด็นว่าเรื่องนี้มีทางออกี่ทาง แล้วให้เจ้าหน้าที่ยกร่างไว้ทุกทางโดยเรียบเรียงเหตุผลให้ครบถ้วนในแต่ละทาง เมื่อเสียงข้างมากสรุปออกมาเป็นแนวทางไหน ก็จะตรวจแก้ปรับปรุงร่างที่ยกไว้ จึงทำให้คำวินิจฉัยช่วงหลังค่อนข้างเนียน  

คำวินิจฉัยส่วนตัว ออกสัปดาห์หน้า

วสันต์กล่าวด้วยว่า ขณะนี้คำวินิจฉัยกลางออกแล้ว เหลือแต่คำวินิจฉัยส่วนตัว ซึ่งตุลาการต้องส่งฉบับที่จัดทำไว้แล้วให้เจ้าหน้าที่ตรวจทานความถูกต้องในรายละเอียดทำให้ล่าช้า ขณะนี้แล้วเสร็จแล้ว 3 คน คาดว่าจะเผยแพร่ได้ในสัปดาห์หน้า

ศาลฎีกาเห็นด้วย ศาลรัฐธรรมนูญมีคำแนะนำได้

ธานิศ เกศวพิทักษ์ รองประธานศาลฎีกา กล่าวถึงคำแนะนำของศาลรัฐธรรมนูญในกรณีของการแก้ไขรัฐธรรมนูญว่า เห็นด้วยว่าศาลรัฐธรรมนูญควรให้คำแนะนำ เพราะเป็นกฎหมายมหาชนที่เกี่ยวกับผลประโยชน์สาธารณะ เมื่อพบว่าเขาทำไม่ถูกต้องก็ควรให้คำแนะนำว่าที่ถูกต้องนั้นควรทำอย่างไร

สำหรับประเด็นในการเสวนา รองประธานศาลฎีกากล่าวว่า ผลกระทบจากโลกาภิวัตน์ที่สำคัญคือการมีเครื่องมือสมัยใหม่ในการกระทำผิด ทำให้เกิดคดีต่างๆ และเกี่ยวพันกับศาลโดยตรง ดังนั้นจึงเป็นคำถามสำคัญว่าเราจะจัดระบบยุติธรรมเพื่อรองรับโลกาภิวัตน์อย่างไร คำตอบรูปธรรมเบื้องต้น คือ ปรับปรุงกฎหมายให้มีประสิทธิภาพ เช่น 1.ขยายความคิดฐาน “สมคบกัน” เพื่อกระทำผิดเกี่ยวกับยาเสพติด 2.เพิ่มเติมกฎหมายเกี่ยวกับการริบทรัพย์ 3.ขยายความผิดสากลให้กว้างขึ้น เช่น เรื่องสิ่งแวดล้อมสากล 4.ปรับประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาให้มีการใช้ Class-Action ซึ่งหมายถึงให้มีการดำเนินคดีเป็นกลุ่มได้ เพื่อรวมความเสียหายให้เป็นเรื่องเดียวกัน ทำให้คนตัวเล็กๆ สามารถต่อสู้กับบริษัใหญ่ได้ และยังมีเงินรางวัลให้กับโจทก์ที่ชนะคดีด้วย

ศาลแรงงานเตรียมปรับ รับเปิดเสรีอาเซียน

ธานิศ กล่าวต่อถึงการรับมือกับโลกาภิวัตน์ว่า ต้องมีการยกระดับมาตรฐานกระบวนการยุติธรรม เช่น ให้เรื่องสิทธิมนุษยชนมีบทบาทมากขึ้น, ใช้นิติวิทยาศาสตร์มากขึ้น, ระดมบุคลากรในสหวิชาชีพมามีส่วนร่วม, เปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วม และคำนึงถึงกติกาประชาคมโลก โดยรองประธานศาลฎีกาได้ยกตัวอย่างว่า ในปี 2558 จะมีการเปิดเสรีอาเซียน ซึ่งจะส่งผลให้มีการเคลื่อนย้ายแรงงานจำนวนมาก ศาลแรงงานได้มีการเตรียมรองรับเรื่องนี้อย่างเต็มที่ จากที่ผ่านมาจะถูกติเตียนมากในการวินิจฉัยว่าเมื่อแรงงานเข้าเมืองไม่ถูกกฎหมายก็จะไม่ได้รับการคุ้มครองสิทธิ แต่ตอนนี้ถึงเวลาปรับแนวคิดผู้พิพากษาแล้ว เนื่องจากองค์กรแรงงานโลกก็ร้องขอมาตลอดไม่ให้มีการเลือกปฏิบัติ และเรื่องนี้ก็เป็นไปตามหลักมนุษยธรรม โดยถึงที่สุดเราหวังว่าเมื่อศาลไทยเคารพกติกาโลก ศาลในประเทศอื่นก็จะเคารพกติกาโลกและคุ้มครองแรงงานไทยเช่นเดียวกัน

กังวล ร่างพ.ร.บ.มาตรการแทนการฟ้องคดีอาญา ทำประชาชนไม่เท่าเทียม

ส่วนข้อควรระวัง รองประธานศาลฎีการะบุว่า การเอาหลักหรือกฎหมายใดจากสากลมาปรับใช้ ต้องคงหลักการสำคัญไว้ เช่น ร่างพ.ร.บ.มาตรการแทนการฟ้องคดีอาญา ที่กำลังทำกันอยู่นั้น ในฐานะที่ร่วมเป็นกฤษฎีกาด้วยรู้สึกเป็นกังวลมาก เพราะเป็นการใช้หลักกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ ให้ไกล่เกลี่ยในชั้นสอบสวน หรือชะลอการฟ้องในชั้นอัยการ ในคดีซึ่งมีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี ซึ่งยกอำนาจให้พนักงานสอบสวนและอัยการเป็นผู้ตัดสินใจโดยที่ศาลไม่สามารถเข้าไปตรวจสอบได้ ซึ่งเชื่อว่าหากเป็นเช่นนี้ ผู้ที่ได้ประโยชน์คือคนมีเงินมีบารมี ซึ่งประชาชนจะไม่เสมอภาคกันภายใต้กฎหมายอีกต่อไป

“การเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องจำเป็นถ้าเอาหลักต่างประเทศมาก็ควรต้องเอาหลักทั้งหมดที่เป็นแกนสำคัญคงไว้ด้วย... ระบบศาลไทยยุคปัจจุบัน ถ้าจะปรับเปลี่ยนก็อย่าไปปรับในโครงสร้าง มิเช่นนั้นจะเกิดความเสียหาย ” ธานิศ กล่าว

ย้ำตุลาการมีอำนาจจำกัด เสนอมีระบบคุ้มกัน

หัสวุฒิ วิฑิตวิริยกุล ประธานศาลปกครองสูงสุด กล่าวถึงหลักการแบ่งแยกอำนาจ และความสำคัญของอำนาจตุลาการในการตรวจสอบอำนาจอื่นๆ อย่างไรก็ตาม มักมีพูดกันมากว่าตุลาการมีอำนาจมากจนเกินไปจนกลายเป็นวาทกรรม โดยที่ไม่มีใครอธิบายเรื่องนี้อย่างจริงจัง เพราะอำนาจตุลาการนั้นมีกรอบจำกัด ไม่สามารถแม้แต่จะไปเริ่มเรื่องต่างๆ  เหมือนองค์กรอื่น ส่วนที่ประมุขของศาลต่างๆ ไปร่วมคัดเลือกตัวแทนองค์กรอิสระอื่นๆ นั้น ไม่ใช่การใช้อำนาจตุลาการดังที่หลายคนเข้าใจแต่อย่างใด นอกจากนี้ที่ผ่านมาก็พบว่าศาลที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายมหาชน ไม่ว่าจะเป็นศาลปกครอง ศาลรัฐธรรมนูญ ถูกข่มขู่คุกคามถึงขั้นเอาชีวิตก็มี จึงเห็นว่าถึงเวลาแล้วที่จะมีระบบคุ้มครองตุลาการอย่างจริงจัง

ศาลปกครองมั่นใจระบบพิจารณา ทีมวิชาการปึ้ก

ประธานศาลปกครองสูงสุดกล่าวต่อไปว่า สำหรับศาลปกครอง มั่นใจได้ว่ามีกการพิจารณาคดีที่เป็นธรรมและเท่าทันสถานการณ์ เพราะลักษณะเด่นของวิธีพิจารณาความของศาลปกครองนั้นใช้ระบบไต่สวนซึ่งนอกจากคู่ความแล้ว ศาลก็สามารถค้นหาข้อเท็จจริงหรือหลักฐานเพิ่มเติมได้ โดยศาลปกครองมีคณะกรรมการวิชาการหลายคณะซึ่งเชี่ยวชาญในเรื่องต่างๆ และคอยสนับสนุนข้อมูลทั้งในและต่างประเทศให้ผู้พิพากษา ยกตัวอย่างกรณีน้ำท่วม มีคดีมาที่ศาลปกครองเกือบ 2,000 คดี ฝ่ายวิชาการได้สำรวจล่วงหน้าไว้แล้วว่าคดีแบบนี้ในต่างประเทศมีระบบจัดการเช่นไร ทำให้ศาลมีข้อมูลเพียงพอที่จะตัดสินคดีประเภทนี้ได้อย่างตรงไปตรงมาและยุติธรรม

สำหรับการเปิดรับอาเซียน ประธานศาลปกครองกล่าวว่า มีการเตรียมการไว้แล้วอย่างเต็มที่ เพราะรู้ว่ามันจะเกิดปัญหาต่างๆ ด้านคดีความตามมาไม่น้อย เช่น เมื่อเกิดข้อพิพาท ระบบวิธีพิจารณาของแต่ละประเทศก็แตกต่างกัน จะต้องมีการเจรจาตกลงกัน หรือปัญหาด้านภาษาก็ตาม

เขตปกครองพิเศษที่ 4 เมืองลา ในภาคตะวันออกรัฐฉาน ประสบภัยน้ำท่วมใหญ่ครั้งประวัติศาสตร์ จากเหตุฝนตกหนัก ทำให้บ้านเรือน ร้านค้าในเมืองลา รวมถึงไร่นาในหลายพื้นที่ถูกน้ำท่วมเสียหายอย่างหนัก

แหล่งข่าวจากเมืองลารายงานว่า ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ในพื้นที่เขตปกครองพิเศษที่ 4 กองกำลังเมืองลา NDAA ได้เกิดมีฝนตกหนักต่อเนื่อง กระทั่งเมื่อช่วงเช้าวานนี้ (26ก.ค.) ในพื้นที่เมืองลามีฝนตกห่าใหญ่อีก ทำให้ระดับน้ำในแม่น้ำม้าที่ไหลผ่านตัวเมืองเพิ่มสูงขึ้นกะทันหัน จนในช่วงบ่ายประมาณบ่าย 2 – 3 โมง น้ำได้ล้นตลิ่งท่วมถนนและไหลเข้าท่วมบ้านเรือน ร้านค้า โรงแรม ที่อยู่ใกล้แม่น้ำได้รับความเสียหาย ขณะที่ร้านจำหน่ายรถยนต์ รวมถึงอู่ซ่อมรถหลายแห่งที่อยู่ในพื้นที่เดียวกันถูกน้ำท่วมเสียหายอย่างหนัก มีรถยนต์ทั้งที่เป็นรถวางจำหน่ายและรถใช้ประจำบ้านที่เคลื่อนย้ายไม่ทันถูกน้ำท่วมกว่า 100 คัน

โดยเหตุ น้ำท่วมใหญ่กะทันหันครั้งนี้ได้ทำให้ชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่ประสบภัยต่าง เร่งรีบขนย้ายข้าวของทรัพย์สินไปใว้ในที่สูงตลอดทั้งคืน และจนถึงขณะนี้ยังมีฝนตกหนักลงมาต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม เหตุน้ำท่วมเมืองลาเบื้องต้นทราบว่ามีเด็กนักเรียนสูญหายไป 1 คน

แหล่งข่าวเผยด้วยว่า หลายพื้นที่ในเขตปกครองพิเศษของกองกำลังเมืองลา NDAA ได้ประสบภัยน้ำท่วมหนัก เช่นที่บ้านเสี้ยว เมืองม้า อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองลา บนเส้นทางผ่านไปเมืองเชียงตุง มีไร่นาถูกน้ำท่วมเสียหายนับร้อยเอเคอร์ ขณะที่ทางตอนใต้เมืองลา เช่นที่เมืองเชียงขาง เมืองน้ำปาน ซึ่งมีแม่น้ำหลวยไหลผ่าน ในหลายพื้นที่ได้รับผลกระทบจากเหตุน้ำท่วม มีบ้านเรือน ไร่นาถูกน้ำท่วมเสียหายอย่างหนักเช่นกัน โดยมีรายงานว่า เมื่อวานนี้ (26 ก.ค.) ที่เมืองเชียงขาง มีบ้านเรือนอย่างน้อย 3 หลังและชาวบ้านอีก 3 คน ถูกกระแสน้ำพัดหายไป

ด้านเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองเขตปกครองพิเศษเมืองลาคนหนึ่งเปิดเผยว่า เหตุน้ำท่วมครั้งนี้ถือเป็นครั้งรุนแรงสุดนับตั้งแต่กองกำลังเมืองลา NDAA ได้จัดตั้งเขตปกครองพิเศษมาซึ่งนานกว่า 20 ปี ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1989 ที่ผ่านมาก็มีน้ำท่วมบ้างแต่ไม่รุนแรงเท่าครั้งนี้ โดยขณะนี้ทางการได้มีคำสั่งให้เจ้าหน้าที่ทหารออกช่วยเหลือประชาชนขนย้าย ข้าวของและทำสิ่งกีดกันน้ำในพื้นที่เสี่ยงภัยน้ำท่วม

ทั้งนี้ เมืองลา ถือเป็นเมืองที่มีความเจริญและมีเสรีเมืองหนึ่งในสหภาพพม่า อยู่ในภาคตะวันออกรัฐฉาน ติดชายแดนจีน เมืองลาถูกนักท่องเที่ยวขนานนามว่า "ลาสเวกัสแห่งรัฐฉาน" เนื่องจากมีสถานที่ท่องเที่ยวครบวงจร

รับ ครม.สัญจร จ.สุรินทร์ 30 ก.ค.นี้ เครือข่ายผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโครงการ โขง ชี มูล 7 เขื่อน ออกแถลงการณ์ “รัฐต้องแก้ปัญหาผลกระทบโครงการโขง ชี มูล ให้แล้วเสร็จ..!! หยุด! โครงการผันน้ำขนาดใหญ่ โขง เลย ชี มูล”

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมามีบัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาจากประเทศอังกฤษจำนวนเพิ่มมากขึ้นและในบรรดาบัณฑิตเหล่านี้มีผู้ที่สนใจสมัครเข้าทำงานเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยในไทยมากขึ้นด้วยทว่าพวกเขากลับเผชิญกับปัญหาร่วมกันนั่นคือ บัณฑิตที่จบการศึกษาจากอังกฤษจำเป็นต้องแปลงเกรดจากระบบอังกฤษให้เป็นระบบเกรดเฉลี่ยแบบอเมริกัน (GPA) โดยระบุว่าจะต้องได้คะแนน GPA ไม่ต่ำกว่า 3.50 (เพื่อให้สอดรับกับระเบียบกฎเกณฑ์ที่ สกอ. และมหาวิทยาลัยกำหนดขึ้นมา) ปัญหาสำคัญที่สุดของประเทศไทยคือ การที่สกอ.และมหาวิทยาลัยต่างๆ ไม่มีเกณฑ์กลางที่เป็นมาตรฐานในการพิจารณาระบบคะแนนแบบลำดับขั้นของประเทศอังกฤษ ความลักลั่นดังกล่าวนี้กลับกลายเป็นการกีดกันและเลือกปฏิบัติทางวิชาการกับบัณฑิตที่จบการศึกษาจากอังกฤษจนทำให้ตัดโอกาสในการเข้าเป็นอาจารย์โดยปริยาย

โดยพื้นฐานแล้ว ระบบการให้คะแนนอังกฤษนั้นแตกต่างโดยสิ้นเชิงจากระบบของอเมริกัน โดยระบบอังกฤษเป็นระบบคะแนนแบบลำดับขั้น (Classification) ซึ่งเป็นระบบการให้คะแนนที่เป็นที่ยอมรับอย่างทั่วไปทั้งในอังกฤษและนานาประเทศรวมทั้งสหรัฐอเมริกาว่าเป็นระบบที่มีมาตรฐานสากล ระบบคะแนนแบบลำดับขั้นของประเทศอังกฤษนั้นประกอบด้วยลำดับขั้นของการจบอยู่ 3 ประเภท คือ Distinction (ดีเยี่ยม), Merit (ดี) และ Pass (ผ่าน) ทว่าการให้คะแนนแบบลำดับขั้นเหล่านี้ ในแต่ละมหาวิทยาลัยในอังกฤษก็มีความแตกต่างกันออกไป ยกตัวอย่างเช่น สำหรับมหาวิทยาลัย Oxford และ Cambridge กำหนดให้ลำดับขั้นคะแนน Pass อยู่ที่ร้อยละ 60 และ Distinction อยู่ที่ร้อยละ 70 ในขณะที่มหาวิทยาลัยอื่นๆ ส่วนใหญ่มักจะกำหนด Pass ที่ร้อยละ 50 Merit ที่ร้อยละ 60 และ Distinction ที่ร้อยละ 70

อย่างไรก็ตาม หลักเกณฑ์เหล่านี้ก็มีความแตกต่างกันไปตามแต่ละมหาวิทยาลัย หรือแม้แต่ในมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างคณะกันก็มีความแตกต่างหลากหลายออกไปด้วย เช่น แม้ว่าคณะโดยส่วนใหญ่ ของมหาวิทยาลัย Warwick Distinction จะถูกนับจากร้อยละ 70 แต่คณะสังคมวิทยา (ซึ่งติดอันดับ 2 ของ Rank Sociology อังกฤษในปี 2011 จัดอันดับโดยหนังสือพิมพ์ Independent) กำหนดว่าบัณฑิตจะได้ Distinction ก็ต่อเมื่อจะต้องได้ร้อยละ 70 (Distinction) ในการทำวิทยานิพนธ์ (dissertation) และได้ร้อยละ 70 ในคะแนนรายงาน (essays) อย่างน้อยจำนวน 1 วิชา และร้อยละ 65 ขึ้นไปไม่น้อยกว่า 3 วิชา เป็นต้น

สิ่งที่เราเห็นคือ แต่ละมหาวิทยาลัยของอังกฤษมีเกณฑ์และมาตรวัดในการให้คะแนนที่แตกต่างหลากกันออกไปอย่างแทบจะสิ้นเชิง และไม่สามารถหาหลักเกณฑ์แน่นอนตายตัวในการแปลงคะแนนไปเป็นเป็นเกรดเฉลี่ยอย่างเที่ยงตรงและเป็นธรรมต่อบัณฑิตที่จบการศึกษาจากอังกฤษได้ ปัญหาการแปลงเกรดย่อมไม่เป็นปัญหาแต่ประการใดในการศึกษาต่อในต่างประเทศ โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกา แม้แต่ในเว็บไซต์ทุน Fulbright ก็ได้เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า สำหรับผู้สมัครที่จบการศึกษาจากประเทศอังกฤษนั้นไม่มีความจำเป็นประการใดที่จะต้องแปลงเกรด เพราะมหาวิทยาลัยจะพิจารณาจากคุณสมบัติ และคะแนนที่แท้จริงที่บัณฑิตผู้นั้นได้จากมหาวิทยาลัยของอังกฤษ (ซึ่งจะพิจารณาตามแต่ละคณะและมหาวิทยาลัยไป)

ในกรณีของประเทศไทย การแปลงเกรดกลายเป็นปัญหาใหญ่ร่วมกันของบัณฑิตเหล่านั้นที่จะสมัครเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยต่างๆ หลายครั้งหลายครา บัณฑิตที่จบการศึกษาจากอังกฤษมักประสบปัญหาเนื่องจากการแปลงเกรด ซึ่งทำให้เขาหมดโอกาสทางวิชาการและขาดคุณสมบัติในการเป็นอาจารย์ (ทั้งแบบที่ไม่ได้รับการอนุญาตให้เข้าสอบสัมภาษณ์และสอบสอนตั้งแต่ต้น หรือแบบที่สอบได้แล้ว แต่ไม่สามารถแปลงเกรดให้สอดคล้องกับเกณฑ์ของ สกอ. หรือมหาวิทยาลัยกำหนด) ทั้งนี้เนื่องจาก

ประการแรก ระบบเกรดนั้นไม่สามารถแปลงได้เพราะไม่มีเกณฑ์กลางที่เป็นมาตรฐานและเป็นธรรม

ประการที่สอง เมื่อไม่มีเกณฑ์กลางของมหาวิทยาลัยไทยแล้ว บัณฑิตที่สำเร็จการศึกษาจากอังกฤษ (โดยเฉพาะในสาขาสังคมศาสตร์) จะถูกขอร้องแกมบังคับให้ยื่นเรื่องขอให้มหาวิทยาลัยในอังกฤษที่ตนจบการศึกษามาทำการแปลงเกรดเป็นเกรดเฉลี่ย GPA คำตอบจากมหาวิทยาลัยนั้นๆ มักจะได้แก่ "มหาวิทยาลัยไม่สามารถแปลงเกรดได้" และ หากติดต่อกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายกิจการนักศึกษาแล้ว เราจะพบได้ว่าเจ้าหน้าที่มักแสดงความฉงนสงสัย อีกทั้งไม่เชื่อหูว่าหากไม่แปลงเกรดแล้ว บัณฑิตจากมหาวิทยาลัยของตนจะไม่มีงานทำ อันนี้ต้องยอมรับว่ามันไม่ใช่ความผิดของระบบอังกฤษหรือมหาวิทยาลัยแต่อย่างใด เพราะในนานาอารยประเทศต่างๆ พวกเขาล้วนยอมรับในมาตรฐานของระบบการศึกษาอังกฤษอย่างไม่มีข้อสงสัย 

ประการที่สาม เมื่อมหาวิทยาลัยในอังกฤษไม่อาจแปลงเกรดเป็น GPD ได้ สิ่งที่มักเกิดขึ้น คือ มหาวิทยาลัยหลายแห่งมักพยายามบังคับให้แปลงเกรดโดยยึดหลักว่าคะแนนมากกว่าร้อยละ 70 = A ร้อยละ 65-69 = B+ ร้อยละ 61-64 = B เป็นต้น

การแก้ไขปัญหาตามข้อหลังนี้นั้นสะท้อนถึงความไม่รู้ (ignorance) เกี่ยวกับระบบการศึกษาแบบอังกฤษของแวดวงการศึกษาไทย ที่มักคุ้นชินอยู่กับระบบการศึกษาแบบอเมริกันมากกว่า กล่าวคือ การที่นักศึกษาจะได้คะแนนมากกว่าร้อยละ 70 นั้นย่อมหมายถึง การได้ Distinction ซึ่งสำหรับประเทศอังกฤษแล้ว ในแต่ละรุ่นการศึกษาในสาขาวิชาหนึ่งๆ นั้นคนที่ได้ Distinction จะมีแค่ประมาณร้อยละ 10-15 เท่านั้น และยิ่งสำหรับนักศึกษาคนไทยด้วยแล้ว ในแต่ละปียิ่งมีคนจบ Distinction รวมกันไม่ถึงร้อยละ 5 (โดยประมาณจากนักศึกษาทุกสาขาวิชากว่า 5,000 คนที่ศึกษาในอังกฤษในแต่ละปี) 

ประการต่อมา ระบบการศึกษาแบบอังกฤษโดยส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาวิทยาลัยชั้นนำหรือ Ivy League ของอังกฤษ (Ivy League หมายถึงมหาวิทยาลัยที่รับนักศึกษาที่ได้เกรดเฉลี่ย AAB หรือเกียรตินิยมอันดับ 1 (First Honor) มากกว่าร้อยละ 60 ของจำนวนนักศึกษาทั้งหมด อันได้แก่มหาวิทยาลัย Cambridge, Oxford, Durham, London School of Economics (LSE), Bristol, Exeter, Warwick, Imperial College London, University College London (UCL)) ล้วนแล้วแต่เป็นมหาวิทยาลัยที่มีการแข่งขันสูง และไม่ยอม “ปล่อยเกรด" โดยเด็ดขาด เพื่อรักษาชื่อเสียงและเกียรติภูมิของมหาวิทยาลัยเอาไว้ สำหรับนักศึกษาไทยแล้ว การที่จะได้คะแนนสูงกว่าร้อยละ 60 ในแต่ละรายวิชานั้น เรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญเลือดตาแทบกระเด็น

ดังนั้นแล้ว เมื่อระบบการศึกษาไทยไม่มี “เกณฑ์กลาง” ในการแปลงคะแนนที่เป็นมาตรฐานและเป็นธรรมแล้ว คณะหรือมหาวิทยาลัยแต่ละแห่งก็จำต้องหา “เกณฑ์กู” ในการพิจารณาตัดสินว่าบัณฑิตเหล่านั้น “ผ่าน” เกณฑ์ที่เกรดเฉลี่ย 3.50 แบบอเมริกันหรือไม่ สิ่งที่เรามักจะพบคือ นักศึกษาไทยที่มีความรู้ความสามารถและมีศักยภาพเป็นจำนวนมากที่จบการศึกษามาจากอังกฤษ เมื่อแปลงเกรดตามที่ถูกบังคับ (ตาม “เกณฑ์กู” ข้างต้น) จึงได้ไม่ถึง 3.50 ถึงแม้ว่าจะได้คะแนนในลำดับขั้น Merit ก็ไม่สามารถผ่านเกณฑ์คุณสมบัติได้ ในหลายครั้งด้วยกันที่คณะต้องการรับบุคลากรที่จบการศึกษามาจากอังกฤษ เนื่องจากสามารถสอบผ่านกระบวนการสอบคัดเลือกบุคลากรตามขั้นตอนปกติของคณะ ซึ่งย่อมปรารถนาคัดเลือกเอาผู้ที่มีคุณภาพ และมีคุณสมบัติเหมาะสมไว้แล้ว ทว่าไม่สามารถรับบุคลากรนั้นได้ เนื่องจากติดระเบียบมหาวิทยาลัยในเรื่องการแปลงเกรดดังกล่าว

ยิ่งไปกว่านั้น กระบวนการแปลงเกรดนี้ยังสะท้อนความไม่เป็นธรรมของระบบการอุดมศึกษาของไทย เมื่อเทียบกับกรณีของนักศึกษาที่รับทุนของ สกอ. เนื่องจากผู้ที่รับทุน สกอ. มักมีเงื่อนไขผูกพันธ์ต้องใช้ทุนกับมหาวิทยาลัยต้นสังกัด ดังนั้นแล้ว ไม่ว่าผู้ที่รับทุนจาก สกอ. จะสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยใดๆ ก็ตามในโลก และได้รับเกรดเฉลี่ยเท่าใดก็ตาม ก็มักได้รับการบรรจุเข้าทำงาน โดยไม่ต้องผ่านแม้แต่ขั้นตอนการสอบคัดเลือกบุคคลากรของคณะโดยปกติ ในขณะที่ผู้ที่ใช้ทุนการศึกษาของตนเองหรือผู้ปกครอง ดั้นด้นเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลไปศึกษาต่างประเทศ กลับต้องเผชิญกับอุปสรรค และการปิดกั้นโอกาสเนื่องจากเกณฑ์การรับอาจารย์ใหม่ที่ไม่เป็นธรรม

ในปัจจุบัน จำนวนนักศึกษาไทยไทยที่เดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด และ บัณฑิตจบใหม่จากอังกฤษจำนวนไม่น้อยที่มีความมุ่งมั่นจะใช้วิชาความรู้รับใช้สังคม อยากเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่รายได้น้อย ไม่พอกินในแต่ละเดือน เพียงเพราะพวกเขารักที่จะรู้ รักที่จะเผยแพร่ความรู้ และรักที่จะรับใช้สังคม บุคลากรที่มีศักยภาพเหล่านี้กลับต้องถูกปิดกั้นโดยระบบ คนจำนวนมากจำต้องผันตัวเองไปทำงานในภาคเอกชน ระบบราชการ หรือ NGO เพียงเพราะพวกเขาหมดศรัทธาในระบบที่เป็นอยู่

ในเมื่อสกอ.ได้ลงนามรับรองมหาวิทยาลัยทุกแห่งที่ได้รับการรองรับโดยรัฐบาลอังกฤษแล้วว่าเป็นมหาวิทยาลัยที่มีมาตรฐาน แต่ในทางปฏิบัติกลับไม่มีการสร้างมาตรฐานที่รองรับต่อบุคลากรจำนวนมากที่สำเร็จการศึกษาจากระบบอังกฤษแต่อย่างใด ถึงเวลาแล้วกระมังที่ท่านที่เป็นบัณฑิตทั้งที่กำลังศึกษาและจบการศึกษาแล้ว อาจารย์มหาวิทยาลัย และผู้บริหารของมหาวิทยาลัยและกระทรวงศึกษาธิการพึงที่จะร่วมกันขบคิดกันว่าเราควรจะแก้ไขปัญหาดังกล่าวอย่างไร เพื่อทำลายมายาคติในการอุดมศึกษาไทยที่ไม่ยอมรับระบบการศึกษาของอังกฤษโดยปริยาย เปิดโอกาสให้บัณฑิตที่มีความรู้ความสามารถเข้ามาทำงานรับใช้สังคม และเผยแพร่ความรู้ทางวิชาการ พร้อมกันนั้นก็เพื่อให้ระบบการศึกษาของไทยปรับตัวและก้าวไกลทันการศึกษาโลก ถึงเวลาแล้วกระมังที่เราต้องออกจากกะลาที่ครอบเราเอาไว้เสียที!
 

บันทึกความเข้าใจความร่วมมือด้านการจ้างแรงงาน (Memorandum of Understanding on Employment Corporation) ระหว่างประเทศไทยกับเพื่อนบ้าน ได้แก่ ลาว กัมพูชา และ พม่า เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2545-2546 เพื่อแก้ไขปัญหาการจัดการแรงงานข้ามชาติของไทยที่เรื้อรังมานาน คือการมีแรงงานเข้าเมืองผิดกฎหมาย และทำงานผิดกฎหมายอยู่ในประเทศไทยจำนวนมาก      

MOU มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดระบบการนำเข้าแรงงานอย่างถูกต้องตามกฎหมาย โดยให้นายจ้างขออนุญาตนำเข้าแรงงานตามความจำเป็น เมื่อได้รับอนุญาตก็ติดต่อให้บริษัทจัดหางานในประเทศต้นทาง จัดหาแรงงานและดำเนินการทางเอกสารให้ครบถ้วน กระทั่งนำพาแรงงานมาทำงานในสถานประกอบการที่ปลายทาง ในข้อตกลงนี้มุ่งหวังจะสร้างความร่วมมือในการคุ้มครองสิทธิแรงงาน การส่งกลับเมื่อครบสัญญาจ้าง และการป้องกันปราบปรามการข้ามแดน การค้าแรงงาน และการจ้างแรงงานโดยผิดกฎหมาย ด้วย

ทว่าถึงปัจจุบันนี้การดำเนินการตาม MOU ประสบความสำเร็จน้อยมาก ดังเห็นได้จากจำนวนนำเข้าแรงงานที่ทำได้ไม่ถึงร้อยละ 10 จากยอดที่นายจ้างแจ้งความประสงค์ การพิสูจน์สัญชาติเพื่อปรับเปลี่ยนสถานะแรงงานผิดกฎหมายให้ถูกกฎหมายทำได้ล่าช้า การคุ้มครองสิทธิและอื่นๆก็ยังติดขัดไม่เกิดผล สิ่งสำคัญที่ฟ้องถึงสถานการณ์ปัญหาที่ยังไม่ดีขึ้นก็คือ การที่รัฐบาลยังต้องใช้นโยบายผ่อนผันให้แรงงานเข้าเมืองผิดกฎหมายมาขึ้นทะเบียนทำงานชั่วคราว ปีแล้วปีเล่า ซึ่งเท่ากับยอมรับว่า การจัดระบบแรงงานให้เข้าสู่การควบคุมตามกฎหมายยังไม่ประสบความสำเร็จตามที่หวังไว้

ที่ผ่านมา มีการศึกษาจำนวนหนึ่ง มุ่งเข้าใจปัญหาอุปสรรคของการดำเนินการตาม MOU ที่พบว่า สาเหตุเกิดจากกฎระเบียบการจ้างงานตาม MOU มีความยุ่งยากและหลายขั้นตอน ทำให้การจ้างงานใช้เวลายาวนาน และค่าใช้จ่ายสูงเกินไป ประกอบกับเหตุผลอื่นๆเช่น การขาดประสบการณ์ของบริษัทจัดหางานในประเทศเพื่อนบ้าน ความไม่พร้อมของหน่วยงานราชการในการสนับสนุน การไม่รู้ไม่เข้าใจกฎระเบียบของฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ทั้งบริษัทจัดหางาน นายจ้าง คนงาน และเจ้าหน้าที่รัฐหน่วยต่างๆ

ผู้เขียนเห็นว่า หากมีการศึกษาปัญหาอุปสรรคของการดำเนินการตาม MOU ด้วยแนวคิดและวิธีการแตกต่างออกไป จะช่วยให้เราเข้าใจเรื่องนี้ในมิติอื่นๆมากขึ้น ในการวิจัยที่กำลังดำเนินการอยู่ ผู้เขียนได้สร้างกรอบคิดที่เรียกว่า เศรษฐศาสตร์การเมืองของการจัดการแรงงานข้ามชาติ โดยสรุปก็คือ การมองความสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่าง รัฐ ทุน และแรงงาน(ข้ามชาติ) ในบริบทของระบบทุนนิยมโลกาภิวัตน์ ในการวิจัยผู้เขียนวิเคราะห์ความสัมพันธ์ในระดับจุลภาค ผ่านการพิจารณาว่า MOU ก็คือแนวทางการกำกับควบคุม (regulation) ของรัฐภายใต้ระเบียบทางเศรษฐกิจของโลกปัจจุบัน ผู้เขียนได้ให้ความสำคัญกับมิติทางสังคมวัฒนธรรม ตามแนวทางสังคมวิทยา และได้เลือกที่จะไปศึกษาที่ประเทศต้นทาง คือในประเทศลาว พิจารณาความสัมพันธ์ในการจ้างงาน โดยศึกษาวิเคราะห์ชาวบ้าน บริษัทจัดหางาน เจ้าหน้าที่รัฐ เชื่อมโยงมาถึง เจ้าหน้าที่รัฐ นายหน้า นายจ้าง และแรงงานลาวในโรงงานในประเทศไทย

ในที่นี้ขอนำเสนอส่วนหนึ่งของข้อค้นพบจากการวิจัย เพื่อให้ข้อมูลและข้อเสนอสำหรับกระตุ้นให้มีการถกเถียงกันต่อไป

ประการแรก ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ สังคมวัฒนธรรม และเศรษฐกิจการเมืองของรัฐ มีความสำคัญยิ่งต่อความสำเร็จของการดำเนินการตาม MOU สำหรับประเทศลาว ในขณะที่ MOU เรียกร้องให้รัฐทำหน้าที่บริการ (Service State) ให้การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามประเทศเป็นไปโดยสะดวก แต่ลาวเป็นประเทศสังคมนิยม ที่การควบคุมโดยรัฐยังเป็นลักษณะสำคัญ (Control State) สถาบันและกลไกรัฐยังขาดประสิทธิภาพและปรับตัวได้จำกัดในการให้บริการประชาชน เจ้าหน้าที่รัฐส่วนหนึ่งยังเคยชินกับวัฒนธรรมควบคุม ทำให้การอำนวยความสะดวกให้กับการจ้างงานเป็นไปอย่างยากลำบาก เช่น การขออนุญาตจัดตั้งบริษัทจัดหางานในลาวเป็นไปอย่างไม่เปิดกว้าง และไม่ค่อยมีการแข่งขัน การขอมีบัตรประชาชน (ประชาชนลาวส่วนใหญ่ไม่มีบัตรประชาชน) การขอหนังสือเดินทางต่างประเทศ หรือเอกสารอื่นที่เกี่ยวข้อง ใช้เวลานานและใช้ค่าใช้จ่ายสูง

สำหรับในประเทศไทย จากประวัติศาสตร์ ก็มีข้อจำกัดในการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจ ที่ด้านหนึ่งก็ขึ้นกับปัจจัยภายนอกจากทุนนิยมโลก อีกด้านหนึ่งก็ขึ้นกับปัญหาการเมืองภายใน การกำหนดนโยบายจึงไม่ค่อยเป็นตามเหตุผลทางเศรษฐกิจ มรดกของความผิดปกติของโครงสร้างเศรษฐกิจไทยคือ การที่อุตสาหกรรมไทยจำนวนมากยังเป็นอุตสาหกรรมเทคโนโลยีต่ำ ใช้แรงงานเข้มข้น และพึ่งพาแรงงานระดับล่างอย่างมาก จนก่อให้เกิดกลุ่มกดดันที่ส่งผลให้แรงงานข้ามชาติเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก

ประการต่อมา ผู้เกี่ยวข้องมีความหลากหลาย และต่างใช้กลยุทธ์หาผลประโยชน์ มากกว่าจะยึดถือกติกา กล่าวคือ ในขณะที่รัฐร่วมกันกำหนด MOU โดยคาดหวังให้เป็นกรอบกติกาที่ดีที่จะบังคับให้ผู้เกี่ยวข้องปฏิบัติตาม แต่การวิจัยพบว่า กติกานี้เสมือนการวางกฎลงไปบนสนามที่มีผู้เล่นหลายหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มต่างก็เชื่อในกติกาของตน และก็พร้อมที่จะเอาตามกติกาของรัฐในเมื่อคาดว่าตนจะได้ประโยชน์เท่านั้น

ดังเช่น แรงงานลาว มีคนประสงค์จะมาทำงานอย่างถูกกฎหมายตาม MOU จำนวนหนึ่ง แต่มีอีกมากเลือกมาทำงานแบบผิดกฎหมาย บางกลุ่มเห็นดีกับการทำงานตาม MOU บางกลุ่มจะไม่เลือกวิธีนี้อีก แล้วแต่เงื่อนไขของแต่ละคน บริษัทจัดหางานในลาว มีวิธีการทำงานต่างกัน ผันแปรไปตามเครือข่ายความสัมพันธ์ที่มีกับเจ้าหน้าที่รัฐ หน่วยงานรัฐในบางแขวงได้ผันตัวเองมาทำหน้าที่ผู้ส่งออกแรงงาน บางแขวงไม่สนับสนุนการส่งออกแรงงาน

นายจ้างไทยมีหลายประเภท นายจ้างจำนวนหนึ่งพร้อมจะปฏิบัติตาม MOU และการจ้างงานตาม MOU ให้ประโยชน์แกพวกเขา ในบางโอกาสนายจ้างใช้วิธีการจ้างแรงงานผิดกฎหมาย ซึ่งมีกลวิธีหลายแบบ และยังมีกลวิธีในการเปลี่ยนแรงงานผิดกฎหมาย ให้เป็นแรงงานกึ่งถูกกฎหมาย หรือถูกกฎหมาย ในต้นทุนที่ต่ำกว่า ภายใต้นโยบายการจัดการแรงงานของรัฐที่ไม่แน่นอน ความต้องการแรงงานข้ามชาติของไทยยังดึงดูดให้เกิดนายหน้านำเข้าแรงงานตาม MOU มีทั้งที่ดำเนินการอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ นายหน้านำเข้าจำนวนหนึ่งข้ามไปทำธุรกิจร่วมกับบริษัทจัดหางานและหน่วยงานรัฐในลาว บางกรณีหมิ่นเหม่ต่อการหลอกลวง สำหรับหน่วยงานรัฐ ก็มีทัศนะต่างกัน เช่น ระหว่างฝ่ายการเมืองกับข้าราชการประจำ หรือเจ้าหน้าที่ต่างกรม/กระทรวง เจ้าหน้าที่บางส่วนกลายเป็นส่วนหนึ่งของขบวนการผิดกฎหมายผลประโยชน์มหาศาลเสียเอง

ที่กล่าวมาข้างต้นแสดงให้เห็นว่า อุปสรรคการดำเนินการตาม MOU ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ตัวความยุ่งยากของกฎระเบียบหรือความไม่พร้อมของผู้เกี่ยวข้อง แต่มีปัญหาใหญ่กว่านั้นอีกมากอยู่เบื้องหลัง ปัญหานี้เกี่ยวข้องกับข้อจำกัดของบริบททางสังคม และความสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่างฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นการทำข้อตกลงระหว่างประเทศ แม้จะมีเจตนาดี แต่ต้องอาศัยความรู้ความเข้าใจให้มาก โดยแนวคิดที่เท่าทันกับปัญหาด้วย

สุดท้ายนี้ เราอาจมองไปสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ซึ่งเป็นความร่วมมือระดับภูมิภาคที่ซับซ้อน และมีสมาชิกที่ภูมิหลังแตกต่างกันอย่างมาก กรณีตัวอย่างข้อตกลงเรื่องแรงงานนี้ คงช่วยให้บทเรียนว่า ความร่วมมืออาเซียนอาจไม่ราบรื่นอย่างที่หวังไว้ แต่คงมีปัญหาท้าทายอีกมากที่รอเราอยู่.

หมายเหตุ

(1) เรียบเรียงจากการวิจัยที่กำลังดำเนินการเรื่อง “การศึกษากระบวนการดำเนินการตามบันทึกความเข้าใจไทย-ลาวว่าด้วยความร่วมมือด้านการจ้างแรงงาน ในการจ้างแรงงานชาวลาวจากแขวงสาละวันสู่ประเทศไทย” โดยได้รับการสนับสนุนทุนวิจัยจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) การวิจัยจะเสร็จสมบูรณ์ราวเดือนตุลาคม 2555 นี้

(2) พฤกษ์ เถาถวิล อาจารย์คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี สุธีร์ สาตราคม นักธุรกิจ

(3) บทความนี้เคยตีพิมพ์ใน นสพ. กรุงเทพธุรกิจ วันที่  26 กรกฎาคม 2555 ที่ผ่านมา ในคอลัมน์ ASEAN Insight

ผู้สื่อข่าวรายงานกำหนดการของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ในการประชุมคณะรัฐมนตรีอย่างเป็นทางการนอกสถานที่ ระหว่างวันที่ 29-30 ก.ค. 55 นี้ที่ จ.สุรินทร์

หลังจากวันที่ 20 มิ.ย.55 ที่ทำเนียบรัฐบาล นายเฉลิม อยู่บำรุง รองนายกรัฐมนตรี ได้เรียกประชุมคณะกรรมการแก้ไขปัญหากรณีเขื่อนราษีไศล ตามมติ ครม. วันที่ 12 มิ.ย. 55  ให้แก้ไขปัญหากรณีผลกระทบจากเขื่อนราษีไศลให้แล้วเสร็จโดยด่วน  เพื่อให้เป็น ‘ราษีไศลโมเดล’ และเพื่อสร้างบรรทัดฐานในการแก้ไขปัญหากรณีอื่นๆ ต่อไป โดยเฉพาะ ผู้เดือดร้อนจากโครงการ โขง ชี มูล  

ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง รองนายกรัฐมนตรี กล่าวในที่ประชุมวันนั้นว่า รัฐบาลมีนโยบายที่ชัดเจนในการแก้ไขปัญหาให้แล้วเสร็จภายในวาระที่รัฐบาลบริหารประเทศ และสั่งกำกับให้ข้าราชการทุกระดับตั้งใจทำงานให้บรรลุเป้าหมาย จ่ายเท่าไรรัฐบาลยอมจ่ายหากตรวจสอบแล้วเป็นไปตามความเป็นจริง เพราะเป็นเงินภาษีของชาวบ้านเอง ชาวบ้านจะได้รับการแก้ไขอย่างจริงจังสักที ท่านายกฯ ได้มีคำสั่งให้แก้ไขให้แล้วเสร็จภายใน 7-15 วัน หลังจากนั้นรองนายกฯ ได้ สั่งแต่งตั้งคณะอนุกรรมการชุดเล็กมาดำเนินการนี้โดยเฉพาะ มีกำหนดระยะเวลาดำเนินการที่ชัดเจน

นายประดิษฐ์ โกศล ตัวแทนสมัชชาคนจนกรณีเขื่อนราษีไศล กล่าวว่า บัดนี้เป็นเวลากว่า 1 เดือนแล้ว นับจากการประชุมของคณะอนุกรรมการในครั้งแรกวันที่ 22 มิถุนายน 55 ซึ่งตนเองก็เป็นคณะกรรมการ่วมด้วย พวกเราต้องสลดใจอีกครั้งที่รัฐบาลภายใต้การนำของพรรคการเมืองที่ได้รับเสียงสนับสนุนข้างมากจากคนรากหญ้ากลับละเลยเพิกเฉยต่อปัญหาความทุกข์ร้อนของคนยากคนจน รัฐบาลเตะถ่วงเพื่อซื้อเวลาเรื่อยไป วันนี้ ณ ที่นี้ เรา, สมัชชาคนจน ขอเรียกร้องต่อรัฐบาลให้ทำหน้าที่ให้สมกับที่คนรากหญ้าไว้วางใจ เราขอเรียกร้องต่อรัฐบาล

นางสำราญ สุรโคตร ตัวแทนสมัชชาคนจนกรณีเขื่อนหัวนา ปัจจุบันรัฐบาล โดยกรมชลประทาน ยังไม่สามารถดำเนินการแก้ไขปัญหากรณีเขื่อนหัวนาให้แล้วเสร็จ โดยอ้างเสมอว่าไม่มีงบประมาณดำเนินการ แต่วันนี้กรมชลประทานโดยโครงการส่งน้ำและบำรุงรักษามูลล่าง จะนำเสนอโครงการก่อสร้างผนังกั้นน้ำอย่างเต็มพื้นที่ทั้งบริเวณเขื่อนหัวนาและเขื่อนราษีไศล และโครงการดังกล่าวไม่มีการเปิดเผยข้อมูลต่อสาธารณะ ซึ่งชาวบ้านเรียกร้องมาตลอดว่าหากจะมีการดำเนินโครงการที่มีผลกระทบกับราษฎรในพื้นที่ จะมีการเปิดเผยข้อมูลและมีการศึกษาผลกระทบที่จะเกิดขึ้นตามมาเป็นรายกรณี วันนี้รัฐบาลและกรมชลประทานทำให้เราหมดความเชื่อมั่นใจต่อการแก้ไขปัญหาความเดือดร้อนของคนจน

นางผา กองธรรม นายกสมาคมคนทาม กล่าวว่า การต่อสู้ของคนจนจำเป็นต่อดำเนินต่อไปตราบใดที่สังคมไทยยังเอารัดเอาเปรียบคนจนอย่างพวกเรา และนายกยิ่งลักษณ์ มาที่ จ.สุรินทร์ เราก็จะเดินทางไปถามว่าท่านมีความจริงใจในการแก้ไขปัญหาให้พวกเราคนทามหรือเปล่า 20 ปี ที่ผ่านมาสามารถพิสูจน์เราว่า การสร้างเขื่อนราษีไศลสร้างผลกระทบอย่างรุนแรงกับชุมชนท้องถิ่น วันนี้รัฐบาลนายกปู ยังมีความพยายามผลักดัน โครงการผันน้ำขนาดใหญ่ได้แก่ โครงการ โขง เลย ชี มูล ที่จะก่อให้เกิดผลกระทบรอบที่สอง ทั้งที่ปัญหาเก่าไม่ยอมแก้ไขให้แล้วเสร็จ แต่พยายามสร้างปัญหาใหม่กับชุมชนท้องถิ่น

“วันนี้เราอยากจะตั้งคำถามว่าการสร้างเขื่อนมีใครได้ประโยชน์บ้าง รัฐบาลต้องให้ชัดเจน เริ่มจาก ใครรับเหมาก่อสร้าง มีการป้องกันการคอรัปชั่นหรือเปล่า หากสร้างแล้วมีผลกระทบการแก้ไขปัญหาที่ชัดเจนเป็นเช่นไร จากที่ดิฉันได้ศึกษารายงานผลการศึกษาวิจัยกรณีผลกระทบจากโครงการ โขง เลย ชี มูล ดิฉันว่าไม่แตกต่างไปจากงานศึกษาวิจัยที่ผ่านมารัฐบาลไม่เคยใส่ใจดำเนินการอย่างจริงจังเพราะเอาหลวมๆ เท่านั้น ปัจจุบันนี้กรณีเขื่อนราษีไศลก็ยังไม่สามารถดำเนินการแก้ไขให้แล้วเสร็จได้ ทั้งการจ่ายค่าชดเชยที่ดินทำดิน การจ่ายค่าชดเชยการสูญเสียอาชีพ และอีกหลายประเด็นรัฐบาลทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ตลอดระยะเวลากว่า 10 รัฐบาลที่ผ่านมา”

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วันที่ 30 กรกฎาคม 55 เครือข่ายผู้ได้รับผลกระทบจากโครงการ โขงชีมูล จำนวนกว่า 500-1,000 คน เตรียมเดินทางไปพบนายกรัฐมนตรีที่ จ.สุรินทร์ ด้วย โดยมีข้อเรียกร้องต่อนายกฯ ดังนี้ 1) ข้อเรียกร้องของเครือข่าย คือ หยุดโครงการ โขง เลย ชี มูล  และแก้ไขปัญหาผลกระทบจากเขื่อนทั้งหมดในโครงการ โขงชีมูล ให้แล้วเสร็จ 2) การแก้ไขปัญหารายกรณี โดยเฉพาะกรณีเขื่อนราษีไศลและเขื่อนหัวนา

(28 ก.ค.55) ในการเสวนา หัวข้อ "สื่อเลือกสีเลือกข้างผิดจรรยาบรรณหรือ" จัดโดยศูนย์ข้อมูล & ข่าวสืบสวนเพื่อสิทธิพลเมือง (TCIJ) ที่โรงแรมเดอะสุโกศล ถ.ศรีอยุธยา โสรัจจ์ หงส์ลดารมภ์ อาจารย์ภาควิชาปรัชญา คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ เปิดประเด็นด้วยการนำเสนอว่า การที่สื่อเลือกข้างประชาธิปไตย ต่อต้านเผด็จการ ความพยายามผูกขาดอำนาจไว้กับคนกลุ่มเดียว ไม่ให้มีการเลือกตั้งหรือเอาทหารมาคุม น่าจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องและต้องทำ ขณะที่สื่อที่เป็นปากเสียงของฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตยก็ควรจะถูกต่อต้าน และมีกฎหมายมาควบคุมด้วย

เขาอธิบายเพิ่มเติมว่า การไม่มีกฎหมายควบคุมการกระทำเช่นนั้นเท่ากับว่ารัฐกำลังส่งสัญญาณว่าประชาธิปไตยไม่มีความสำคัญเพียงพอ คนจะเลือกอะไรก็ได้ ซึ่งในกรณีนี้หากคนเลือกอย่างอื่นที่ไม่ใช่ประชาธิปไตยก็จะเท่ากับมอบอำนาจสูงสุดให้คนกลุ่มเดียว อย่างไรก็ตาม ในระดับรอง เช่นเรื่องนโยบายเศรษฐกิจ มองว่า สื่อสามารถทำได้ทั้งสองบทบาท คือทั้งสร้างเวที และมุ่งเสนอแนวคิดบางแนวคิดด้านเศรษฐกิจ เช่น สังคมนิยม แต่ยังยึดถือการปกครองแบบประชาธิปไตยอยู่

สำหรับปัญหาของประเทศไทย โสรัจจ์เสนอว่า ในช่วงที่ความขัดแย้งที่สะสมยาวนานกำลังปะทุออกมาทั้งทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง และวัฒนธรรม สื่อควรจะรักษาเป้าหมายสูงสุดของการอยู่ร่วมกันในสังคม โดยรักษาอุดมคติของประชาธิปไตยเอาไว้ แยกข่าวออกจากความเห็น และเป็นเวทีให้ความเห็นต่างมาเถียงกันได้อย่างเป็นธรรม
 

แลกเปลี่ยน "สื่อเลือกข้างผิดจรรยาบรรณหรือ"
เมื่อเลือกข้างแล้วควรมีจรรยาบรรณ
อธึกกิจ แสวงสุข บรรณาธิการอาวุโสวอยซ์ทีวี และเจ้าของนามปากกา "ใบตองแห้ง" กล่าวว่า ความเป็นกลางของสื่อเป็นเรื่องเลื่อนลอยและเป็นไปไม่ได้ โดยในการต่อสู้ทางการเมืองครั้งนี้ซึ่งนับเป็นครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่ 2475 เป็นต้นมา ยากที่คนที่ยืนหยัดด้านใดด้านหนึ่งแล้ว จะไม่เลือกข้าง หรือถูกผลักไปด้านใดด้านหนึ่ง ทั้งนี้ เขาไม่ได้สนใจสื่อที่ประกาศตัวชัดเจน เพราะรู้อยู่แล้วว่าอยู่ข้างไหน แต่สื่อที่บอกว่าไม่ได้เลือกข้าง แต่กลับนำเสนอชี้นำนั้นอันตรายกว่า

ที่ผ่านมา การเลือกข้างทางความคิด แบ่งเป็น หนึ่ง เลือกระหว่างความดี-ความชั่ว โดยมองว่า ทักษิณและระบอบทักษิณเลว จึงพยายามไล่ทักษิณ สอง เลือกด้วยความเชื่อเรื่องประชาธิปไตยว่าจะต้องคลี่คลายไปตามระบอบ ระบบอำนาจต้องตรวจสอบได้ ทุกระบบต้องโปร่งใส ส่วนตัวเลือกอย่างที่สอง จึงกลายเป็นแนวร่วมทักษิณโดยปริยาย เพราะเขาเชื่อว่าสื่อเกิดมาพร้อมประชาธิปไตย ประชาธิปไตยทำให้ทุกอย่างตรวจสอบได้ มีหลักถ่วงดุลอำนาจที่ชัดเจน สื่อมีหน้าที่ปกป้องเสรีภาพในการแสดงความเห็น ตรวจสอบทุกฝ่าย

การที่สื่อหันไปเลือกข้างว่า การล้มคนเลวเป็นสิ่งที่ดี เชื่อว่าสถาบันตุลาการเข้ามาปกป้องประชาธิปไตยแทรกแซงอำนาจประชาธิปไตยได้ ทั้งที่สถาบันตุลาการไม่เคยผ่านการตรวจสอบ ไม่ยึดโยงกับประชาชนนั้น เขามองว่าขัดกับเจตนารมณ์ของการมีสื่อในระบอบประชาธิปไตยเอง และเมื่อเลือกอย่างนี้ จะนำไปสู่ปัญหาในเชิงจรรยาบรรณ เพราะเมื่อคิดว่าตัวเองอยู่ข้างความดีแล้วจำกัดความชั่ว ก่อให้เกิดความคิดที่ไม่ยอมรับความเห็นต่าง

อธึกกิจ กล่าวว่า เมื่อเลือกข้างแล้วก็ควรจะมีจรรยาบรรณ โดยไม่ใช้วิชาชีพเข้าไปในการต่อสู้ทางการเมือง เอาชนะโดยใช้ความเท็จ-บิดเบือน ข่าวต้องเป็นข่าว การพาดหัวข่าวในเชิงประชดเปรียบเปรย เน้นประเด็น หรือประนามนั้นเขามองว่าทำได้ แต่ต้องไม่ใช่การปลุกระดม ก่อให้เกิดความเกลียดชัง ที่ผ่านมา พาดหัวและโปรยข่าวกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ สื่อที่เลือกข้างชัดเจนใช้โปรยข่าวปลุกระดม มี hate speech ทั้งสองข้าง ตัวอย่างที่ร้ายกาจ เช่น กรณีตัดต่อรูปหน้าวรเจตน์ ภาคีรัตน์ คณะนิติราษฎร์กับรูปลิง การเรียก "แฝดนรก" การพาดหัวข่าว "อีเพ็ญ" "ไอ้ตู่" "ไอ้มาร์ค" สื่อปลุกแบบนี้ไม่ได้

อธึกกิจ กล่าวว่า การเลือกข้างมีปัญหาต่อการนำเสนอข้อเท็จจริง เช่น กรณีนาซ่า สื่อที่เลือกข้าง ไม่ทำหน้าที่ ส่วนหนึ่งกระพือตามพันธมิตรฯ และฝ่ายค้าน ทั้งที่เป็นเรื่องทางวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้ ถ้าคิดว่าเอาชนะโดยทำลายล้างฝ่ายตรงข้ามจะมีปัญหา ไม่ว่าในเชิงสื่อหรือเชิงการต่อสู้ประชาธิปไตย เพราะสังคมไทยต้องต่อสู้ภายใต้ประชาธิปไตยที่ยอมรับการตรวจสอบ นี่คือจุดที่ควรไป ไม่ใช่จะล้มอำมาตย์หรือทุนสามานย์ สื่อต้องตั้งเป้าอย่าคิดเรื่องเอาชนะ แสวงข้อเท็จจริงมากขึ้น บางทีต้องยับยั้งกัน เช่น ตนเองเชียร์การเรียกร้องประชาธิปไตยของคนเสื้อแดง ปี 53 แต่ถึงวันหนึ่งก็ต้องเสนอให้ถอย หรือแสดงความไม่เห็นด้วยกับการไปบุกโรงพยาบาลจุฬาฯ และที่สำคัญคือ ธำรงรักษาสิทธิมนุษยชน หากสื่อให้ความสำคัญกับกรณีกรือเซะ ก็ควรให้ความสำคัญกับกรณีราชประสงค์ด้วย

ต่อข้อเสนอเรื่องการมีผู้ตรวจการสื่อ เขายอมรับว่า เป็นเรื่องลำบากและทำได้ยาก เพราะต่างคนต่างไป ถามว่าใครจะกำกับใคร อย่างไรก็ตาม มีข้อเสนอต่อประเด็น hate speech หรือถ้อยคำที่ก่อให้เกิดความเกลียดชัง เช่น หากมีการใช้คำไม่เหมาะสม เรียกร้องรัฐประหาร ยุยงให้ใช้กำลัง ไม่ว่าจากฝ่ายไหน ควรต้องมีการตักเตือนกันบ้างเมื่อเกินเลย

สื่อไม่ควรเลือกข้าง
เฉลิมชัย ยอดมาลัย อาจารย์ภาควิชาวารสารศาสตร์ คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต และบรรณาธิการรายงานพิเศษหนังสือพิมพ์แนวหน้า ยืนยันว่า สื่อไม่ควรเลือกข้าง แต่ก็เชื่อว่าไม่มีสิ่งที่เรียกว่า objectivity (ภววิสัย) เพราะเชื่อว่าสื่อมีความรู้สึกของตัวเองอยู่ แต่ต่อให้เกลียดใครก็ต้องสัมภาษณ์ ต้องเปิดโอกาสให้ทุกฝ่ายและถูกตรวจสอบได้ อย่างไรก็ตาม ยอมรับว่า ที่ผ่านมา สื่อยังไม่เคยตรวจสอบสื่อกันเองได้ เช่น การใช้งบต่างๆ

ทั้งนี้ เรื่องเนื้อหานั้น เฉลิมชัย กล่าวว่า ในสื่อกระแสหลัก เวลาทำงานมีการตรวจสอบอยู่ระดับหนึ่ง ต่อให้เอียงอย่างไร ในกองบรรณาธิการก็มีการถกเถียงกันได้ แต่ที่กลัวมากคือ โซเชียลมีเดีย ที่ไม่รู้ว่าใครเขียน ใครตรวจสอบ แต่หลุดมาเผยแพร่ได้ และคนก็เลือกจะเชื่อและสนใจ เพราะเนื้อหาดูดุดันดี ซึ่งประเด็นนี้น่ากลัว เพราะมองว่า แม้จะเป็นผู้รับสารที่มีสติปัญญามีวุฒิภาวะก็อาจคล้อยตามได้

เฉลิมชัย กล่าวว่า สื่อต้องรู้ว่าตัวเองรายงานอะไร และต้องทำหน้าที่ gate keeper ถ้าเสนอแล้วไม่ได้ประโยชน์ก็ไม่ควรเสนอ เช่น หากรู้ว่ามีธนาคารที่ประสบปัญหาธุรกิจแล้วกระหน่ำเสนอ ลงข่าว คนอาจจะแห่ไปถอนเงิน ธนาคารก็เจ๊งเร็วขึ้น สื่อต้องมีดุลพินิจ เขียนข่าวให้คนไม่แตกตื่น

เขากล่าวว่า ในการรายงานข่าวจะต้องรายงานตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริง พร้อมวิจารณ์ว่า สื่อไทยไม่ลงไปอยู่กับข้อเท็จจริง รวมถึงวิจารณ์นักวิชาการที่แสดงความเห็นออกสื่อ กรณีการชุมนุม พ.ค.53 ทั้งที่ไม่ได้ไปดูข้อเท็จจริงด้วยตัวเอง โดยเคยโต้กับ อ.โคทม อารียา ให้ไปดูเวทีว่ามีอาวุธไหม สงบสันติไหม พอ อ.โคทมไปก็ยังถูกไล่ โดยส่วนตัว ลงพื้นที่ และเคยเจอผู้ชุมนุมที่จำตนเองได้ ขับไล่ด้วย

สื่อ "เล่นกีฬาสี" แล้วใครจะรายงานเรื่องคนดู สนาม กรรมการ
สุระชัย ชูผกา อาจารย์ภาควิชาสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยรามคำแหง กล่าวว่า สื่อเลือกข้างผิดจรรยาบรรณและจริยธรรมด้วย โดยหัวใจสำคัญของจริยธรรมสื่อ มีสองประการ คือการนำเสนอความจริงทั้งหมดและดูแลผลประโยชน์สาธารณะ ส่วน code of conduct หรือ จรรยาบรรณ คือ ต้องนำเสนอให้ตรงกับความจริง (accuracy) โดย objectivity สื่อไม่มีหน้าที่ให้ความเป็นธรรม เพราะไม่ใช่ผู้พิพากษา แต่เป็นผู้ค้นหา ต้องนำเสนออย่างรอบด้าน และมี accountability คือ ความรับผิดชอบต่อเนื้องาน รับผิดชอบต่อสังคมและต่อตัวเองว่าตรวจสอบได้ แต่ปัจจุบัน กลายเป็นว่า สื่อรับผิดชอบกับผู้ถือหุ้นหรือผู้ลงโฆษณา

สุระชัย กล่าวว่า ไม่ว่าสื่ออาจเลือกข้างด้วยความจงใจหรือเห็นว่าดีงาม แต่นั่นจะทำให้สื่อเข้าใจตัวเองผิด คิดว่าแยกดีชั่วได้ จนลืมหลักการ และเมื่อเลือกข้าง ละเมิดจรรยาบรรณไปแล้ว จะเกิดผลกระทบต่อการรวบรวมข่าวสาร ทำให้เปลี่ยนจาก active listening เป็น bias listening ได้ยินอย่างที่อยากได้ยิน รวมถึงส่งผลต่อการพาดหัวข่าว (news presenting)

ทั้งนี้ เขามองว่า การเลือกข้างของสื่อเพิ่มมากขึ้น หลังจากทักษิณบอกว่าจังหวัดไหนเลือกตัวเองจะให้ความสำคัญกับจังหวัดนั้นก่อน ทำให้การเลือกตั้งเป็นการเข้าคิวขออาหาร ส่งผลให้เกิดความแตกแยกของสังคมและระบบสื่อ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีการเลือกข้าง เช่น คนใต้เลือกพรรคประชาธิปัตย์ คนอีสานเลือกพวกตัวเอง แต่ยังไม่มากเท่านี้

เขาตั้งคำถามว่า ถ้าสื่อเลือกไปซ้ายทาง ขวาทาง แล้วที่เหลือซึ่งเป็นเสียงเงียบ หรือ silent majority จะทำอย่างไร สิทธิในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารจะได้รับปกป้องอย่างไร มีคนจำนวนมาก ที่เบื่อหน่ายทั้งคู่ แต่ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไรอย่างไร เพราะสื่อถูกผลักหรือรู้สึกเองว่าต้องเลือกข้างไปแล้ว

เขาย้ำเรื่องการ "เลือกสี" โดยเปรียบเทียบว่า ถ้าสื่อลงเล่นกีฬาสี แล้วใครจะรายงานเรื่องของคนดู สนาม กรรมการ เรื่องเหล่านี้ต้องพึ่งสื่อ สื่อจึงไม่สามารถเข้าข้างสีใดสีหนึ่งได้

ทั้งนี้ การที่ปัจจุบัน คนหันไปพึ่งข้อมูลจากโซเชียลมีเดียมากขึ้น ก็เป็นผลจากการละเมิดจรรยาบรรณของสื่อเอง เพราะการเลือกข้าง 4-5 ปีที่ผ่านมาทำให้สังคมที่เคยวางใจว่าสื่อจะเสนอสิ่งที่เป็นจริง รู้สึกไม่ไว้วางใจ และเลือกสื่ออื่นที่เขาวางใจอย่างโซเชียลมีเดียแทน

สุระชัยตั้งคำถามทิ้งไว้ว่า สังคมไทยปัจจุบันต้องการสื่อสารมวลชนแบบไหนกันแน่ หากเป็นสื่อแบบเสรี (Libertarian) ที่มีทั้งขายยา ขายหนัง เปิดทุกอย่าง สังคมไทยพร้อมแล้วหรือยัง จะยังมีคนตกหล่นไหม หรือจะแบ่งข้างแบบ Authoritarian มีหนังสือพิมพ์ของทักษิณ ของแต่ละคนประกาศตัวให้ชัด แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หรือจะเป็นแบบ Participation ที่เปิดพื้นที่สำหรับคนทุกคนให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วม

เขาเสนอด้วยว่า ระบบจรรยาบรรณของสื่อต้องเปลี่ยนสู่ความโปร่งใสที่ตรวจสอบได้ ถึงเวลาที่ต้องมีผู้ตรวจการสื่อมวลชน ไม่ใช่ใช้หลักการปกครองตนเองแบบสภาการหนังสือพิมพ์ฯ ที่เมื่อจับได้ ก็ลาออก นอกจากนี้ สื่อควรจะเลิกทำข่าวปิงปองได้แล้ว การทำหน้าที่เล่าเรื่องอย่างสมบูรณ์น่าจะเป็นอุดมคติที่สื่อควรไปให้ถึง เพราะสังคมไทยยังมีปัญหาอีกมากที่ควรสนใจ

สื่อมีความเชื่อโดยบริสุทธิ์ใจได้ แต่ต้องเสนอโดยไม่ลำเอียง
จักร์กฤษ เพิ่มพูล ประธานสภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ มองว่า การที่สื่อมีแนวคิดหรืออุดมการณ์โดยบริสุทธิ์ใจเป็นแนวคิดอิสระ ไม่เกี่ยวกับจรรยาบรรณ อย่างไรก็ตาม ปรากฏการณ์ขณะนี้ อาจจะด้วยบริบททางสังคมและผู้บริโภคที่ต้องการให้ชัดเจนว่าสื่อนี้สีอะไร แม้สื่อจะไม่อยากเป็น ก็ต้องยัดเยียดให้ ขณะที่มิติทางธุรกิจ ปฏิเสธไม่ได้ว่า สื่อกระแสหลักทั้งหลายคือธุรกิจ ย่อมมีเป้าหมายในการแสวงหากำไร หากสามารถมีภาพที่ชัดเจนได้ ก็จะมีตลาดของตัวเอง

ทั้งนี้ เขากล่าวว่า การตัดสินเรื่องความเป็นกลางของสื่อนั้นไม่ควรคิดแบบคณิตศาสตร์ ที่ต้องวัดตารางนิ้ว ว่ามีรูปฝ่ายใดจำนวนขนาดเท่าไหร่ ขณะที่การเสนอเรื่องใดเรื่องหนึ่งในสื่อ ต้องไม่ลำเอียง แม้จะปฏิเสธไม่ได้ที่สื่อย่อมมีความรู้สึกผูกพันกับฝ่ายใดเป็นพิเศษก็ตาม

จักร์กฤษ เสนอด้วยว่า โมเดลสื่อต่อไป ควรต้องหลากหลายและใจกว้าง เปิดให้ทุกฝ่ายมีบทบาท มีส่วนร่วมเสนอความคิดความเห็น โดยยกตัวอย่างหนังสือพิมพ์ไทยรัฐว่าไม่อาจบอกได้ว่าเป็นสีไหน มีการ์ตูนทั้งของเซียและชัย ราชวัตร หรือ คมชัดลึกที่มีบทความเรื่องศาลรัฐธรรมนูญ ทั้งจากของตนเองและ "ใบตองแห้ง" ซึ่งเป็นคนละมิติกัน

มองต่างปัญหาสำคัญสื่อไทย "ไม่พร้อมรับผิด"
ด้าน สุภาพ พัสอ๋อง เจ้าหน้าที่โครงการสะพานเสริมสร้างประชาธิปไตย (SAPAN) แสดงความเห็นว่า การเลือกข้างไม่ใช่ปัญหาของสื่อมวลชนไทย แต่ปัญหาแท้ที่จริงของสื่อไทย คือความพร้อมรับผิด หรือ accountability ต่อสาธารณะ ต่อผลของการนำเสนอและการไม่นำเสนอของตนเองมากกว่า โดยยกตัวอย่างกรณีหนังสือพิมพ์ News of the World ที่มีการดักฟังโทรศัพท์ ซึ่งเมื่อผลออกมาก็พร้อมรับผิด ส่งผลต่อคนจำนวนมาก แต่ในไทย ยังไม่เคยได้ยินว่าสื่อต้องพร้อมรับผิดอย่างไร

28 ก.ค.55 ศูนย์สำรวจความคิดเห็นบ้านสมเด็จโพลล์ สำรวจความคิดเห็นเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพของประชาชน และพ.ร.บ.ค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ.2544 ของประชาชนในกรุงเทพมหานคร

ผลสำรวจพบ ประชาชนในกรุงเทพฯ พึงพอใจกับสิทธิและเสรีภาพของประชาชนในปัจจุบันเกินครึ่งหนึ่งสูงถึง ร้อยละ 52.9

ขณะที่รู้จักพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ.2544 เพียงแค่ร้อยละ 26.4 และไม่รู้ถึงสิทธิของตนเองตามพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ.2544

ทั้งนี้ การสำรวจดังกล่าวเก็บจากกลุ่มตัวอย่างจากประชาชน ที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครจำนวนทั้งสิ้น 1,356 คน เก็บข้อมูลในวันที่ 25 - 27 ก.ค.55

นายสิงห์ สิงห์ขจร อาจารย์ประจำสาขาวิชาการประชาสัมพันธ์และการสื่อสารองค์การ กล่าวว่า ทางศูนย์สำรวจความคิดเห็นบ้านสมเด็จโพลล์ เล็งเหตุถึงสิทธิของเสรีภาพของประชาชน ตาม มาตรา 245  และมาตรา 246  ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ได้กำหนดให้ผู้เสียหายในคดีอาญาได้รับค่าตอบแทนที่จำเป็นและสมควรจากรัฐ  และจำเลยในคดีอาญาได้รับค่าทดแทนหรือค่าใช้จ่ายที่จำเป็นและสมควรจากรัฐนั้น  เพื่อให้การรองรับสิทธิดังกล่าวเป็นไปตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่ราชอาณาจักรไทย จึงได้มีการตราพ.ร.บ.ค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา  พ.ศ.2544 ขึ้น ซึ่งมีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายแล้ว  ตั้งแต่วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544 

พ.ร.บ.ค่าตอบแทนผู้เสียหายและค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญาทำให้มีผู้มีสิทธิได้รับค่าตอบแทน ค่าทดแทน หรือค่าใช้จ่าย 2 ประเภท คือ 

1.ผู้เสียหายในคดีอาญา หมายถึงเป็นผู้ที่ถูกกระทำให้ได้รับความเสียหายถึงแก่ชีวิต หรือร่างกาย หรือจิตใจ และผู้ที่ถูกกระทำต้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดนั้น หมายถึงไม่ใช่คู่กรณี คือไม่ใช่ผู้ที่ก่อให้เกิดการกระทำความผิดนั้นอย่างเช่นในกรณีผู้ที่ถูกกระทำถูกทำร้ายร่างกาย ข่มขืนกระทำชำเรา ทำให้แท้งลูก และถูกฆาตกรรม

2. จำเลยในคดีอาญา หมายถึง ต้องเป็นจำเลยที่ถูกดำเนินคดีโดยพนักงานอัยการและถูกคุมขังในระหว่างการพิจารณาคดี ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่า จำเลยมิได้เป็นผู้กระทำความผิด แล้วมีการถอนฟ้องหรือศาลพิสูจน์แน่ชัดแล้วว่าจำเลยมิได้เป็นผู้กระทำความผิด ซึ่งจะต้องยื่นคำขอรับสิทธิภายใน 1 ปี

นายสิงห์กล่าวด้วยว่า เป็นที่น่าเสียดายที่กฎหมายดีๆ อย่าง พรบ.ฉบับนี้ น่าจะมีการประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนได้มีความรู้ ความเข้าใจ เพราะจะเป็นประโยชน์กับประชาชน และเป็นการส่งเสริมให้ประชาชนได้รู้ถึงสิทธิที่ได้รับจากรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

ททท. จัดคาราวานรถยนต์จากอำเภออัลไต ที่ซินเจียงอุยกูร์ของจีน พร้อมภารกิจนำกุหลาบ 80 ต้นมาปลูกที่ "หอนาฬิกาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา สมเด็จพระนางเจ้าฯ" ที่อยุธยา ขณะที่ระหว่างทริป จนท.จีน ตอบคำถาม จนท.ไทย ด้วยว่า "อัลไต" ไม่เกี่ยวอะไรกับ "ไทย" และ "สุโขทัย" และไม่มีร่องรอยว่าคนไทยอพยพมาจากที่นี่

โปสเตอร์คาราวาน "15,000 ไมล์ จาก อัลไต(จีน) สู่ สุวรรณภูมิ(ไทย)" (ที่มา: เว็บไซต์เที่ยวภาคกลาง)

ททท.จัดทริปคาราวานรถยนต์เยือน "เทือกเขาอัลไต"

"เว็บไซต์เที่ยวภาคกลาง" ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) ได้รายงานกิจกรรม "ปฎิบัติการภารกิจพิเศษ มหัศจรรย์เมืองไทย-ใต้ฟ้าพระบารมี คาราวานท่องเที่ยวกับวัฒนธรรม 15,000 ไมล์ จาก อัลไต(จีน) สู่ สุวรรณภูมิ(ไทย)" ซึ่งเป็นคาราวานรถยนต์เริ่มต้นจากเทือกเขาอัลไต

โดยกิจกรรมดังกล่าว ททท. ร่วมกับกระทรวงวัฒนธรรมจีนและสถานเอกอัคราชทูตจีนประจำประเทศไทยจัดคาราวานรถยนต์ระหว่างวันที่ 18 ก.ค. - ร่วมเฉลิมฉลองในวโรกาสพิเศษ 80 พรรษา สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ โดยการนำ “ดินและดอกกุหลาบ” จาก 8 เมืองใหญ่ของจีน และดอกกุหลาบจำนวน 80 ต้น มาร่วมปลูกที่สวนกุหลาบ “หอนาฬิกาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ” ณ อนุสรณ์สถานแห่งความจงรักภักดี จ.พระนครศรีอยุธยา

ทั้งนี้ในเว็บไซต์เที่ยวภาคกลาง ของ ททท. ดังกล่าวให้ข้อมูลกิจกรรมเพิ่มเติมด้วยว่าเป็นการ

"จัดกิจกรรมคาราวานขับรถท่องเที่ยวจากภูเขาอัลไตของจีน (ซึ่งคนไทยในอดีตบอกไว้ว่าได้อพยพจากอัลไตมาอยู่ที่สุโขทัย?จริงหรือไม่)"

โดยการเดินทางดังกล่าว นำโดยนายสมชาย ชมภูน้อย ผู้อำนวยการ ททท. ได้นำคณะเดินทางประมาณ 12 คน เดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิ ตั้งแต่วันที่ 18 ก.ค. ไปสนามบินกวางโจว ไปยังเมืองอุรุมฉี เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ จากนั้นในวันที่ 19 ก.ค. ได้เปลี่ยนเครื่องบินไปยังอำเภออัลไต (Ālètài Dìqū) เพื่อไปสมทบกับคณะของเจ้าหน้าที่จีน ซึ่งรออยู่ที่อำเภออัลไต

ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น

แผนที่อำเภออัลไต ในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน (ที่มา: maps.google.com)

พิธีปล่อยคาราวานรถยนต์ "15,000 ไมล์ จาก อัลไต(จีน) สู่ สุวรรณภูมิ(ไทย)" จากศาลาว่าการเมืองอัลไต เมื่อ 20 ก.ค. (ที่มา: TATClub/youtube.com)

กิจกรรมของคณะเดินทาง "15,000 ไมล์ จาก อัลไต(จีน) สู่ สุวรรณภูมิ(ไทย)" ระหว่างเดินทางอยู่ในมณฑลกานซู เมื่อ 26 ก.ค. 55 (ที่มา: เว็บไซต์เที่ยวภาคกลาง)

จนท.ไทยถาม จนท.จีน "อัลไต" เกี่ยวกับ "ไทย/สุโขทัย" หรือไม่

และเมื่อ 20 ก.ค. ได้มีพิธีปล่อยคาราวานรถยนต์จากหน้าศาลาว่าการอำเภออัลไต ในเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ร่วมกับเจ้าหน้าที่จีน ในพิธีปล่อยคาราวานมีการรับมอบดินจาก 8 เมืองใหญ่ของจีน และดอกกุหลาบจำนวน 80 ต้น เพื่อนำมาปลูกที่สวนกุหลาบ "หอนาฬิกาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ" ที่อนุสรณ์สถานแห่งความจงรักภักดี หรือ ทุ่งหันตรา จ.พระนครศรีอยุธยาด้วย

ในเว็บไซต์ "เที่ยวภาคกลาง" บรรยายว่าสภาพเมืองอัลไตด้วยว่า

"มีประชากร 600,000 กว่าคน ส่วนใหญ่เป็นชาวอิสลาม ชาวคาซัคสถาน ไม่มีชาวไต หรือชาวไทยเลย"

และตอนหนึ่งเจ้าหน้าที่ ททท. ได้ถามเจ้าหน้าที่ฝ่ายวัฒนธรรม ของเมืองอัลไตว่า

"อัลไต มีอะไรที่แสดงออกหรือคล้ายกับชาวสุโขทัย หรือ ไทยบ้างไหม ?" .....มีเสียงหัวเราะ...และได้คำตอบว่า "ไม่มี...คงเป็นการออกเสียงคล้ายกันมั่ง "อัลไต" กับ "สุโข-ทัย หรือ ไทย หรือ ไต" เมืองแหลมทองแห่งสุวรรณภูมิ.......อื่นๆ ยังไม่มีร่องรอยว่าคนไทยอพยพมาจากที่นี่เลย....."

ล่าสุด กิจกรรม "15,000 ไมล์ จาก อัลไต(จีน) สู่ สุวรรณภูมิ(ไทย)" เข้าสู่การเดินทางเป็นวันที่สิบแล้ว โดยคณะของ ททท. ได้ออกจากเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์เข้าสู่มณฑลกานซูแล้ว 

ภาพปกหนังสือ "หลักไทย" โดยขุนวิจิตรมาตรา ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 7 เมื่อปี พ.ศ. 2518 ทั้งนี้ขุนวิจิตรมาตราเสนอไว้ในหนังสือหลักไท เมื่อปี พ.ศ. 2471 ว่าแหล่งกำเนิดของชนชาติไทยอยู่บริเวณเทือกเขาอัลไตของเอเชียกลาง ต่อมาข้อเสนอนี้ถูกตีตกไป (ที่มาของภาพปก: ร้านตุ้มหนังสือเก่า)

การบรรเลงดนตรีของชาวอัลไต ในสาธารณรัฐอัลไต ในสหพันธรัฐรัสเซีย ติดกับพื้นที่อำเภออัลไต เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ ประเทศจีน และประเทศมองโกเลีย ทั้งนี้ภาษาอัลไต ซึ่งเป็นภาษาทางการของสาธารณรัฐอัลไต อยู่ในตระกูลภาษาอัลตาติก (Altatic Languages) ซึ่งมีผู้ใช้จำนวนมากอยู่ในแถบเอเชียกลาง (ที่มา: TheMynog/youtube.com)

ที่มาของเรื่อง "คนไทยมาจากเทือกเขาอัลไต"

สำหรับแนวคิดเรืองถิ่นกำเนิดของชนชาติไทยมาจากเทือกเขาอัลไตนั้น ผู้เสนอคือขุนวิจิตรมาตรา หรือสง่า กาญจนาคพันธุ์ เสนอไว้ในหนังสือหลักไท เมื่อปี พ.ศ. 2471 ว่าแหล่งกำเนิดของชนชาติไทยอยู่บริเวณเทือกเขาอัลไตของเอเชียกลาง ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของพวกมองโกลด้วยกัน ภายหลังอพยพมาตั้งถิ่นฐานแถบลุ่มแม่น้ำเหลืองและแม่น้ำแยงซี เมื่อถูกจีนรุกรานจึงค่อยๆ อพยพลงมาสู่สุวรรณภูมิ 

โดยขุนวิจิตรมาตราเสนอแนวคิดดังกล่าวเพื่อสนับสนุนข้อเสนอของ วิลเลียม คลิฟตัน ดอดด์ (William Clifton Dodd) มิชชันนารีชาวอเมริกัน ซึ่งทำการสำรวจจากภาคเหนือของไทย รัฐฉาน สิบสองปันนาในมณฑลยูนนาน จนถึงมณฑลกวางสีราวทศวรรษที่ 2450 และได้เขียนหนังสือเรื่อง The Tai Race : The Elder Brother of the Chinese ระบุในหนังสือว่า "ไทยเป็นเชื้อสายมองโกล" และเป็นชาติเก่าแก่กว่าฮีบรูและจีน บ้านเกิดเมืองนอนอยู่แถบเทือกเขาอัลไต และได้อพยพเข้ามายังจีน และเข้าสู่อินโดจีนตามลำดับ

อย่างไรก็ตาม ข้อเสนอที่ว่าคนไทยมาจากเทือกเขาอัลไตต่อมาได้ถูกโต้แย้ง เพราะบริเวณเทือกเขาอัลไตเป็นเขตทุรกันดารไม่เหมาะจะเป็นที่อยู่อาศัย โดยเว็บไซต์ของศูนย์เทคโนโลยีการศึกษา อ้างอิงความเห็นของ ศ.เฉินหลี่ฟาน ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยเอเชียอาคเนย์ของจีน ซึ่งระบุว่า "อัลไต" เป็นภาษาของชาวทูเจ ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์เชื้อสายตุรกีในจีน แปลคำนี้ว่า "ทองคำ" การที่เทือกเขาอัลไตมีชื่อเช่นนี้เพราะว่าเป็นแหล่งแร่ทองคำ มิได้เกี่ยวข้องกับคำว่า "ไท"

จากข้อมูลในสารานุกรมเสรี วิกิพีเดีย ระบุว่า ปัจจุบันบริเวณที่เป็นเทือกเขาอัลไต อยู่ในอำเภออัลไต เขตปกครองซินเจียงอุยกูร์ของจีน ทางตะวันตกของประเทศมองโกเลีย ประเทศคาซัคสถาน และสาธารณรัฐอัลไต ซึ่งอยู่ในสหพันธรัฐรัสเซีย

ณ เมืองออโรรา ใกล้กับเดนเวอร์ รัฐโคโลราโด กลางดึกของวันที่ 20 ก.ค. 2555 เจมส์ โฮลมส์ ชายหนุ่มอดีตนักศึกษาปริญญาเอกมหาวิทยาลัยโคโลราโด สาขาประสาทวิทยาศาสตร์วัย 24 ปี สวมหน้ากากกันแก๊ซ ชุดกันกระสุน หมวกกันกระสุนสีดำล้วน เดินเข้าโรงหนังเซ็นทูรี 15 ใจกลางเมืองออโรรา เปิดฉากการสังหารหมู่ด้วยการโยนแก๊ซน้ำตาเข้ากลางผู้ชมที่หน้งอยู่ในโรงหนังหมายเลข 9 และกระหน่ำยิงปืนลูกซอง, ปืนไรเฟิลกึ่งอัตโนมัติและปืนพกเข้าใส่คนดูอย่างไม่ยั้งมือ

มีผูู้เสียชีวิตทันที 10 ราย อีก 2 ราย เสียชีวิตในเวลาต่อมาที่โรงพยาบาลใกล้เคียง มียอดผู้บาดเจ็บ58 คน รวมถึงทารกวัย 4 เดือนด้วย ตำรวจจับโฮลมส์ได้ทันทีบริเวณไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ

มีรายงานว่า เจมส์ โฮลมส์ ซื้อปืนที่เขาใช้สังหารทั้ง 4 กระบอก กับกระสุนอีก 6,000 นัดจากร้านขายปืนและทางอินเทอร์เน็ตอย่างถูกกฎหมาย

ปี 2550…

เมื่อ 7 โมงเช้าวันที่ 16 เม.ย. 2550 ณ วิทยาลัยโพลีเทคนิคเวอร์จิเนียเทค ในรัฐเวอร์จิเนีย ซึง ฮุย โช นักศึกษาเอกวิชาภาษาอังกฤษ สัญชาติเกาหลี- สหรัฐ วัย 23 ปี พกปืนลูกซองกึ่งอัตโนมัติขนาด9 mmที่เขาสั่งซื้อมาจากอินเทอร์เน็ต เดินไปที่ชั้นสี่ของหอพักมหาวิทยาลัย เขาลั่นปืนใส่เพื่อนนักเรียนสองคน เอมิลี่ เฮิร์ช และไรอัน คลาร์ก ทำให้สองคนนั้นเสียชีวิตทันที

ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา โชเดินกลับมาที่ห้องพัก จัดแจงเตรียมเอกสารและเทปวีดีโอเกี่ยวกับตนเองส่งไปยังสถานีโทรทัศน์เอ็นบีซี จากนั้นเตรียมปืนและกระสุน เดินไปยังตึกเรียนที่อยู่ใกล้ๆ และเปิดฉากยิงกระสุน 170 นัด กระหน่ำเข้าใส่เพื่อนนักเรียนและคนที่อยู่ในบริเวณนั้น ทำให้มีผู้เสียชีวิตราว 30 คน และบาดเจ็บเกือบอีก 20 คน เขายิงตัวตายตามหลังจากนั้น

ปี 2542…

ในวันที่ 20 เม.ย. ปี 2542 ราว 11 โมงเช้าเด็กผู้ชายวัยมัธยมปลายสองคน เอริค แอร์ริส และดีแลน คีโบลด์ วัย 18 และ 17 ปี ใช้ระเบิดประกอบเองโยนเข้าตามจุดต่างๆ ของโรงเรียนมัธยมโคลัมไบน์ ในรัฐโคโลราโด ก่อนจะใช้ปืนลูกซองและปืนพกมือคนละ 2 กระบอกที่ซื้อต่อจากคนรู้จัก กราดยิงตามห้องเรียน ห้องสมุด ห้องคอมพิวเตอร์ และลานกลางร.ร. สังหารเพื่อนและครูร่วมโรงเรียน 13 ราย ทำให้บาดเจ็บอีก 24 รายทั้งเอริคและดีแลน ฆ่าตัวเองตายหลังจากนั้นทันที โดยเอริคยิงปืนหนึ่งนัดเข้าที่ปาก ส่วนดีแลนใช้ปืนพกยิงเข้าที่ขมับตนเอง

0000

อันที่จริงแล้ว สำหรับสหรัฐอเมริกา อาจกล่าวได้ว่า เหตุการณ์สังหารหมู่ด้วยปืนเช่นตัวอย่างที่ยกมาไม่ใช่เรื่องที่คาดเดายากเท่าใดนัก จากการรวบรวมเหตุการณ์สังหารหมู่ในสหรัฐที่ปรากฎเป็นข่าว โดยองค์กรรณรงค์เพื่อจำกัดการใข้ปืน Brady Campaign to Prevent Gun Violence พบว่า ตั้งแต่ปี 2548 เป็นต้นมา เกิดการสังหารหมู่ด้วยปืนในสหรัฐโดยเฉลี่ยปีละราว 60 ครั้ง ^[1] และจากสถิติขององค์กร Small Arm Survey พบว่า ประชากรสหรัฐเป็นเจ้าของปืนมากที่สุดในโลก โดยใน 100 คน มีถึง 88 คนที่มีอาวุธปืน ในขณะที่รองลงมา คือประเทศเยเมน มี 54.8 คน ต่อ 100 หัว ตามมาด้วย สวิสเซอร์แลนด์ ฟินแลนด์ และเซอร์เบีย ตามลำดับ ^[2]

นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับกลุ่มประเทศที่มีรายได้สูงอีก 22 ประเทศ อัตราการฆาตกรรมด้วยการใช้อาวุธปืนในสหรัฐสูงกว่าประเทศอื่นถึงเกือบ 20 เท่า ^[3]

สิทธิการถือปืนในฐานะสิทธิพลเมือง

ยังไม่เป็นที่ชัดเจนนักว่า สถิติการเป็นเจ้าของปืนต่อประชากร เกี่ยวข้องโดยตรงกับการสังหารหมู่และความรุนแรงที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน แต่การถกเถียงเรื่องนี้ มักจะเกิดขึ้นในสังคมอเมริกันเสมอๆ หลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญเช่นนี้เกิดขึ้น โดยฝ่ายสนับสนุนให้มีการพกปืน อย่างสมาคมไรเฟิลแห่งชาติ (National Rifle Association) ซึ่งเป็นกลุ่มที่ทรงอิทธิพลในการเมืองสหรัฐ มักจะอ้างบทแก้ไขเพิ่มเติมที่ 2 (Second Amendment) ตามคำประกาศว่าด้วยสิทธิพลเมือง (Bill of Rights) ในรัฐธรรมนูญสหรัฐ ซึ่งพิทักษ์สิทธิประชาชนในการมีอาวุธในครอบครอง เพื่อป้องกันตนเองจากภัยอันตราย ส่วนฝ่ายที่สนับสนุนกฎหมายที่จำกัดการใช้ปืน จะอ้างถึงความรุนแรงของการใช้อาวุธปืนและกฎหมายควบคุมการใช้อาวุธที่ไม่รัดกุมอย่างเพียงพอ

ทั้งนี้ บทแก้ไขเพิ่มเติมที่ 2 ระบุว่า “กองกำลังอาสาสมัครที่มีกฎข้อบังคับอย่างดี ซึ่งจำเป็นต่อการรักษาความมั่นคงของรัฐอิสระรวมทั้งสิทธิของประชาชนที่จะเก็บรักษาและถืออาวธุเป็นสิ่งที่ละเมิดมิได้”โดยที่มาของบทบัญญัตินี้ มีที่มาจากบริบททางประวัติศาสตร์ของสหรัฐ สมัยที่อยู่ภายใต้การปกครองของเจ้าอาณานิคมอังกฤษ ซึ่งไม่ต้องการให้ผู้ที่อยู่ใต้ปกครองติดอาวุธและลุกฮือขึ้นต่อต้าน เมื่อผู้นำสหรัฐอเมริกาทำการปฏิวัติได้สำเร็จ จึงได้ร่างคำประกาศว่าด้วยสิทธิพลเมืองโดยเพิ่มบทแก้ไขเพิ่มเติมที่ 2 รับรองสิทธิการครอบครองอาวุธแก่พลเมืองอเมริกัน เพื่อคุ้มครองตนเอง ป้องกันประเทศจากการรุกราน และต่อสู้กับรัฐบาลที่เป็นทรราชย์

ที่ผ่านมา บทแก้ไขเพิ่มเติมที่ 2 ถูกตีความจากนักวิชาการด้านกฎหมายหลายทาง โดยแนวทางหลักๆ ที่ปรากฏ มี 3 แนว คือ

• รัฐเท่านั้นที่มีสิทธิตั้งกองกำลังติดอาวุธ
• รัฐรับรองสิทธิของบุคคลในการครอบครองอาวุธบางส่วน โดยจำกัดเฉพาะปัจเจกที่อยู่ในกองกำลังของรัฐ
• บุคคลมีสิทธิในการครอบครองอาวุธเพื่อคุ้มครองตนเองจากภัยอันตราย

อย่างไรก็ตาม การถกเถียงดังกล่าว ก็เริ่มมีบรรทัดฐานชัดเจนขึ้น เมื่อปี 2551 ศาลฎีกาตัดสินคดีพิพาทระหว่าง District of Columbia v. Heller ^[4] ซึ่งเป็นคดีหมุดหมายที่ตัดสินให้สหพันธรัฐรับรองสิทธิของบุคคลในการครอบครองอาวุธปืน เพื่อป้องกันตนเองจากภัยอันคราย โดยไม่จำเป็นต้องจำกัดเฉพาะการใช้ในกองกำลังของรัฐ และบรรทัดฐานดังกล่าวก็ยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น เมื่อปี 2553 ศาลสูงสุดสหรัฐได้ตัดสินคดี McDonald v. Chicago ^[5] ให้ “รัฐ” ทุกรัฐต้องรับรองสิทธิบุคคลในการครอบครองปืน

แน่นอนว่า แม้จุดประสงค์ของบทบัญญัติแก้ไขที่ 2 จะมีไว้เพื่อให้พลเมืองป้องกันตนเองจากภัยอันตราย แต่ปรากฎการณ์สังหารหมู่ในสหรัฐที่โหดเหี้ยมและเกิดขึ้นบ่อยครั้ง นำมาสู่คำถามที่ว่าบทบัญญัติดังกล่าว ทำให้ประชาชนรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น หรือในทางกลับกัน เพิ่มความเสี่ยงของการตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงกันแน่

เจมส์ โฮลมส์ วัย 24 ปี ผู้ต้องสงสัยคดีการสังหารหมู่ที่โรงหนังในออโรรา
เขาถูกจับกุมหลังจากเกิดเหตุ และขณะนี้อยู่ในระหว่างการดำเนินคดีในศาล

การถกเถียงที่ยังดำเนินอยู่

เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ประธานาธิบดีโอบามา ออกมาให้สัญญาว่า รัฐบาลจะทำให้การใช้อาวุธปืนเข้มงวดกว่าเดิม โดยให้มีการเช็คประวัติผู้ซื้อปืนแน่นหนาขึ้น และมีมาตรการไม่ให้ปืนตกอยู่ในมือคนที่ไม่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม เขายอมรับว่า การผ่านกฎหมายจำกัดอาวุธปืนในสภาที่พรรคเดโมแครตพยายามผลักดัน ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก เนื่องจากประเด็นเรื่องปืนเป็นเรื่องการเมืองซึ่งเกี่ยวข้องกับกลุ่มผลประโยชน์ ทำให้ความพยายามดังกล่าวไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร

ในขณะเดียวกัน มิตต์ รอมนีย์ ผู้สมัครอย่างไม่เป็นทางการจากพรรครีพับลิกันซึ่งมีแนวโน้มสนับสนุนสิทธิการใช้ปืน ออกมาให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์เอ็นบีซีในวันเดียวกันว่า เขาเสียใจต่อกรณีการสังหารหมู่ที่เมืองออโรรา อย่างไรก็ตาม เขาเห็นว่าการใช้กฎหมายควบคุมการใช้อาวุธปืนที่เข้มงวดมากขึ้น ไม่ใช่ทางออกของปัญหาความรุนแรงดังกล่าว แต่เขาก็ไม่เห็นด้วยเช่นกันว่า คนร้ายไม่ควรจะมีอาวุธปืน

“แต่เขาก็มีมันจนได้ และเราก็หวังกันว่า บางที การเปลี่ยนกฎหมายอาจจะช่วยให้สิ่งที่เลวร้ายมันหายไปได้หมด แต่มันไม่ไปหรอก การเปลี่ยนจิตใจของชาวอเมริกันมากกว่าที่เป็นสิ่งสำคัญ เพื่อปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอเมริกันชนต่างหาก” รอมนีย์กล่าว ^[6]

เช่นเดียวกับส.ส. รีพบลิกันจากรัฐเท็กซัส ลูยอี โกแมร์ท ซึ่งให้สัมภาษณ์ผ่านทางสถานีวิทยุ The Heritage Foundation เมื่อวันศุกร์เดียวกับที่เกิดเหตุว่า หากมีคนที่อยู่ในโรงหนังติดอาวุธปืน ก็อาจจะป้องกันเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นได้ เขายังกล่าวด้วยว่า การโจมตีดังกล่าว เป็นการโจมตีความเชื่อแห่งศาสนาคริสต์ และหากคนเชื่อในพระเจ้ามากขึ้น เหตุการณ์ดังกล่าวก็อาจจะไม่เกิด ^[7]

การสังหารหมู่ที่ออโรรา ทำให้กลุ่มที่สนับสนุนและต่อต้านการใช้อาวุธปืน เปิดประเด็นกฎหมายการใช้ปืนอย่างกว้างขวางอีกครั้งเช่น Gun Owners of America (GOA) ซึ่งเป็นกลุ่มล็อบบี้เพื่อสิทธิการใช้อาวุธปืนก็ออกมากล่าวว่า การจำกัดการใช้ปืน ไม่ใช่ทางออกของความรุนแรงที่เกิดขึ้น

“เราคงจะเห็นกลุ่มที่รณรงค์จำกัดการใช้ปืนออกมาบอกว่า จำเป็นต้องเข้มงวดมากขึ้นหลังจากเหตุการณ์เลวร้ายดังกล่าว” จอห์น เวลเลโค ผู้อำนวยการฝ่ายสหพันรัฐของ GOA กล่าว “แต่อย่าลืมว่า การจำกัดการใช้อาวุธ อาจทำให้สถานการณ์เลวร้ายกว่าเดิมเนื่องจากทำให้พลเมืองดีครอบครองปืนได้ยากขึ้น ซึ่งสำหรับพวกคนเสียสติแล้ว เท่ากับว่ามีเหยื่อมือเปล่ามากขึ้นด้วย” ^[8]

องค์กรสมาคมไรเฟิลแห่งชาติ หรือ NRA เป็นกลุ่มล็อบบี้สิทธิการใช้ปืนที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในการเมืองสหรัฐ
ปัจจุบันมีสมาชิกกว่า 4 ล้านคนทั่วประเทศ

ในขณะเดียวกัน กลุ่มรณรงค์เพื่อจำกัดการใช้อาวุธปืนอย่าง Brady Campaign ก็ใช้โอกาสนี้ เรียกร้องให้ผู้นำสหรัฐแสดงจุดยืนที่ชัดเจนที่เข้มงวดมากขึ้นต่อการใช้ปืน และเรียกร้องให้ประชาชนชาวสหรัฐลงนามรณรงค์เพื่อต่อต้านการใช้ปืนของคนที่มีแนวโน้มอันตราย เช่นเดียวกับนายกรัฐมนตรีรัฐนิวยอร์ก ไมเคิล บลูมเบิร์ก ที่เรียกร้องให้ ผู้สมัครทั้งสองพรรคแถลงจุดยืนให้ชัดเจนว่า มีจุดยืนต่อเรื่องนี้อย่างไร

“มันถึงเวลาแล้วที่คนสองคนที่ต้องการจะเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ลุกขึ้นยืน และบอกเราว่าพวกเขาจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ เพราะเป็นที่ชัดเจนว่า นี่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นไปทั่วประเทศ” บลูมเบิร์กกล่าว

ทั้งนี้่ กฎหมายควบคุมการใช้อาวุธปืน มีความเข้มงวดแตกต่างกันออกไปในแต่ละรัฐโดยรัฐนิวยอร์ก เป็นรัฐที่มีกฎหมายควบคุมการใช้อาวุธปืนที่เข้มงวดแห่งหนึ่งที่สุด ซึ่งมีกฎกำกับดูแลการซื้อขาย การครอบครอง และการใช้อาวุธและกระสุนปืน

ช่องโหว่ทางกฎหมายที่อ้าซ่า

โดยทั่วไปแล้ว ตามกฎหมายการควบคุมอาวุธปืนของสหรัฐ (Gun Control Act 1968) ระบุไว้ว่า ผู้ที่ต้องการซื้ออาวุธปืน ต้องไม่เป็นผู้ที่เคยก่ออาชญากรรม ผู้ติดยาเสพติด คนที่ไม่เป็นพลเมืองสหรัฐ เยาวชนที่อายุต่ำกว่า 18 ปี สำหรับปืนยาว เยาวชนที่ต่ำกว่า 21 ปี สำหรับปืนพก (ยกเว้นรัฐเวอร์มอนต์ที่ห้ามเยาวชนต่ำกว่า 16 ปี)

ในการซื้อปืนเพื่อมีไว้ในครอบครองกฎหมายยังกำหนดให้บุคคลต้องซื้อจากร้านจำหน่ายปืนที่จดทะเบียนและได้รับใบอนุญาตจากสหพันธรัฐ (Federally licensed firearm dealer) เท่านั้นและผู้ซื้อ ต้องถูกตรวจสอบประวัติอาชญากรรม และสภาพจิตใจ เพื่อรับรองว่าไม่เข้าข่ายบุคคลที่ห้ามถือครองอาวุธปืน

นอกจากนี้ การซื้อขายอาวุธปืนข้ามรัฐ ก็ไม่สามารถทำได้ระหว่างบุคคลสองคน จำเป็นต้องกระทำผ่านร้านจำหน่ายปืนที่มีใบอนุญาต เช่นเดียวกับการสั่งซื้อปืนออนไลน์ ที่กฎหมายกำหนดให้ผู้ขายต้องส่งปืนทางไปรษณีย์ไปยังร้านจำหน่ายที่ได้รับอนุญาต จากนั้นให้ผู้ซื้อมารับปืนที่ร้าน และกรอกแบบฟอร์มเพื่อให้ข้อมูลที่จำเป็น

แต่ถ้าหากว่าอยู่ในรัฐเดียวกัน นิติบุคคลสามารถกระทำการซื้อขายได้ โดยไม่ต้องกระทำผ่านร้านจำหน่ายปืนจดทะเบียน และไม่จำเป็นต้องถูกตรวจสอบประวัติใดๆ

อย่างไรก็ตาม มีรายงานจาก Rossen Report หน่วยข่าวสอบสวนเว็บไซต์ TODAY ของสำนักข่าว NBC ซึ่งได้ทดลองสั่งซื้ออาวุธปืนชนิดต่างๆ ทางอินเทอร์เน็ต พบว่า ภายใน 12 ชั่วโมง ผู้ซื้อสามารถสั่งซื้อปืนกำลังสูงถึง 8 กระบอกจากทางอินเทอร์เน็ตได้อย่างง่ายดาย ^[9] โดยไม่มีการตรวจสอบประวัติใดๆ และถึงแม้ผู้ซื้อจะบอกกับผู้ขายไปตรงๆ ว่าเขาไม่ผ่านการเช็คประวัติอาชญากร แต่ก็ไม่มีการถามคำถามใดๆ ระหว่างกระบวนการซื้อขายดังกล่าว นอกจากนี้ การซื้อขาย ก็มิได้ทำผ่านร้านขายปืนที่มีใบอนุญาต หากแต่มีการนัดรับส่งสินค้าตามจุดต่างๆ ตามสะดวกของผู้ซื้อและผู้ขาย

ในขณะเดียวกัน เว็บไซต์เดอะการ์เดียน ได้ชี้ให้เห็นถึงความง่ายดายของการสั่งซื้อกระสุนปืน 6,000 นัดจากทางอินเทอร์เน็ต ^[10] โดยเว็บไซต์ขายกระสุนอย่าง BlackAmmo.com ได้ระบุว่า มีกระสุนปืน 1,000 นัด อย่างละ 18 กล่อง “พร้อมส่งได้ทันที” โดยเพียงคลิกสั่งทั้ง 18 กล่อง จ่ายเงินทางบัตรเครดิต เพียงเท่านี้ กระสุนปืนทั้งหมดก็พร้อมส่งถึงบ้าน ง่ายดายปานการสั่งซื้อพิซซ่าหรือการซื้อหนังสือจากเว็บไซต์อเมซอนเลยทีเดียว

การเมืองเรื่อง “ปืน” และอนาคตที่ยังไม่เปลี่ยนแปลง

ถึงแม้ว่าประธานาธิบดีโอบามาและพรรคเดโมแครตจะมีจุดยืนสนับสนุนการจำกัดการใช้ปืนเสมอมาแต่การผลักดันกฎหมายจำกัดการใช้ปืนก็ดูเหมือนจะมีอุปสรรคอยู่ตลอด โดยสภาคองเกรสเองไม่ได้ผ่านกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการใช้ปืนเลยตั้งแต่ปี 2537 ทั้งนี้ ผู้สังเกตการณ์บางส่วนมองว่า สาเหตุหลักของอุปสรรคที่เกิดขึ้น มาจากองค์กร NRA ซึ่งเป็นกลุ่มล็อบบี้สิทธิการใช้ปืนที่ใหญ่และทรงอิทธิพลที่สุดในสหรัฐอเมริกา

องค์กร NRA หรือสมาคมไรเฟิลแห่งชาติ เป็นองค์กรล็อบบี้ที่ปัจจุบันมีสมาชิกกว่า 4 ล้านคนทั่วประเทศ มีจุดยืนเพื่อพิทักษ์สิทธิตามบทแก้ไขที่ 2 ตามคำประกาศว่าด้วยสิทธิพลเมือง รวมถึงรณรงค์เพื่อความปลอดภัยในการใช้ปืน สิทธิใช้ปืนเพื่อการล่าสัตว์และป้องกันตัวเอง

ทั้งนี้ บทบาทของ NRA ในการเมืองสหรัฐเริ่มมีมากขึ้น หลังจากในปี 2537 ประธานาธิบดีบิล คลินตัน จากพรรคเดโมแครต ผ่านกฎหมายห้ามการใช้อาวุธจู่โจม (Assault weapon ban) ได้สำเร็จ โดยฝ่ายสนับสนุนการจำกัดการใช้อาวุธปืนถือว่าเป็นชัยชนะที่สำคัญ

อย่างไรก็ตาม คลินตันต้องเผชิญกับการพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎรกลางเทอมปี 2537 ซึ่งนับเป็นครั้งแรกในรอบ 40 ปี ที่พรรคเดโมแครตพ่ายแพ้การเลือกตั้งส.ส. ให้กับพรรครีพับลิกัน ซึ่งภายหลังคลินตันเองก็ยอมรับว่า องค์กร NRA มีส่วนอย่างมากที่ช่วยให้พรรครีพับลิกันได้รับชัยชนะในครั้งนั้น ^[11] เนื่องจากส.ส. เดโมแครตสูญเสียคะแนนในรัฐอนุรักษ์นิยมและตามเขตชนบทจากนโยบายจำกัดอาวุธปืน

“NRA เป็นองค์กรที่มีอิทธิพลสูงมาก พวกเขาสามารถบงการคะแนนเสียงและเงินสนับสนุน (แก่พรรคการเมือง)” จิม แมนลีย์ นักวิเคราะห์จากองค์กร QCA ให้สัมภาษณ์ CNN “สำหรับเดโมแครตหลายคน มันเป็นเรื่องฉลาดในทางการเมืองที่จะไม่เข้าไปยุ่งในวิวาทะเรื่องการใช้ปืน” ^[12]

มีรายงานว่า ในรอบปี 2555 มิตต์ รอมนีย์ ในฐานะผู้เข้าชิงปธน.อย่างไม่เป็นทางการจากพรรครีพับลิกัน ได้เงินสนับสนุนจากกลุ่มสนับสนุนสิทธิปืนแล้วราว 126,400 ดอลลาร์ ในขณะที่โอบามาได้เพียง 2,300 ดอลลาร์เท่านั้น เช่นเดียวกับในปี 2551 ที่จอห์น เเมคเคน วุฒิสภาจากรีพับลิกัน ได้รับ 483,711 ดอลลาร์ โดยโอบามาได้เพียง 25,987 ดอลลาร์จากกลุ่มเดียวกัน ^[13]

นอกจากนี้ นักวิเคราะห์บางส่วนมองว่า การพ่ายแพ้ของอัล กอร์ ผู้แข่งขันชิงตำแหน่งปธน. ในการเลือกตั้งปี 2543 มีผลมาจากจุดยืนของพรรคเดโมแครตในเรื่องปืนเช่นเดียวกัน โดยเขาสูญเสียคะแนนจากรัฐทางตอนใต้และภาคกลางที่เป็นสวิงโหวต อย่างโอไฮโอ เพนซิลเวเนีย วิสคอนซิน และเวอร์จิเนีย ซึ่งประชากรยังนิยมการเป็นเจ้าของปืนอยู่มาก ^[14] ต่อมา พรรคเดโมแเครต จึงพยายามส่งผู้สมัครที่มีจุดยืนประนีประนอมต่อการใช้อาวุธปืนลงในรัฐเหล่านี้ เพื่อลดความเสี่ยงในการพ่ายแพ้การเลือกตั้ง

ประธานาธิบดีบารัก โอบามา เตรียมพร้อมหาเสียงในการเลือกตั้งเดือนพ.ย. ที่จะมาถึง
ที่มาภาพ: realjameso16 (Flickr) [CC-BY-2.0], via Wikimedia Commons

 

และถึงแม้ประธานาธิบดีโอบามา จะให้สัญญาว่า รัฐบาลจะแก้ไขปัญหาความรุนแรงที่เกิดขึ้นด้วยการใช้กฎหมายที่เข้มงวดขึ้น แต่ล่าสุด มีรายงานจากทำเนียบขาวว่า ประธานาธิบดี จะไม่ผลักดันให้มีกฎหมายการใช้อาวุธปืนที่เข้มงวดกว่าเดิมในปีการเลือกตั้งนี้ เพียงแต่ให้มีการบังคับใช้กฎหมายปัจจุบันให้ดีขึ้นเท่านั้น ^[15] ทำให้องค์กรรณรงค์เพื่อจำกัดการใช้อาวุธปืน แสดงความผิดหวังต่อโอบามาไปตามๆ กัน

ด้านแคล จิลสัน นักวิเคราะห์การเมืองจากมหาวิทยาลัยเซาเทอร์น เมธิดิสต์ในเท็กซัส ให้สัมภาษณ์กับรอยเตอร์ว่า NRA เป็นกลุ่มพลังที่มีอำนาจสูงในทางการเมือง ที่ทำให้การเปลี่ยนแปลงกฎหมายการจำกัดการใช้ปืนเป็นไปอย่างยากลำบาก

“ในระยะสั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ อาจจะทำให้พวกเสรีนิยมในเดโมแครตได้เปิดประเด็นนี้ขึ้นมา ซึ่งสังคมก็อยู่ในสภาพที่จะรับฟัง แต่ในระยะยาวแล้ว มันคงไม่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงใดๆ” จิลสันกล่าว

อ้างอิง:

1. http://www.bradycampaign.org/xshare/pdf/major-shootings.pdf
2. http://www.aljazeera.com/indepth/interactive/2012/07/2012726141159587596.html
3. Richardson, Erin G., and David Hemenway, “Homicide, Suicide, and Unintentional Firearm Fatality: Comparing the United States With Other High-Income Countries, 2003,” Journal of Trauma, Injury, Infection, and Critical Care, published online ahead of print, June 2010
4. http://en.wikipedia.org/wiki/District_of_Columbia_v._Heller
5. http://en.wikipedia.org/wiki/McDonald_v._Chicago
6. http://www.chicagotribune.com/news/la-na-pn-romney-colorado-gun-control-20120725,0,7662085.story
7. http://www.huffingtonpost.com/2012/07/20/louie-gohmert-aurora-shootings_n_1689099.html
8. http://edition.cnn.com/2012/07/20/us/colorado-gun-control-debate/index.html
9. http://today.msnbc.msn.com/id/46316454/#.UBP-liKisSA
10. http://www.guardian.co.uk/world/2012/jul/23/stockpiling-ammunition-online-shopping
11. http://blogs.voanews.com/2012-election/2012/07/23/u-s-a-gun-politics/
12. http://edition.cnn.com/2012/07/20/us/colorado-gun-control-debate/index.html
13. http://edition.cnn.com/2012/07/20/politics/obama-gun-debate/index.html
14. http://rt.com/usa/news/colorado-shooting-gun-control-749/
15. http://www.kfvs12.com/story/19125399/white-house-makes-clear-no-push-for-new-gun-laws

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 กรกฎาคมที่ผ่านมา กลุ่มนิติราษฎร์ ซึ่งอธิบายว่าเป็นกลุ่มนิติศาสตร์เพื่อราษฎร ได้ออกแถลงการณ์ในหัวข้อเสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ เพื่อยกเลิกศาลรัฐธรรมนูญแล้วให้มีการจัดตั้งคณะตุลาการพิทักษ์ระบอบรัฐธรรมนูญขึ้นแทน โดยมีหลักการสำคัญที่จะให้คณะตุลาการรัฐธรรมนูญชุดใหม่นี้มีการยึดโยงกับอำนาจของประชาชนมากยิ่งขึ้น และเปลี่ยนหลักการจากการมุ่งพิทักษ์เฉพาะรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 มาเป็นการพิทักษ์หลักการของระบอบรัฐธรรมนูญแทน

คงจะต้องขออธิบายว่า ข้อเสนอและหลักการของคณะนิติราษฎร์เช่นนี้ มีความน่าสนใจอย่างมาก โดยเฉพาะการเสนอในเรื่องข้อถกเถียงที่จะให้ศาลยึดโยงกับอำนาจของประชาชน ซึ่งหลักการเช่นนี้เป็นเรื่องที่สมควรที่จะปรับใช้ในการปฏิรูปกระบวนการศาลยุติธรรมต่อไป แต่ปัญหาหลักเฉพาะหน้านี้คือ การใช้อำนาจเกินขอบเขตของศาลรัฐธรรมนูญชุดปัจจุบัน การแก้ปัญหาตามข้อเสนอของนิติราษฎร์ คือ ให้มีการยุบศาลรัฐธรรมนูญจึงกลายเป็นความจำเป็นเฉพาะหน้า

ศาลรัฐธรรมนูญมีขึ้นครั้งแรกตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2540 โดยระบุให้มีอำนาจพิจารณาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับรัฐธรรมนูญ แต่ไม่มีอำนาจหน้าที่พิจารณาอรรถคดีทั่วไป ที่มาของศาลนั้น รัฐธรรมนูญได้กำหนดให้พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งตามคำแนะนำของวุฒิสภา ต่อมา ในรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 ก็ได้ระบุให้พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งตามคำแนะนำของวุฒิสภาเช่นเดียวกัน เพียงแต่วุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540 เป็นวุฒิสภาที่มาจากการเลือกตั้งและเป็นประชาธิปไตย ส่วนวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 เป็นพวกลากตั้งเสียครึ่งสภา และไม่มีความเป็นประชาธิปไตย จึงทำให้คณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญชุดปัจจุบัน ประกอบด้วยพวกผู้พิพากษาชราภาพ มีแนวคิดอนุรักษ์นิยม และยังเป็นกลุ่มที่เคยทำงานรับใช้คณะรัฐประหารมาแล้ว จึงมีปัญหาความชอบธรรมในการปฏิบัติงานมาแต่แรก

ต่อมา ในการปฏิบัติงานยังปรากฏว่า ในระยะ 5 ปีที่ผ่านมา ศาลรัฐธรรมนูญชุดนี้ ใช้อำนาจมากเกินขอบเขตที่รัฐธรรมนูญได้ให้ไว้อยู่เสมอ การวินิจฉัยอรรถคดีทั้งหลายก็ตั้งอยู่บนฐานของอคติ และได้ใช้อำนาจเหนืออำนาจบริหารมาแล้ว โดยใช้คำวินิจฉัยของศาลล้มรัฐบาลของประเทศไทย ปลดนายกรัฐมนตรี ยุบพรรคการเมือง ตัดสิทธิ์หัวหน้าพรรคและกรรมการบริหารพรรคการเมืองทั้งหลายที่มาจากเสียงส่วนใหญ่ของประเทศ โดยที่คนเหล่านั้นไม่ได้กระทำความผิด และยังใช้อำนาจลงไปในรายละเอียดถึงขนาดเข้าแทรกแซงในเรื่องการดำเนินนโยบายต่างประเทศ ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างมากมาแล้ว

และตั้งแต่วันที่ 1 มิถุนายนที่ผ่านมา ศาลรัฐธรรมนูญคณะปัจจุบัน ยังทำเรื่องร้ายแรงที่สุดอย่างไม่น่าเชื่อ นั่นคือการดำเนินการละเมิดอำนาจนิติบัญญัติ ด้วยการตีความข้อกฏหมายจนเกินขอบเขต รับคำร้องคัดค้านการแก้ไขรัฐธรรมนูญตาม มาตรา 68 และใช้คำสั่งให้รัฐสภาหยุดกระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ซึ่งผ่านวาระสองมาแล้ว และผลของการตีความก็ให้ประโยชน์ตามข้อเสนอของฝ่ายพันธมิตรและพรรคประชาธิปัตย์ ทำให้เกิดข้อกังขาในการเอียงข้าง จนถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก จนประธานศาลรัฐธรรมนูญเองก็ต้องออกมาแถลงชนิดเอาสีข้างเข้าถู ประเภทที่ว่า ศาลตีความรัฐธรรมนูญตามฉบับแปลภาษาอังกฤษ เป็นต้น ดังนั้น แม้ว่าศาลรัฐธรรมนูญจะพยายามแก้เกี้ยว โดยการวินิจฉัยในวันที่ 13 กรกฎาคม ที่ไม่รับคำร้อง ก็ไม่ได้ช่วยให้ศาลรัฐธรรมนูญมีความชอบธรรมในสายตาของประชาชนมากขึ้นแต่อย่างใด

อันที่จริงการดำเนินการวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญเองถือว่ามีปัญหา และอาจจะถูกตีความให้โมฆะได้ตลอดมา เพราะในบทเฉพาะกาลของรัฐธรรมนูญมาตรา 300 วรรคที่ห้า ได้ระบุไว้ว่า “ในระหว่างที่ยังมิได้มีการตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาของศาลรัฐธรรมนูญ ให้ศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจออกข้อกำหนดเกี่ยวกับวิธีพิจารณาและการทำคำวินิจฉัยได้ แต่ทั้งนี้ต้องตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญดังกล่าวให้แล้วเสร็จภายในหนึ่งปี นับแต่วันประกาศใช้รัฐธรรมนูญนี้”

จากข้อความนี้ หมายถึงว่า ต้องมีพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีการพิจารณาความและการทำคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ภายในปี พ.ศ.2551 แต่ปรากฏว่า มาถึงขณะนี้ ปี พ.ศ.2555 ก็ยังไม่มีพระราชบัญญัติในลักษณะนี้ ซึ่งทำให้ตีความได้ว่า การพิจารณาความและการทำคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ตั้งแต่ พ.ศ.2552 เป็นต้นมา เป็นโมฆะทั้งหมด ใช่หรือไม่

ไม่ว่าจะเป็นมิติไหน เมื่อมาถึงขณะนี้ รัฐสภาไทยก็สามารถที่จะเดินหน้าผ่างเป็นวาระสาม และแก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตยตามเป้าหมาย โดยไม่ต้องสนใจคำวินิจฉัยนั้นเลย ยิ่งข้อแนะนำของศาลธรรมนูญให้มีการลงประชามติก่อนแก้ไข ยิ่งเป็นเรื่องเหลวไหล เพราะเป็นข้อเสนอที่ไม่ผูกมัด และไม่ได้วางอยู่บนหลักเหตุผลอันสมควร

การดำเนินการอันน่าตลกขบขันของศาลรัฐธรรมนูญและกลุ่มฝ่ายขวาทั้งหลาย รวมทั้งฝ่ายพันธมิตรและพรรคประชาธิปัตย์ ก็คือ การแสดงถึงเจตจำนงที่จะปกป้องเฉพาะรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 โดยไม่ให้ฝ่ายพรรคเพื่อไทยแก้ไข เช่น ล่าสุด รายการ”ผ่าประเด็นร้อน” ของหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ในวันที่ 16 กรกฎาคมนี้ ก็อ้างว่า การแก้รัฐธรรมนูญทั้งประเภทรายมาตรา หรือร่างใหม่ทั้งฉบับไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ควรไปแก้ปัญหาปากท้องเสียก่อน เพราะแก้รัฐธรรมนูญไปชาวบ้านก็ไม่ได้รับประโยชน์ มีแต่ทำให้บ้านเมืองเกิดความขัดแย้ง

ข้ออ้างเช่นนี้ทำราวกับว่าในปีที่ผ่านมา รัฐบาลยิ่งลักษณ์ไม่ทำงานเรื่องอื่น ทำแต่เรื่องแก้รัฐธรรมนูญอย่างเดียว ความจริงเป็นไปในทางตรงข้าม รัฐบาลชุดนี้ทำงานบริหารเรื่องอื่นมากเกินไป ดำเนินการเรื่องแก้รัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตยช้าเกินไป และมีลักษณะลังเลมากเกินไปตลอดมา ถึงได้ผ่อนปรนให้ศาลรัฐธรรมนูญได้แผลงฤทธิ์มากอย่างนี้

การพิทักษ์รัฐธรรมนูญเฉพาะฉบับ พ.ศ.2550 ดำเนินไปโดยกลบเกลื่อนความจริงที่ว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้เป็นฉบับอัปลักษณ์ มีที่มาอันไม่ชอบธรรม เพราะมาจากการรัฐประหารฉีกรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2540 และเป็นมรดกของรัฐธรรมนูญฉบับชั่ว พ.ศ.2549 ความพยายามเหนี่ยวรั้งการแก้ไขได้เห็นมาแล้วตั้งแต่บทบาทของพรรคประชาธิปัตย์ในรัฐสภา ที่เตะถ่วงการพิจารณาแก้ไขรัฐธรรมนูญวาระที่สอง และการกำหนดให้ไม่มีการแก้ไขในหมวดที่หนึ่งและหมวดที่สองก็เป็นการไม่ถูกต้อง กระบวนการทั้งหมดนี้ ก็ความพยายามในการรักษาอำนาจของกลุ่มอิทธิพลตามรัฐธรรมนูญ โดยเฉพาะ องคมนตรี และศาล การดำเนินการปกป้องรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 เช่นนี้ กลับสวนทางกับการปกป้องหลักการของระบอบรัฐธรรมนูญ นั่นคือ การมีรัฐธรรมนูญที่รักษาอำนาจอธิปไตยของประชาชน และปกป้องสิทธิมนุษยชน

จึงเป็นการถูกต้อง ที่พรรคเพื่อไทยจะออกคำแถลงปฏิเสธอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญ และยืนยันในนโยบายที่จะแก้รัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย โดยยึดมั่นในนิติรัฐ และ นิติธรรม และเมื่อพรรคเพื่อไทยได้ตัดสินใจ ผลักดันกระบวนแก้ไขรัฐธรรมนูญ โดยจัดให้มีสภาร่างรัฐธรรมนูญที่มาจากการเลือกตั้ง ก็ควรจะเดินหน้าต่อไปในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่น่าจะเสียเวลามากนัก ถ้าจะเสนอการแก้ไขรัฐธรรมนูญเฉพาะหมวดศาล ให้มีการยุบศาลรัฐธรรมนูญเสียเป็นขั้นต้น

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 กรกฎาคมที่ผ่านมา กลุ่มนิติราษฎร์ ซึ่งอธิบายว่าเป็นกลุ่มนิติศาสตร์เพื่อราษฎร ได้ออกแถลงการณ์ในหัวข้อเสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ เพื่อยกเลิกศาลรัฐธรรมนูญแล้วให้มีการจัดตั้งคณะตุลาการพิทักษ์ระบอบรัฐธรรมนูญขึ้นแทน โดยมีหลักการสำคัญที่จะให้คณะตุลาการรัฐธรรมนูญชุดใหม่นี้มีการยึดโยงกับอำนาจของประชาชนมากยิ่งขึ้น และเปลี่ยนหลักการจากการมุ่งพิทักษ์เฉพาะรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 มาเป็นการพิทักษ์หลักการของระบอบรัฐธรรมนูญแทน

คงจะต้องขออธิบายว่า ข้อเสนอและหลักการของคณะนิติราษฎร์เช่นนี้ มีความน่าสนใจอย่างมาก โดยเฉพาะการเสนอในเรื่องข้อถกเถียงที่จะให้ศาลยึดโยงกับอำนาจของประชาชน ซึ่งหลักการเช่นนี้เป็นเรื่องที่สมควรที่จะปรับใช้ในการปฏิรูปกระบวนการศาลยุติธรรมต่อไป แต่ปัญหาหลักเฉพาะหน้านี้คือ การใช้อำนาจเกินขอบเขตของศาลรัฐธรรมนูญชุดปัจจุบัน การแก้ปัญหาตามข้อเสนอของนิติราษฎร์ คือ ให้มีการยุบศาลรัฐธรรมนูญจึงกลายเป็นความจำเป็นเฉพาะหน้า

ศาลรัฐธรรมนูญมีขึ้นครั้งแรกตามเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2540 โดยระบุให้มีอำนาจพิจารณาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับรัฐธรรมนูญ แต่ไม่มีอำนาจหน้าที่พิจารณาอรรถคดีทั่วไป ที่มาของศาลนั้น รัฐธรรมนูญได้กำหนดให้พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งตามคำแนะนำของวุฒิสภา ต่อมา ในรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 ก็ได้ระบุให้พระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งตามคำแนะนำของวุฒิสภาเช่นเดียวกัน เพียงแต่วุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540 เป็นวุฒิสภาที่มาจากการเลือกตั้งและเป็นประชาธิปไตย ส่วนวุฒิสภาตามรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 เป็นพวกลากตั้งเสียครึ่งสภา และไม่มีความเป็นประชาธิปไตย จึงทำให้คณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญชุดปัจจุบัน ประกอบด้วยพวกผู้พิพากษาชราภาพ มีแนวคิดอนุรักษ์นิยม และยังเป็นกลุ่มที่เคยทำงานรับใช้คณะรัฐประหารมาแล้ว จึงมีปัญหาความชอบธรรมในการปฏิบัติงานมาแต่แรก

ต่อมา ในการปฏิบัติงานยังปรากฏว่า ในระยะ 5 ปีที่ผ่านมา ศาลรัฐธรรมนูญชุดนี้ ใช้อำนาจมากเกินขอบเขตที่รัฐธรรมนูญได้ให้ไว้อยู่เสมอ การวินิจฉัยอรรถคดีทั้งหลายก็ตั้งอยู่บนฐานของอคติ และได้ใช้อำนาจเหนืออำนาจบริหารมาแล้ว โดยใช้คำวินิจฉัยของศาลล้มรัฐบาลของประเทศไทย ปลดนายกรัฐมนตรี ยุบพรรคการเมือง ตัดสิทธิ์หัวหน้าพรรคและกรรมการบริหารพรรคการเมืองทั้งหลายที่มาจากเสียงส่วนใหญ่ของประเทศ โดยที่คนเหล่านั้นไม่ได้กระทำความผิด และยังใช้อำนาจลงไปในรายละเอียดถึงขนาดเข้าแทรกแซงในเรื่องการดำเนินนโยบายต่างประเทศ ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างมากมาแล้ว

และตั้งแต่วันที่ 1 มิถุนายนที่ผ่านมา ศาลรัฐธรรมนูญคณะปัจจุบัน ยังทำเรื่องร้ายแรงที่สุดอย่างไม่น่าเชื่อ นั่นคือการดำเนินการละเมิดอำนาจนิติบัญญัติ ด้วยการตีความข้อกฏหมายจนเกินขอบเขต รับคำร้องคัดค้านการแก้ไขรัฐธรรมนูญตาม มาตรา 68 และใช้คำสั่งให้รัฐสภาหยุดกระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ซึ่งผ่านวาระสองมาแล้ว และผลของการตีความก็ให้ประโยชน์ตามข้อเสนอของฝ่ายพันธมิตรและพรรคประชาธิปัตย์ ทำให้เกิดข้อกังขาในการเอียงข้าง จนถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก จนประธานศาลรัฐธรรมนูญเองก็ต้องออกมาแถลงชนิดเอาสีข้างเข้าถู ประเภทที่ว่า ศาลตีความรัฐธรรมนูญตามฉบับแปลภาษาอังกฤษ เป็นต้น ดังนั้น แม้ว่าศาลรัฐธรรมนูญจะพยายามแก้เกี้ยว โดยการวินิจฉัยในวันที่ 13 กรกฎาคม ที่ไม่รับคำร้อง ก็ไม่ได้ช่วยให้ศาลรัฐธรรมนูญมีความชอบธรรมในสายตาของประชาชนมากขึ้นแต่อย่างใด

อันที่จริงการดำเนินการวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญเองถือว่ามีปัญหา และอาจจะถูกตีความให้โมฆะได้ตลอดมา เพราะในบทเฉพาะกาลของรัฐธรรมนูญมาตรา 300 วรรคที่ห้า ได้ระบุไว้ว่า “ในระหว่างที่ยังมิได้มีการตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีพิจารณาของศาลรัฐธรรมนูญ ให้ศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจออกข้อกำหนดเกี่ยวกับวิธีพิจารณาและการทำคำวินิจฉัยได้ แต่ทั้งนี้ต้องตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญดังกล่าวให้แล้วเสร็จภายในหนึ่งปี นับแต่วันประกาศใช้รัฐธรรมนูญนี้”

จากข้อความนี้ หมายถึงว่า ต้องมีพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยวิธีการพิจารณาความและการทำคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ภายในปี พ.ศ.2551 แต่ปรากฏว่า มาถึงขณะนี้ ปี พ.ศ.2555 ก็ยังไม่มีพระราชบัญญัติในลักษณะนี้ ซึ่งทำให้ตีความได้ว่า การพิจารณาความและการทำคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ตั้งแต่ พ.ศ.2552 เป็นต้นมา เป็นโมฆะทั้งหมด ใช่หรือไม่

ไม่ว่าจะเป็นมิติไหน เมื่อมาถึงขณะนี้ รัฐสภาไทยก็สามารถที่จะเดินหน้าผ่างเป็นวาระสาม และแก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตยตามเป้าหมาย โดยไม่ต้องสนใจคำวินิจฉัยนั้นเลย ยิ่งข้อแนะนำของศาลธรรมนูญให้มีการลงประชามติก่อนแก้ไข ยิ่งเป็นเรื่องเหลวไหล เพราะเป็นข้อเสนอที่ไม่ผูกมัด และไม่ได้วางอยู่บนหลักเหตุผลอันสมควร

การดำเนินการอันน่าตลกขบขันของศาลรัฐธรรมนูญและกลุ่มฝ่ายขวาทั้งหลาย รวมทั้งฝ่ายพันธมิตรและพรรคประชาธิปัตย์ ก็คือ การแสดงถึงเจตจำนงที่จะปกป้องเฉพาะรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 โดยไม่ให้ฝ่ายพรรคเพื่อไทยแก้ไข เช่น ล่าสุด รายการ”ผ่าประเด็นร้อน” ของหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ในวันที่ 16 กรกฎาคมนี้ ก็อ้างว่า การแก้รัฐธรรมนูญทั้งประเภทรายมาตรา หรือร่างใหม่ทั้งฉบับไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ควรไปแก้ปัญหาปากท้องเสียก่อน เพราะแก้รัฐธรรมนูญไปชาวบ้านก็ไม่ได้รับประโยชน์ มีแต่ทำให้บ้านเมืองเกิดความขัดแย้ง

ข้ออ้างเช่นนี้ทำราวกับว่าในปีที่ผ่านมา รัฐบาลยิ่งลักษณ์ไม่ทำงานเรื่องอื่น ทำแต่เรื่องแก้รัฐธรรมนูญอย่างเดียว ความจริงเป็นไปในทางตรงข้าม รัฐบาลชุดนี้ทำงานบริหารเรื่องอื่นมากเกินไป ดำเนินการเรื่องแก้รัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตยช้าเกินไป และมีลักษณะลังเลมากเกินไปตลอดมา ถึงได้ผ่อนปรนให้ศาลรัฐธรรมนูญได้แผลงฤทธิ์มากอย่างนี้

การพิทักษ์รัฐธรรมนูญเฉพาะฉบับ พ.ศ.2550 ดำเนินไปโดยกลบเกลื่อนความจริงที่ว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้เป็นฉบับอัปลักษณ์ มีที่มาอันไม่ชอบธรรม เพราะมาจากการรัฐประหารฉีกรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2540 และเป็นมรดกของรัฐธรรมนูญฉบับชั่ว พ.ศ.2549 ความพยายามเหนี่ยวรั้งการแก้ไขได้เห็นมาแล้วตั้งแต่บทบาทของพรรคประชาธิปัตย์ในรัฐสภา ที่เตะถ่วงการพิจารณาแก้ไขรัฐธรรมนูญวาระที่สอง และการกำหนดให้ไม่มีการแก้ไขในหมวดที่หนึ่งและหมวดที่สองก็เป็นการไม่ถูกต้อง กระบวนการทั้งหมดนี้ ก็ความพยายามในการรักษาอำนาจของกลุ่มอิทธิพลตามรัฐธรรมนูญ โดยเฉพาะ องคมนตรี และศาล การดำเนินการปกป้องรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ.2550 เช่นนี้ กลับสวนทางกับการปกป้องหลักการของระบอบรัฐธรรมนูญ นั่นคือ การมีรัฐธรรมนูญที่รักษาอำนาจอธิปไตยของประชาชน และปกป้องสิทธิมนุษยชน

จึงเป็นการถูกต้อง ที่พรรคเพื่อไทยจะออกคำแถลงปฏิเสธอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญ และยืนยันในนโยบายที่จะแก้รัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย โดยยึดมั่นในนิติรัฐ และ นิติธรรม และเมื่อพรรคเพื่อไทยได้ตัดสินใจ ผลักดันกระบวนแก้ไขรัฐธรรมนูญ โดยจัดให้มีสภาร่างรัฐธรรมนูญที่มาจากการเลือกตั้ง ก็ควรจะเดินหน้าต่อไปในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่น่าจะเสียเวลามากนัก ถ้าจะเสนอการแก้ไขรัฐธรรมนูญเฉพาะหมวดศาล ให้มีการยุบศาลรัฐธรรมนูญเสียเป็นขั้นต้น

เสวนาในหัวข้อ “การถ่ายภาพในโลกสมัยใหม่ผ่านสายตาช่างภาพหญิง "Women's Eyes (Mata Wanita)” ที่จัดโดยเครือข่ายช่างภาพชายแดนใต้ (DSP) 

ภาพส่วนหนึ่งในผลงานชุด “Burqa 2010 อิสรภาพที่ถูกขโมย” ของอำพรรณี สะเตาะ
ซึ่งเป็นภาพที่ถ่ายในสถานที่สำคัญต่างๆ ในประเทศฝรั่งเศส

โปสเตอร์ภาพหญิงสาวมุสลิมสวมใส่ชุดยาวและผ้าปิดหน้าสีสันสดใสที่ปิดทั้งเรือนร่างอย่างิมิดชิดที่ติดอยู่ที่เสาอาคารลานกิจกรรม Student Union มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลาเป็นสิ่งดึงดูดให้นักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นตัดสินใจเดินเรียงรายเข้ามาร่วมกิจกรรมเสวนาในหัวข้อ “การถ่ายภาพในโลกสมัยใหม่ผ่านสายตาช่างภาพหญิง "Women's Eyes (Mata Wanita)” ที่จัดโดยเครือข่ายช่างภาพชายแดนใต้ (DSP) ซึ่งเป็นกิจกรรมที่สนับสนุนโดยศูนย์เฝ้าระวังสถานการณ์ภาคใต้และมูลนิธิ Sasakawa

กิจกรรมเสวนาครั้งนี้เป็นการเปิดพื้นที่ให้กับผู้หญิงในการเล่าเรื่องราวหรือแง่มุมผ่านภาพถ่าย โดยมีวิทยากร 2 คน คือ อำพรรณี สะเตาะ ช่างภาพหญิงชาวยะรัง เจ้าของผลงาน Burqa 2010 ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำสาขาศิลปภาพถ่าย ม.รังสิต และ ดนยา จุฬพุฒิพงษ์ อดีตช่างภาพนิตยสาร a day weekly และหนังสือพิมพ์ Bangkok Post ปัจจุบันเป็นช่างภาพอิสระ

อำพรรณีเกิดวันที่ 16 พฤษภาคม 2526 จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรังสิต คณะศิลปะและการออกแบบ สาขาศิลปะภาพถ่าย และได้ไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทจากมหาวิทยาลัย L’École Nationale Superiéure de la Photographie เมืองอัรล์ส์ (Arles) ประเทศฝรั่งเศส สาขาศิลปะภาพถ่าย หลังจบการศึกษาแล้วเธอก็นำวิชาความรู้กลับมาถ่ายทอดให้กับนักศึกษาซึ่งเป็นรุ่นน้องในสถาบันเดียวกับที่เธอในตำแหน่งอาจารย์ประจำ มหาวิทยาลัยรังสิต คณะศิลปะและการออกแบบ สาขาศิลปะภาพถ่าย  

อำพรรณีเล่าให้ฟังว่าช่วงหนึ่งในชีวิตที่ฝรั่งเศสของเธอเป็นช่วงเวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในยุคสมัย เมื่อการเมืองเคลื่อนตัว ชีวิตความเป็นอยู่ วิถี กฎหมาย หลายอย่างเปลี่ยนไป ครั้งหนึ่งมีการปิดกั้นบางอย่างเกี่ยวกับศาสนาเพื่อต้องการลดทอนความต่างในสังคม แต่ในขณะเดียวกันก็กลับเพิ่มทวีความรุนแรงของความรู้สึกที่ถูกลิดรอน อย่างน้อยก็เธอคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิงมุสลิม

ทั้งนี้ ในปี 2553 รัฐบาลฝรั่งเศสได้ร่างกฎหมายว่าด้วยการห้ามผู้หญิงมุสลิมคลุมหน้าในที่สาธารณะ ขณะที่หลายฝ่ายตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับกับสิทธิของผู้หญิงมุสลิมและความไม่เหมาะสมในกรณีดังกล่าว

“ถึงขนาดว่า ถ้าใครสวมใส่ฮิญาบในประเทศฝรั่งเศสจะถูกปรับกว่า 100 ยูโร หรือราว 6,000 บาท” อำพรรณีกล่าว

ต่อมาช่วงเดือนเมษายน 2554 รัฐบาลฝรั่งเศสได้ประกาศใช้กฎหมายห้ามผู้หญิงสวมผ้าคลุมหน้าและศีรษะในที่สาธารณะ เธอในฐานะนักศึกษาภาพถ่ายก็เกิดความคับข้องใจจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอและกลุ่มที่ต่อสู้เรื่องการละเมิดสิทธิในประเทศฝรั่งเศสซึ่งไม่เห็นด้วยกับกฎหมายดังกล่าวได้ร่วมกันต่อต้านกฎหมายนี้ โดยเธอเลือกใช้ศิลปะเพื่อสื่อสารให้ผู้คนรับรู้ว่าหญิงมุสลิมมีสิทธิและเสรีภาพที่จะสวมใส่อะไรก็ได้ ทั้งศิลปะยังเป็นศาสตร์ที่เธอชื่นชอบ  เธอจึงถือโอกาสนี้ประกาศความเป็นมุสลิมให้คนอื่นได้รับรู้อย่างภาคภูมิใจโดยการคลุมฮิญาบตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

“งานศิลปะมาจากความรู้สึกและความคิดของตนเอง เพียงแต่แนวคิดในการนำเสนอของผู้หญิงและผู้ชายต่างกัน... ซึ่งเราต้องกล้าเริ่มที่จะสื่อสารก่อน ส่วนกระบวนการทำให้ดูน่าสนใจนั้น เป็นขั้นตอนต่อไป... ส่วนผู้ดูจะรู้สึกนึกคิดหรือมีทัศนคติอย่างไรกับภาพนั้นก็เป็นเรื่องปกติ และเป็นสิทธิของผู้ดูภาพ หากมีเพียง 1 - 2 คนที่เข้าใจผลงานของเรา ก็ถือว่าทำงานชิ้นนี้ประสบผลสำเร็จแล้ว เพราะการถ่ายภาพภาพเดียวยากที่จะสื่อสารให้คนทั่วไปเข้าใจได้”

ทั้งหมดเป็นแรงบันดาลใจสำหรับภาพถ่ายชุดนี้ซึ่งอยากให้ผู้ชมได้ตระหนักและไตร่ตรองในสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศส  การแสดงออกถึงความคับข้องใจ  ผ่านภาพที่แสดงให้เห็นชุดผู้หญิงมุสลิมหลากสีกับอัตลักษณ์ที่แปลกตาในสถานที่ที่สำคัญๆ ของฝรั่งเศส  เป็นการเรียกร้องเล็ก ๆ ที่ถ่ายทอดผ่านภาพถ่ายชุดนี้

จากความคิดตรงนั้น เธอจึงตัดสินใจสั่งตัดชุดบุรก้า (Burqa) หลากสีจากบ้านเกิด ยะรัง ปัตตานี เพื่อนำมาสวมใส่ถ่ายภาพตรงหน้าหอไอเฟล หน้าประตูชัย Arc de Triomphe และอีกหลายแห่ง โดยปล่อยให้ชุดบุรก้าแวววาวหลากสีพลิ้วไหวไปตามกระแสลมเพื่อสะท้อนให้เห็นสิทธิและเสรีภาพที่หญิงมุสลิมเช่นเธอถูกลิดรอนไป

สำหรับผลงาน “อิสรภาพที่ถูกขโมยหรือ Burqa 2010” ใช้เวลาในการทำ 5 - 6 เดือน โดยจัดแสดงภาพไปแล้วเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม – 25 กันยายน 2554 โดยเป็นภาพแนว Self Portraitt โดยการใช้ Conceptual Art ซึ่งหมายถึง การใช้แนวคิดเป็นที่ตั้ง แล้วใช้สิ่งที่สะเทือนใจที่สุดเป็นที่ตั้งและแรงบันดาลใจ

 “อย่าให้ความคุ้นเคยกลายเป็นความเคยชิน เพราะจะทำให้ไม่เห็นว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม เราต้องมีประเด็นที่จะสื่อสาร แม้จะมีเทคนิคในการถ่ายภาพไม่ดีก็ไม่เป็นไร ให้ประเด็นเราชัดเจนแค่นั้นก็พอและเพื่อความสมจริงและความละเอียดของภาพ การทำงานสารคดีของดิฉันจะไม่มีการใช้โปรแกรมตัดต่อภาพใดๆ ทั้งสิ้น และจะใช้แสงช่วยให้ภาพดูสวยงามขึ้นเท่านั้น” อำพรรณีกล่าว

ดนยา จุฬพุฒิพงษ์ ช่างภาพอิสระ เล่าถึงการถ่ายภาพในรูปแบบของเธอว่า หากช่างภาพเป็นผู้หญิงจะทำให้ผู้ถูกถ่ายไม่รู้สึกเกร็ง  ด้วยความชอบเดินทาง ท่องเที่ยวและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ด้วยการมองผ่านเลนส์กล้องถ่ายรูป และอยากบันทึกกิจกรรมในสถานที่นั้นๆ เธอจึงใช้ความชอบเหล่านี้เป็นแนวคิดในการถ่ายรูป

“ภาพที่ถ่ายส่วนใหญ่เป็นภาพถ่ายแบบ Street Photo… โดยทั่วไปในขณะถ่ายภาพ จะไม่เข้าไปอยู่ใกล้ๆ ผู้ถูกถ่าย เพราะผู้ถูกถ่ายอาจเกิดความรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม แต่หากหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็จะยิ้มให้ก่อนถ่ายค่ะ... ส่วนเทคนิคในการลงพื้นที่เก็บภาพ คือ ใช้ความนอบน้อม และทำตัวให้กลมกลืนกับพื้นที่ที่ลงไปเก็บภาพ ทั้งต้องช่างสังเกต และเก็บรายละเอียดที่เกิดขึ้นในพื้นที่นั้นๆ อีกด้วย” ดนยา กล่าว

เสวนาในหัวข้อ “การถ่ายภาพในโลกสมัยใหม่ผ่านสายตาช่างภาพหญิง "Women's Eyes (Mata Wanita)” ที่จัดโดยเครือข่ายช่างภาพชายแดนใต้ (DSP) 

ภาพส่วนหนึ่งในผลงานชุด “Burqa 2010 อิสรภาพที่ถูกขโมย” ของอำพรรณี สะเตาะ
ซึ่งเป็นภาพที่ถ่ายในสถานที่สำคัญต่างๆ ในประเทศฝรั่งเศส

โปสเตอร์ภาพหญิงสาวมุสลิมสวมใส่ชุดยาวและผ้าปิดหน้าสีสันสดใสที่ปิดทั้งเรือนร่างอย่างิมิดชิดที่ติดอยู่ที่เสาอาคารลานกิจกรรม Student Union มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลาเป็นสิ่งดึงดูดให้นักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นตัดสินใจเดินเรียงรายเข้ามาร่วมกิจกรรมเสวนาในหัวข้อ “การถ่ายภาพในโลกสมัยใหม่ผ่านสายตาช่างภาพหญิง "Women's Eyes (Mata Wanita)” ที่จัดโดยเครือข่ายช่างภาพชายแดนใต้ (DSP) ซึ่งเป็นกิจกรรมที่สนับสนุนโดยศูนย์เฝ้าระวังสถานการณ์ภาคใต้และมูลนิธิ Sasakawa

กิจกรรมเสวนาครั้งนี้เป็นการเปิดพื้นที่ให้กับผู้หญิงในการเล่าเรื่องราวหรือแง่มุมผ่านภาพถ่าย โดยมีวิทยากร 2 คน คือ อำพรรณี สะเตาะ ช่างภาพหญิงชาวยะรัง เจ้าของผลงาน Burqa 2010 ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำสาขาศิลปภาพถ่าย ม.รังสิต และ ดนยา จุฬพุฒิพงษ์ อดีตช่างภาพนิตยสาร a day weekly และหนังสือพิมพ์ Bangkok Post ปัจจุบันเป็นช่างภาพอิสระ

อำพรรณีเกิดวันที่ 16 พฤษภาคม 2526 จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรังสิต คณะศิลปะและการออกแบบ สาขาศิลปะภาพถ่าย และได้ไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทจากมหาวิทยาลัย L’École Nationale Superiéure de la Photographie เมืองอัรล์ส์ (Arles) ประเทศฝรั่งเศส สาขาศิลปะภาพถ่าย หลังจบการศึกษาแล้วเธอก็นำวิชาความรู้กลับมาถ่ายทอดให้กับนักศึกษาซึ่งเป็นรุ่นน้องในสถาบันเดียวกับที่เธอในตำแหน่งอาจารย์ประจำ มหาวิทยาลัยรังสิต คณะศิลปะและการออกแบบ สาขาศิลปะภาพถ่าย  

อำพรรณีเล่าให้ฟังว่าช่วงหนึ่งในชีวิตที่ฝรั่งเศสของเธอเป็นช่วงเวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในยุคสมัย เมื่อการเมืองเคลื่อนตัว ชีวิตความเป็นอยู่ วิถี กฎหมาย หลายอย่างเปลี่ยนไป ครั้งหนึ่งมีการปิดกั้นบางอย่างเกี่ยวกับศาสนาเพื่อต้องการลดทอนความต่างในสังคม แต่ในขณะเดียวกันก็กลับเพิ่มทวีความรุนแรงของความรู้สึกที่ถูกลิดรอน อย่างน้อยก็เธอคนหนึ่งที่เป็นผู้หญิงมุสลิม

ทั้งนี้ ในปี 2553 รัฐบาลฝรั่งเศสได้ร่างกฎหมายว่าด้วยการห้ามผู้หญิงมุสลิมคลุมหน้าในที่สาธารณะ ขณะที่หลายฝ่ายตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับกับสิทธิของผู้หญิงมุสลิมและความไม่เหมาะสมในกรณีดังกล่าว

“ถึงขนาดว่า ถ้าใครสวมใส่ฮิญาบในประเทศฝรั่งเศสจะถูกปรับกว่า 100 ยูโร หรือราว 6,000 บาท” อำพรรณีกล่าว

ต่อมาช่วงเดือนเมษายน 2554 รัฐบาลฝรั่งเศสได้ประกาศใช้กฎหมายห้ามผู้หญิงสวมผ้าคลุมหน้าและศีรษะในที่สาธารณะ เธอในฐานะนักศึกษาภาพถ่ายก็เกิดความคับข้องใจจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอและกลุ่มที่ต่อสู้เรื่องการละเมิดสิทธิในประเทศฝรั่งเศสซึ่งไม่เห็นด้วยกับกฎหมายดังกล่าวได้ร่วมกันต่อต้านกฎหมายนี้ โดยเธอเลือกใช้ศิลปะเพื่อสื่อสารให้ผู้คนรับรู้ว่าหญิงมุสลิมมีสิทธิและเสรีภาพที่จะสวมใส่อะไรก็ได้ ทั้งศิลปะยังเป็นศาสตร์ที่เธอชื่นชอบ  เธอจึงถือโอกาสนี้ประกาศความเป็นมุสลิมให้คนอื่นได้รับรู้อย่างภาคภูมิใจโดยการคลุมฮิญาบตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

“งานศิลปะมาจากความรู้สึกและความคิดของตนเอง เพียงแต่แนวคิดในการนำเสนอของผู้หญิงและผู้ชายต่างกัน... ซึ่งเราต้องกล้าเริ่มที่จะสื่อสารก่อน ส่วนกระบวนการทำให้ดูน่าสนใจนั้น เป็นขั้นตอนต่อไป... ส่วนผู้ดูจะรู้สึกนึกคิดหรือมีทัศนคติอย่างไรกับภาพนั้นก็เป็นเรื่องปกติ และเป็นสิทธิของผู้ดูภาพ หากมีเพียง 1 - 2 คนที่เข้าใจผลงานของเรา ก็ถือว่าทำงานชิ้นนี้ประสบผลสำเร็จแล้ว เพราะการถ่ายภาพภาพเดียวยากที่จะสื่อสารให้คนทั่วไปเข้าใจได้”

ทั้งหมดเป็นแรงบันดาลใจสำหรับภาพถ่ายชุดนี้ซึ่งอยากให้ผู้ชมได้ตระหนักและไตร่ตรองในสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมฝรั่งเศส  การแสดงออกถึงความคับข้องใจ  ผ่านภาพที่แสดงให้เห็นชุดผู้หญิงมุสลิมหลากสีกับอัตลักษณ์ที่แปลกตาในสถานที่ที่สำคัญๆ ของฝรั่งเศส  เป็นการเรียกร้องเล็ก ๆ ที่ถ่ายทอดผ่านภาพถ่ายชุดนี้

จากความคิดตรงนั้น เธอจึงตัดสินใจสั่งตัดชุดบุรก้า (Burqa) หลากสีจากบ้านเกิด ยะรัง ปัตตานี เพื่อนำมาสวมใส่ถ่ายภาพตรงหน้าหอไอเฟล หน้าประตูชัย Arc de Triomphe และอีกหลายแห่ง โดยปล่อยให้ชุดบุรก้าแวววาวหลากสีพลิ้วไหวไปตามกระแสลมเพื่อสะท้อนให้เห็นสิทธิและเสรีภาพที่หญิงมุสลิมเช่นเธอถูกลิดรอนไป

สำหรับผลงาน “อิสรภาพที่ถูกขโมยหรือ Burqa 2010” ใช้เวลาในการทำ 5 - 6 เดือน โดยจัดแสดงภาพไปแล้วเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม – 25 กันยายน 2554 โดยเป็นภาพแนว Self Portraitt โดยการใช้ Conceptual Art ซึ่งหมายถึง การใช้แนวคิดเป็นที่ตั้ง แล้วใช้สิ่งที่สะเทือนใจที่สุดเป็นที่ตั้งและแรงบันดาลใจ

 “อย่าให้ความคุ้นเคยกลายเป็นความเคยชิน เพราะจะทำให้ไม่เห็นว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม เราต้องมีประเด็นที่จะสื่อสาร แม้จะมีเทคนิคในการถ่ายภาพไม่ดีก็ไม่เป็นไร ให้ประเด็นเราชัดเจนแค่นั้นก็พอและเพื่อความสมจริงและความละเอียดของภาพ การทำงานสารคดีของดิฉันจะไม่มีการใช้โปรแกรมตัดต่อภาพใดๆ ทั้งสิ้น และจะใช้แสงช่วยให้ภาพดูสวยงามขึ้นเท่านั้น” อำพรรณีกล่าว

ดนยา จุฬพุฒิพงษ์ ช่างภาพอิสระ เล่าถึงการถ่ายภาพในรูปแบบของเธอว่า หากช่างภาพเป็นผู้หญิงจะทำให้ผู้ถูกถ่ายไม่รู้สึกเกร็ง  ด้วยความชอบเดินทาง ท่องเที่ยวและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ด้วยการมองผ่านเลนส์กล้องถ่ายรูป และอยากบันทึกกิจกรรมในสถานที่นั้นๆ เธอจึงใช้ความชอบเหล่านี้เป็นแนวคิดในการถ่ายรูป

“ภาพที่ถ่ายส่วนใหญ่เป็นภาพถ่ายแบบ Street Photo… โดยทั่วไปในขณะถ่ายภาพ จะไม่เข้าไปอยู่ใกล้ๆ ผู้ถูกถ่าย เพราะผู้ถูกถ่ายอาจเกิดความรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคาม แต่หากหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็จะยิ้มให้ก่อนถ่ายค่ะ... ส่วนเทคนิคในการลงพื้นที่เก็บภาพ คือ ใช้ความนอบน้อม และทำตัวให้กลมกลืนกับพื้นที่ที่ลงไปเก็บภาพ ทั้งต้องช่างสังเกต และเก็บรายละเอียดที่เกิดขึ้นในพื้นที่นั้นๆ อีกด้วย” ดนยา กล่าว

จดหมายเปิดผนึกถึงนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร (นายกรัฐมนตรี)
กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบจากโครงการ เขื่อนราษีไศล-เขื่อนหัวนา

๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๕

เรื่อง การแก้ไขปัญหากรณีผลกระทบจากโครงการเขื่อนราษีไศลและโครงการเขื่อนหัวนา

ตามที่รัฐบาล กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ โดยกรมชลประทาน และภาคประชาชนในนามองค์กรเครือข่ายชาวบ้านผู้ได้รับผลกระทบจากโครงการเขื่อนราษีไศลและเขื่อนหัวนา ได้มีการร่วมมือกันแก้ไขปัญหาผลกระทบจากกรณีเขื่อนทั้งสองเขื่อนจนเกิดผลเป็นรูปธรรมในบางส่วน เช่น การแต่งตั้งประธานคณะกรรมการแก้ไขปัญหากรณีเขื่อนราษีไศลและเขื่อนหัวนา และการอนุมัติ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา มีมติเห็นชอบอนุมัติในหลักการจ่ายเงินชดเชยแก่ราษฎร เป็นเงิน ๑๓๓,๕๔๒ ล้านบาท แต่ในทางปฏิบัติยังไม่สามารถจ่ายเงินค่าชดเชยดังกล่าวได้ เหตุเพราะกรมชลประทานยังไม่มีงบประมาณดำเนินการ

ปัจจุบันก็ยังมีปัญหาอุปสรรคอีกหลายด้าน และหลายเรื่องที่ไม่สามารถดำเนินการต่อเนื่องให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการขับเคลื่อนแก้ไขปัญหา และมีความจำเป็นที่จะต้องปรึกษาแนวทางด้านนโยบายที่ชัดเจน เพื่อให้เป็นแนวทางในการแก้ไขให้สำเร็จลุล่วงไปได้ ซึ่งแยกออกเป็นรายกรณีดังนี้

ก.กรณีเขื่อนราษีไศล

ความเป็นมา

เมื่อมีการเก็บกักน้ำได้เกิดผลกระทบขึ้นอย่างกว้างขวาง จึงทำให้ชาวบ้านผู้ได้รับผลกระทบออกมาเคลื่อนไหวเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งผ่านมาแล้วกว่า ๑๐ รัฐบาล

ภายหลังการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาโอนกิจการบริหารและอำนาจหน้าที่ของส่วนราชการตามพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรมปี ๒๕๔๕ เป็นผลให้การแก้ปัญหาเขื่อนราษีไศลถูกโอนมาอยู่ในความรับผิดชอบของกรมชลประทาน กระทรวงเกษตรและสหกรณ์

จากการออกมาเคลื่อนไหวชุมนุมเรียกร้องของชาวบ้านในนามสมัชชาคนจนราษีไศล-หัวนา ตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ จนถึงปัจจุบัน ได้เกิดแนวทางการแก้ไขปัญหา คือ (๑) การแต่งตั้งคณะกรรมการแก้ไขปัญหาผลกระทบจากโครงการเขื่อนราษีไศล เพื่อพิจารณาชดเชยการสูญเสียที่ดินทำกินของราษฎร ปัจจุบันคงเหลืออีกประมาณร้อยละ ๓๐  (๒) การศึกษาวิจัยผลกระทบด้านสังคม โดยสถาบันวิจัยสังคมของมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ ปัจจุบันผลการศึกษาดังกล่าวได้ผ่านมติรับทราบและเห็นชอบจากคณะรัฐมนตรีแล้ว โดยมีแนวทางในการป้องกันแก้ไขและฟื้นฟูผลกระทบอย่างยั่งยืน ดังนี้

๑. แผนแก้ไขและป้องกันผลกระทบ
๑) การแก้ไขผลกระทบจากการสูญเสียที่ดินและพื้นที่การใช้ประโยชน์
        ๑.๑. การจ่ายค่าชดเชยที่ดิน ๑.๒จ่ายค่าสูญเสียรายได้จากการใช้ประโยชน์ในบุ่งทาม    ๑.๓ ให้ตั้งคณะทำงาน/กรรมการชดเชยผลกระทบ

๒) การแก้ไขและป้องกันผลกระทบทางกายภาพ

๒. แผนควบคุมติดตาม/เฝ้าระวัง/ใช้ประโยชน์
๑) การตั้งคณะกรรมการบริหารจัดการเขื่อนราศีไศล ๒) การศึกษาเพื่อติดตามสถานภาพผลกระทบและประเมินผลทุก ๕ ปี (คณะทำงาน/ทีมประเมินผล) ๓) การตั้งกองทุนเพื่อประกันความเสี่ยง ๔) การตั้งอาสาสมัครเฝ้าระวัง-พิทักษ์สิ่งแวดล้อม

๕. แผนการจัดการความรู้พื้นที่ชุ่มน้ำป่าทาม

กลไกลในการแก้ไขปัญหา

๒. คณะรัฐมนตรีเห็นชอบผลการศึกษาและแต่งตั้งคณะกรรมการขับเคลื่อนตามแนวทางในการป้องกันแก้ไขและฟื้นฟูผลกระทบจากโครงการเขื่อนราษีไศล  โดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรเป็นประธาน เพื่อแก้ไขปัญหาผลกระทบที่เกิดขึ้นจริงทั้งในระยะสั้นและระยะยาวให้ครอบคลุมครบทุกด้าน จะต้องมีการแต่งตั้งคณะอนุกรรมการ จำนวน ๕ ชุด เพื่อร่างแผนปฏิบัติการแก้ไขปัญหา และนำเสนอต่อ คณะรัฐมนตรี

๑. คณะอนุกรรมการด้านการบริหารจัดการบริหารเขื่อนราศีไศล(ตั้งแล้ว)

๒. คณะอนุกรรมการแก้ไขและป้องกันผลกระทบทางกายภาพ(ตั้งแล้ว)

๓. คณะอนุกรรมการด้านการฟื้นฟูชีวิตชุมชนและทรัพยากรธรรมชาติ (ตั้งแล้ว)

๔. คณะอนุกรรมการจัดการองค์ความรู้พื้นที่ชุ่มน้ำป่าทาม(ตั้งแล้ว)

๕. คณะอนุกรรมการศึกษาและพิจารณาการจ่ายค่าชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง จากการสูญเสียป่าทามที่เป็นแหล่งประกอบอาชีพและยังชีพ(ยังไม่ได้ตั้ง)

ปัญหาและอุปสรรค

๑. กรณีค่าชดเชยที่ดินยังไม่ครอบคลุมพื้นที่ที่ราษฎรที่ได้รับผลกระทบจริงทั้งหมด

๒. กรณีการแก้ไขปัญหาตามผลการศึกษา ปัจจุบันคณะกรรมการขับเคลื่อนตามแนวทางในการป้องกันแก้ไขและฟื้นฟูผลกระทบจากโครงการเขื่อนราษีไศล ซึ่งมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรเป็นประธานได้แต่งตั้งอนุกรรมการ จำนวน ๔ ชุดแต่ในปัจจุบันยังเหลืออีกคณะอนุกรรมกรรอีก ๑ ชุด ที่ยังไม่ได้รับการแต่งตั้ง คือ คณะอนุกรรมการศึกษาและพิจารณาการจ่ายค่าชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง จากการสูญเสียป่าทามที่เป็นแหล่งประกอบอาชีพและยังชีพ ตามผลการศึกษา

แนวทางในการแก้ไขปัญหา เสนอต่อรัฐบาล

๒. เร่งรัดให้มีการประชุมอนุกรรมการแก้ไขปัญหาโครงการเขื่อนราษีไศลระดับจังหวัดทั้ง ๓ จังหวัด ได้แก่ ร้อยเอ็ด สุรินทร์ และศรีสะเกษ เพื่อพิจารณาการแก้ไขปัญหาตามอำนาจหน้าที่ให้แล้วเสร็จโดยเร่งด่วน

๓. เร่งดำเนินการแต่งตั้งคณะอนุกรรมการศึกษาและพิจารณาการจ่ายค่าชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นจริง จากการสูญเสียป่าทามที่เป็นแหล่งประกอบอาชีพและยังชีพ หรือ ค่าสูญเสียรายได้จากการใช้ประโยชน์บุ่งทาม ตามผลการศึกษาของสถาบันวิจัยสังคมของมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ ซึ่งมีมติ ครม. เห็นชอบไปแล้ว

๔. รัฐบาลควรเร่งรัดการแก้ไขปัญหากรณีผลกระทบจากเขื่อนราษีไศลให้แล้วเสร็จทุกกรณี เนื่องจากราษฎรได้รับความเดือดร้อนมานานกว่า ๒๐ ปีมาแล้ว

ข.กรณีเขื่อนหัวนา

ความเป็นมา

ในการก่อสร้างเขื่อนหัวนา ไม่ได้มีการศึกษาผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมและสังคมก่อนการก่อสร้าง ขาดการมีส่วนร่วมของชุมชน และไม่มีมาตรการในการแก้ไขปัญหาผลกระทบ เช่นเดียวกับเขื่อนราษีไศล ทำให้ชาวบ้านในเขตพื้นที่เขื่อนหัวนามีความวิตกกังวลต่อผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น เช่น การอพยพชาวบ้านออกจากหมู่บ้าน และยังมีความกังวลว่าน้ำอาจท่วมที่ทำกิน เมื่อมีการเก็บกักน้ำแล้วได้ส่งผลกระทบเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะการสูญเสียป่าทามและที่ทำกินของชาวบ้าน โดยไม่ได้รับการดูแลแก้ไขจากรัฐบาล ซึ่งมีกรณีเขื่อนราษีไศลเป็นตัวอย่าง และด้วยกระบวนการทำงานของหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหา ทำให้เพิ่มความกังวลให้กับชาวบ้าน เช่น

        กรมพัฒนาและส่งเสริมพลังงาน ได้ให้ข้อมูลกับสภาตำบลในพื้นที่ว่า จะก่อสร้างเป็น “ฝายยาง” เพื่อเก็บน้ำไว้เพียงระดับตลิ่งแม่น้ำมูน โดยไม่ก่อให้เกิดผลกระทบใดๆ ณ บ้านหัวนา ต.หนองแก้ว อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ แต่เมื่อลงมือก่อสร้างกลับสร้างเขื่อนคอนกรีต ขนาด ๑๔ บานประตู ณ บ้านกอก ต.หนองแก้ว อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ ห่างจากที่ตั้งเดิม ตามลำน้ำเป็นระยะทางประมาณ ๑๐ กิโลเมตร

        การก่อสร้างหัวงานของโครงการ กรมพัฒนาและส่งเสริมพลังงาน จ่ายค่าชดเชยที่ดิน

        การสร้างพนังกั้นน้ำ บริษัทรับเหมามาขุดดินในที่สาธารณะของชุมชน และที่ดินของ

        พนังกั้นน้ำเป็นสาเหตุสำคัญทำให้เกิดปัญหาน้ำท่วมขังในพื้นที่ทำกินของชาวบ้าน 

        พ.ศ.๒๕๓๖ ในพื้นที่ อ.ราษีไศล อ.อุทุมพรพิสัย กรมที่ดินได้ร่วมกับสภาตำบล ออก

        พ.ศ.๒๕๔๓ กรมพัฒนาฯร่วมกับชาวบ้านปักหลักเขตระดับน้ำ ๑๑๕ ม.รทก. แต่ในช่วง

ด้วยความวิตกกังวลของชาวบ้านดังกล่าวนั้น เมื่อมีการเก็บกักน้ำของเขื่อนราษีไศลซึ่งได้เกิดผลกระทบที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจนและรุนแรง ทำให้ชาวบ้านในเขตพื้นที่เขื่อนหัวนาได้ออกมาเคลื่อนไหวเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาในนามสมัชชาคนจน จึงได้มีมติคณะรัฐมนตรีเมื่อคราวประชุมวันที่ ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๔๓ ดังนี้

๑) เห็นชอบให้ระงับการถมลำน้ำมูนเดิมไว้ก่อน เพื่อศึกษาผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสังคม

๒) เห็นชอบให้เปิดเผยข้อมูลรายละเอียดโครงการตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ.๒๕๔๐

๓) เห็นชอบให้ตรวจสอบทรัพย์สินของราษฎรที่คาดว่าจะเสียหายจากการดำเนินโครงการฝายหัวนาร่วมกับราษฎร

ภายหลังการประกาศใช้พระราชกฤษฎีกาโอนกิจการบริหารและอำนาจหน้าที่ของส่วนราชการตามพระราชบัญญัติปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรมปี ๒๕๔๕ เป็นผลให้การแก้ปัญหาเขื่อนราษีไศลถูกโอนมาอยู่ในความรับผิดชอบของกรมชลประทาน กระทรวงเกษตรและสหกรณ์

กลไกการแก้ไขปัญหา

๑. มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๕๓  มีมติ รับทราบผลการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมและด้านสังคม โครงการเขื่อนหัวนา และเห็นชอบในการแต่งตั้งคณะกรรมการแก้ไขปัญหาผลกระทบจากโครงการเขื่อนหัวนา โดยมีรองนายกรัฐมนตรี เป็นประธาน

๒. ปัจจุบัน ปี ๒๕๕๕ ได้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการแก้ไขปัญหาผลกระทบจากโครงการเขื่อนหัวนา โดยมีนายชุมพล ศิลปอาชา รองนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน และได้มีการแต่งตั้งคณะอนุกรรมการขึ้นมา จำนวน ๓ ชุด ได้แก่

        ๑) คณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาระดับจังหวัดศรีสะเกษ

        ๒) คณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาระดับจังหวัดอุบลราชธานี

        ๓) คณะอนุกรรมการสืบเสาะราคาที่ดินที่มีเอกสารสิทธิ์และไม่มีเอกสารสิทธ์

๓. แนวทางการแก้ไขปัญหาในระยะยาวโดยดำเนินการตามแผนฟื้นฟูผลกระทบที่เกิดขึ้นตามผลการศึกษา โดยจะต้องมีการแต่งตั้งคณะกรรมการขับเคลื่อนตามแผนฟื้นฟู อีก ๑ คณะ

ปัญหาอุปสรรค

๑. ปัจจุบันการแก้ไขปัญหาในระดับพื้นที่ยังสามารถดำเนินการต่อไปได้ แต่เกิดความล้าช้าเนื่องจากกรมชลประทานมีเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการไม่พอเพียงต่อการดำเนินการแก้ไขปัญหา

๒. การถมลำน้ำมูนเดิมของกรมชลประทาน ซึ่งดำเนินการอย่างต่อเนื่องตามสัญญาที่ทำร่วมกับบริษัทเอกชน ซึ่งจะเสร็จสิ้นภายในปลายปี ๒๕๕๕ นี้ ซึ่งจะนำไปสู่การกักเก็บน้ำในอนาคต โดยใช้งบประมาณกว่า ๗๘ ล้านบาท แต่การแก้ไขปัญหาผลกระทบให้กับราษฎรกลับล่าช้า ทำให้ราษฎรในพื้นที่เกิดความวิตกกังวลว่าจะมีการปิดประตูเขื่อนกักเก็บน้ำก่อนการจ่ายค่าชดเชย และจะเกิดความยุ่งยากในการแก้ไขปัญหา ซ้ำรอยเขื่อนราษีไศล

๓. การกำหนดขอบเขตอ่างเพื่อกักเก็บน้ำในระดับ +๑๑๒ ม.รทก. และจ่ายค่าชดชดเชยในระดับ +๑๑๔ ม.รทก. โดยคำนิยามของกรมชลประทานตามมติ ครม. นั้นจะมีการดำเนินการจ่ายในระดับ +๑๑๔ ม.รทก. กับพื้นที่ทั้งหมดจากหน้าเขื่อนหัวนาจนเขื่อนราษีไศลนั้นทำให้การจ่ายค่าชดเชยไม่ครอบคลุมพื้นที่ได้รับผลกระทบจริง ดังนั้นมติที่ประชุมของคณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาระดับจังหวัดศรีสะเกษ วันที่ ๖ กันยายน ๒๕๕๔ ได้มีคำสั่งแต่งตั้งคณะทำงานดำเนินด้านการปักขอบเขตอ่าง เมื่อระดับน้ำที่หน้าเขื่อนหัวนาอยู่ในระดับ +๑๑๒ ม.รทก. และ +๑๑๔ ม.รทก. เพื่อใช้เป็นหลักเกณฑ์ในการพิจารณาจ่ายค่าชดชดเชย โดยได้มีการดำเนินการปักขอบเขตอ่างร่วมกันระหว่าง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ราษฎร ในพื้นที่ กรมชลประทาน และคณะทำงานปักขอบเขตอ่าง ในวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ ซึ่งเป็นช่วงฤดูน้ำลด อยู่ในระดับ +๑๑๔ มร.ทก ที่หน้าเขื่อนหัวนา พร้อมกับการจัดทำแผนที่ตามขอบเขตที่ได้รับผลกระทบจริง ซึ่งอยู่ในขั้นตอนการนำเอา เอกสารสำคัญ รว๔๓ก. มาทาบกับแผนที่ขอบเขตอ่างในระดับ +๑๑๔ มร.ทก ที่หน้าเขื่อนหัวนา เพื่อคัดแยกรายชื่อและจำนวนแปลงที่ดินที่ได้รับผลกระทบจริงตามแผนที่ดังกล่าว ก่อนนำเข้าสู่การพิจารณาคณะกรรมการระดับจังหวัดและคณะกรรมการชุดใหญ่ที่มีรองนายกเป็นประธาน ในการจ่ายค่าชดเชยต่อไป ซึ่งชาวบ้านยังมีความกังวลใจว่าหากรัฐบาลไม่ดำเนินการจ่ายตามผลกระทบที่เกิดขึ้นจริง ตามผลการปักขอบเขตของคณะทำงานวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ แล้ว ก็จะเกิดกรณีปัญหา “นานอกอ่าง” และแก้ไขไม่แล้วเสร็จ ขาดความเป็นธรรมและสร้างปัญหาต่อเนื่อง เหมือนเช่นกรณีเขื่อนราศีไศล

๔. กรมชลประทานยังมีความพยามสร้างผนังกั้นน้ำ DIKE หรือคันเขื่อน ในพื้นที่โครงการเขื่อนหัวนามาตลอด ทั้งที่ยังไม่ได้แก้ไขปัญหากรณีค่าชดเชยราษฎรผู้เดือดร้อนให้แล้วเสร็จ และไม่มีแนวทางการศึกษาผลกระทบจากคันเขื่อนหรือผนังกั้นน้ำก่อนการดำเนินการก่อสร้าง ซึ่งกรณีตัวอย่างเขื่อนราษีไศลได้เกิดปัญหาพื้นที่นานอกอ่างที่แก้ไขไม่แล้วเสร็จมาจนถึงปัจจุบัน

แนวทางในการแก้ไขปัญหา เสนอต่อรัฐบาล

๒. ขอให้รัฐบาลเร่งรัดการแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง โดยการจัดสรรเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องและจัดสรรงบประมาณในการดำเนินการอย่างเพียงพอ

๓. ผู้เดือดร้อนจากโครงการเขื่อนหัวนาและชาวบ้านกลุ่มสมัชชาคนจนเขื่อนหัวนา ยังยืนยันข้อเรียกร้องเดิม คือ ให้มีการจ่ายค่าชดเชยให้แล้วเสร็จก่อนดำเนินการปิดประตูเขื่อนหัวนา

๔. ให้รัฐบาลแต่งตั้งคณะกรรมการเพื่อดำเนินการตามแผนฟื้นฟูผลกระทบ ทั้งในเรื่องของอาชีพ และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ตามผลการศึกษาที่มีมติ ครม. รองรับแล้ว

๕. การกำหนดราคาในการจ่ายค่าชดเชยที่ดินทำกินของราษฎร ให้ยึดหลักการรวมกันเพื่อเป็นกรอบการทำงานในการแก้ไขปัญหากรณีเขื่อนหัวนา ดังนี้

๖. รัฐบาลและกรมชลประทานจะต้องไม่ดำเนินก่อสร้างผนังกั้นน้ำ DIKE ในพื้นที่โครงการเขื่อนหัวนา เพื่อป้องกันปัญหาพื้นที่นานอกอ่างเหมือนกรณีเขื่อนราษีไศลที่แก้ไขไม่แล้วเสร็จมาจนถึงปัจจุบัน

ค.ข้อเสนอต่อนโยบายการจัดการน้ำของรัฐบาลในอนาคต

๑. รัฐบาลจะต้องเปิดเผยข้อมูลผลกระทบที่จะเกิดจากการดำเนินโครงการ โขง เลย ชี มูล ต่อ

ราษฎรกลุ่มผู้เดือดร้อนจากโครงการโขง ชี มูล เดิมทุกกลุ่ม โดยเฉพาะราษฎรเขื่อนราศีไศลและเขื่อนหัวนา ก่อนที่จะมีการดำเนินโครงการขนาดใหญ่ใดๆต่อไปในอนาคต เพื่อแสดงจริงใจของรัฐบาลว่าโครงการดังกล่าวจะไม่สร้างปัญหาและผลกระทบซ้ำเติมความเดือดของราษฎรในพื้นที่อีกในอนาคต

๒. โครงการจัดการน้ำตามแผนงานที่รัฐบาลจะใช้เงินกู้ ๓๕๐,๐๐๐ ล้านบาทในการจัดการซึ่งมีแผนงานมากมายที่ไร้หลักประกันว่าจะไม่ก่อผลกระทบซ้ำรอยโครงการเก่าๆ ในอดีต
เราขอเสนอต่อรัฐบาลดังนี้

๒.๑ ให้มีการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสังคมอย่างรอบด้าน

จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบและโปรดพิจารณา

เมื่อวันที่ 29 ก.ค. 55 สำนักข่าวบีบีซีรายงานว่า มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดของอังกฤษ ได้แก้ไขกฎการแต่งกายภายในมหาวิทยาลัย หลังชมรมเพื่อความหลากหลายทางเพศยื่นคำร้องว่า กฎที่มีอยู่เดิมไม่เป็นธรรมกับกลุ่มนศ.ข้ามเพศ (transgender) ในมหาวิทยาลัย

โดยกฎการแต่งกายใหม่นี้ เกิดขึ้นหลังจากที่ชมรมเพื่อความหลากหลายทางเพศในมหาวิทยาลัย  (LGBTQ Society) ยื่นคำร้องไปยังสโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด และได้ผ่านคำร้องดังกล่าวไปยังผู้บริหารมหาวิทยาลัย เพื่อชี้ว่ากฎเดิมไม่รับรองสิทธิของนศ. ที่มีความหลากหลายทางเพศ

กฎการแต่งกายใหม่ จะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 4 ส.ค. 55 เป็นต้นไป ซึ่งจะทำให้นศ. ชายสามารถใส่กระโปรงกับถุงน่อง และนศ. หญิงแต่งกายในชุดสูทและผูกเนคไทเข้าร่วมงานทางการได้โดยไม่ผิดกฎของมหาวิทยาลัย

เจสส์ พัมฟรีย์ หนึ่งในเจ้าหน้าที่ชมรมความหลากหลายทางเพศในมหาวิทยาลัยกล่าวว่า การเปลี่ยนกฎดังกล่าว จะช่วยให้นักศึกษาบางส่วนลดความตึงเครียดจากการสอบลงได้ 

ทั้งนี้ กฎการแต่งกายแบบเดิม ระบุว่า หากนศ. ต้องการจะแต่งกายข้ามเพศ พวกเขาต้องขออนุญาตเป็นพิเศษจากผู้ดูแลกฎของมหาวิทยาลัย มิเช่นนั้นอาจถูกลงโทษตามกำหนด

ด้านโฆษกมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดระบุว่า "กฎระเบียบดังกล่าว ถูกแก้ไขให้ตัดข้อกำหนดเรื่องเพศออกไป เนื่องมาจากข้อกังวลของสโมสรนักศึกษา ที่ชี้ว่า กฎเดิมไม่ได้คำนึงถึงผลประโยชน์ของกลุ่มนักศึกษาข้ามเพศ"

ที่มา: แปลและเรียบเรียงจาก 

Oxford University rewrites gender dress code
http://www.bbc.co.uk/news/uk-england-oxfordshire-19038488

หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ สวมเสื้อแดงปราศรัยที่ศูนย์กีฬาดินแดง เผยตั้งใจใส่เพื่อบอกคนเสื้อแดงช่วยกันหยุดปรองดองจอมปลอม ยันจะไม่เรียกร้องให้ออกกฎหมายนิรโทษกรรม เพราไม่ใช่คนทำ ชี้ถ้าเป็นแดงอุดมการณ์ ต้องรู้แล้วว่าถูกใครชักชวนมาต่อสู้ เพียงเพื่อเป็นเครื่องมือให้เขา 

อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ปราศรัยที่ศูนย์เยาวชนกรุงเทพมหานคร (ไทย - ญี่ปุ่น) ดินแดง เมื่อ 29 ก.ค.
(ที่มาของภาพ: เฟซบุคอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ)

เมื่อวันที่ 29 ก.ค. ที่ผ่านมา เว็บไซต์พรรคประชาธิปัตย์ ได้เผยแพร่คำปราศรัยของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ผู้นำฝ่ายค้านและหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งได้ขึ้นเวทีปราศรัย “เดินหน้า ผ่าความจริง หยุดล้มรัฐธรรมนูญ – ออกฎหมายล้างผิดคนโกง” ที่ศูนย์เยาวชนกรุงเทพมหานคร (ไทย-ญี่ปุ่น) ดินแดง โดยระหว่างปราศรัยนายอภิสิทธิ์ได้ถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีกรมท่า เหลือแต่เสื้อสีแดงพิมพ์คำว่า "หยุดปรองดอง จอมปลอม ล้างผิดคนโกง" โดยตอนหนึ่งกล่าวว่า "ผมตั้งใจจะใส่สีแดง เพื่อที่จะบอกกับคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนเสื้อแดงว่า วันนี้ถ้าคุณอยากใส่เสื้อสีแดง แล้วบอกสีแดงเป็นอุดมการณ์ คุณต้องใส่เฉพาะแบบนี้ ที่เขียนว่า หยุดปรองดองจอมปลอม ล้างผิดคนโกง" โดยรายละเอียดการปราศรัยมีดังนี้ (ดูวิดีโอคลิปการปราศรัยได้ที่นี่)

อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
29 ก.ค. 2555, ศูนย์เยาวชนกรุงเทพมหานคร (ไทย-ญี่ปุ่น) ดินแดง

พี่น้องประชาชนประชาชนที่เคารพรักทุกท่านครับ ผมกราบขอบพระคุณพี่น้องทุกท่านที่สละเวลามาร่วมในเวทีผ่าความจริงของพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งเวทีนี้ก็ถือว่าเป็นเวทีสุดท้ายก่อนที่สภาผู้แทนราษฎรจะได้มีการเปิดสมัยประชุม และจะมีการประชุมในวันพุธที่ 1 สิงหาคมที่จะถึงนี้ เมื่อสักครู่พี่น้องได้ดูคลิปช่วงที่คุณยิ่งลักษณ์หาเสียง แล้วก็บอกว่า “จะแก้ไข ไม่แก้แค้น” แล้วก็ในคลิปหลังจากที่พวกเราได้เรียกร้องนายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ว่าคุณจะห้ามปราม คุณจะส่งสัญญาณไปยังผู้สนับสนุนคุณ ความจริงคุณเรียกว่าเป็นเนื้อเดียวกันคือคนเสื้อแดง ให้หยุดขัดขวาง หยุดป่วนหรือไม่ ก็ไม่เคยปรากฎแม้แต่ครั้งเดียว ที่มีการห้ามปราม เหตุการณ์ที่ปทุมธานีจึงเกิดขึ้น เหตุการณ์ที่เชียงใหม่ ที่มีการเอารถมา พยายามปิดถนนแม้กระทั่งพุ่งชนชาวบ้านที่พยายามมาช่วยพวกเราจึงเกิดขึ้น เหตุการณ์อีกหลายเหตุการณ์วันนี้ แม้แต่ท่าน สส. อิสระ สมชัย ก็เจอครับวันนี้ที่โคราชใช่มั้ยครับ อำเภอโนนสูง เอาคนมาปิดทาง มาขัดขวางไม่ให้คนมาฟังการสัมมนาเครือข่ายของพรรคประชาธิปัตย์ แล้วก็ข้างนอกก็ยังมีอยู่ประมาณ 10 – 20 คนนะครับ ช่วยโห่ต้อนรับหน่อยครับ

ผมบอกกับพี่น้องครับ ที่จริงแล้ว ท่านอดีตหัวหน้าพรรค ท่านอดีตนายกฯ ชวนได้กล่าวไปแล้ว เราก็เข้าใจครับ คนที่มา ก็มาจากการปลุกระดม จากแกนนำ จากคนในรัฐบาลเองนั่นแหละ วันก่อนที่ผมไปพิมาย ก็มาประมาณ 10 กว่าคน แล้วก็ไม่ได้เป็นคนพิมายครับ มาจากอำเภอใกล้เคียง ผมให้คนไปถาม ก็บอกว่ามีนักการเมืองจัดให้มา

เพราะฉะนั้นผมถึงพูดเสมอครับ ผมเพิ่งไปปราศรัยที่หาดใหญ่ ผมก็บอกว่า เราอย่าไปคิดว่าเป็นเรื่องของพี่น้องชาวเชียงใหม่ พี่น้องชาวปทุมฯ ชาวเหนือ ชาวอีสาน หรือจังหวัดใด ๆ ก็ตามครับ คนเหล่านี้เป็นเพียงกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น ซึ่งถูกปลุกปั่นปลุกระดม หรือถูกจัดตั้งให้มา เพื่อมาก่อกวน ขัดขวางการทำงานของผม และของพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งต้องถือว่า เป็นนโยบายของพรรคเพื่อไทยนั่นแหละ ที่ทำการเมืองแบบนี้

ผมเรียนกับพี่น้องครับ ถามว่า เวลาเกิดเหตุอย่างนี้ผมกลัวมั้ย บอกกับพี่น้องเลยครับเต็มปากเต็มคำ ผมกลัว กลัวอะไรครับ กลัวว่าอย่างวันนี้มา 10 คน ถ้าพวกเราออกไปหมด มันจะเหลืออะไรล่ะครับ !

ที่ปทุม ฯ ผมก็กลัว ต้องเอาคุณอิสรา สุนทรวัฒน์ ไปห้าม ไม่ให้คนของเรานั้นออกไปถล่ม ที่พิมาย ผมก็กลัว ต้องให้ครู เด็กนักเรียนในโรงเรียนนั้น ปรามกันเองไม่ให้ออกไปเพราะว่ามากัน 10 – 20 คน แต่คนมาต้อนรับผม และพรรคประชาธิปัตย์หลายร้อยครับ

ความจริงแล้วนอกจากสิ่งที่โฆษกพรรคเพื่อไทยพูด ที่พี่น้องชมไปเขาบอกว่า เรื่องนี้เขาไม่ต้องไปปรามพี่น้องประชาชน เขาบอกว่า ไม่อยากให้เกิดเรื่องนายอภิสิทธิ์ ก็อย่าไปในที่ที่มีคนไม่ชอบ ผมก็บอกว่า ถ้าใช้หลักนี้พวกคุณก็ไปที่ไหนไม่ได้เหมือนกัน เพราะผมก็ยืนยันว่าทุกจังหวัดทุกอำเภอทุกตำบลในประเทศไทย ก็มีคนไม่ชอบคุณ เพียงแต่เขาสุภาพ !

แต่ทั้งหมดที่ทำนั้นพี่น้องครับ จะสังเกตมั้ยครับว่ามันมาเกิดขึ้นมากขึ้นรุนแรงขึ้นช่วงนี้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เป็นเพราะพรรคประชาธิปัตย์และผม ไม่ยอมที่จะไปสมคบกับในเรื่องของปรองดองจอมปลอมล้างผิดให้คนโกง !

ผมบอกกับพี่น้องเลยครับ คนของพรรคเพื่อไทย หลายคนมาพูดกับผม เขาบอกว่า เคลียร์ทุกฝ่ายแล้ว พูดกับคนนั้นคนนี้รู้เรื่องหมดแล้ว โดยเฉพาะเนี่ย เขาบอกว่าแม้แต่คนที่ปฏิวัติเขาชื่อ สนธิ บุญยรัตกลิน คุยรู้เรื่องแล้ว

เขาก็บอกว่า แล้วประชาธิปัตย์ ไม่ไปร่วมซะล่ะ เรื่องมันจะได้จบ ผมก็เคยตอบเขาไปครับ ข้อที่ 1 ถ้าคุณทำอะไรดี ผมพร้อมจะร่วมในการช่วยเหลือให้คุณทำให้สำเร็จ แต่ถ้าคุณทำอะไรแล้วเสียหายบ้านเมือง คุณจะบังคับขู่เข็ญหว่านล้อมผมอย่างไร ผมไม่มีวันยอม และข้อ 2 ผมบอก ถึงผมยอม ก็จะมีคนอีกเป็นหมื่นเป็นแสนเหมือนกับที่อยู่ที่นี่ ที่ไม่มีวันยอม ผมทรยศต่อคนเหล่านี้ไม่ได้หรอกครับ ผมทรยศแผ่นดิน ผมทรยศประเทศไม่ได้หรอกครับ ผมต้องเดินหน้าเพื่อความถูกต้อง ไม่ต้องขู่ ไม่ต้องหว่านล้อมครับ

เพราะฉะนั้นพี่น้องอย่าหวั่นไหว เขาต้องพยายามเล่นงานประชาธิปัตย์ เล่นงานผม คิดดูสิครับ ผมเล่นการเมืองมา 20 ปี ประวัติของผมชัดเจน สะอาด บางคนเล่นอยู่ 5 ปี นับคดีไม่ถ้วน ก็เลยต้องย้อนยุคไปสมัยผมอายุ 20 กว่าปี หาว่าผมหนีทหาร ผมยืนยันกับพี่น้องครับ เรื่องนี้อย่าหวั่นไหว เรื่องนี้เรื่องเก่า อยู่ดี ๆ ขุดขึ้นมาไม่มีอะไรหรอกครับ จตุพร พรหมพันธุ์พูดเรื่องนี้ ผมชี้แจงในสภา เอาเอกสารต่าง ๆ ชี้แจงหักล้าง สิ่งที่คุณจตุพรพูด แล้วผมก็บอกกับจตุพรว่า ถ้าคุณแน่จริง คุณไปพูดนอกสภา ผมจะฟ้องคุณ

จตุพรก็ไปพูดนอกสภา ผมก็ฟ้องจตุพรเป็นคดีที่ 5 ทีนี้พอมาถึงเรื่องนี้ หลังจากโยงโย้เลื่อนศาลแล้ว เลื่อนศาลอีก สุดท้ายก็มานำสืบ สืบพยานคดีนี้ เมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากที่คดีที่ 1 ศาลตัดสินจำคุกนายจตุพร 6 เดือน นั่นแหละครับ ก็เลยต้องมีกระบวนการไปยื่นร้องเรียน ความจริงยื่นตั้งแต่ศาลรับฟ้อง ยื่น ปปช. ก็บอกผมไม่ผิด ยื่นกระทรวงกลาโหมไปรอบนึงแล้ว เขาก็บอกว่าไม่มีมูล ก็ไปยื่นผู้ตรวจการแผ่นดิน กลับมายื่นกระทรวงกลาโหมใหม่ เพื่อที่จะมาช่วยจตุพรในคดี

ไอ้เอกสารที่ขนมาเป็นคันรถนั่นน่ะ อยู่ในหนังสือเรด พาวเวอร์มาตั้งแต่ปีที่แล้ว เอามาสืบพยาน ทนายผมซักค้านไปหมดแล้ว ชี้ไปหมดแล้ว แล้วก็รัฐมนตรีกลาโหมให้สัมภาษณ์ครั้งแรก พี่น้องคิดดู เอกสารตอนนั้นไม่ให้สื่อมวลชน ไม่ให้ประชาชน แต่ให้พยานของจตุพรไปใช้ในศาล เพราะฉะนั้นก็พยายามช่วยกันไป ผมเพิ่งเคยเห็นนี่แหละครับ บอกกับคุณชำนิ (ศักดิเศรษฐ์) นักการเมืองที่อาวุโสบอก พี่ ในชีวิตนี้ผมเห็นรัฐมนตรีว่าการ รัฐมนตรีช่วยว่าการ ผมเพิ่งเคยเห็นรัฐมนตรีช่วยว่าความให้จตุพร !

ผมพูดลงลึกมากไม่ได้ เดี๋ยวจะเป็นการไปละเมิดอำนาจศาล เอาเป็นว่า ผมก็ต้องใช้สิทธิ์ของผมทางกฎหมายต่อไป ถ้ารัฐมนตรีกลาโหมโชคดี ก็จะได้ไปอยู่กับจตุพรในที่ที่ควรจะอยู่ เพราะฉะนั้นพี่น้องครับ พวกเราไม่หวั่นไหว แน่วแน่ที่จะต่อสู้ เพราะเรารู้ว่าคำว่า ปรองดอง หรือแก้ไข ไม่แก้แค้นนั้น กลายเป็นเรื่องเท็จทั้งสิ้น ถ้าอยากแก้ไข แก้ไขสิครับ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ รัฐมนตรีกลาโหมไปอยู่ไหนครับ รองนายกฯ ฝ่ายความมั่นคงไปอยู่ไหนครับ นายกรัฐมนตรีไปอยู่ไหนครับ พวกผมไม่มาไล่ให้ออกจากตำแหน่ง ไล่ไปดูแลพี่น้อง 3 จังหวัดภาคใต้เดี๋ยวนี้ !

ถ้าอยากแก้ไข ทำไมปล่อยให้ข้าว ซึ่งเป็นสินค้าคู่บ้านคู่เมืองของประเทศเรา เราเป็นแชมป์ส่งออกข้าวมาโดยตลอด ครึ่งปีแรกปีนี้เราตกเป็นอันดับ 3 เพราะนโยบายจำนำข้าวของรัฐบาลชุดนี้ ไปแก้ไขเสีย ปลัดกระทรวงเลิกทะเลาะกับชวนนท์ (อินทรโกมาลย์สุต) ไปแก้ไขเสีย เพราะว่าชวนนท์จะหน้าเหมือนอะไรไม่ทราบ แต่ปลัดฯ หน้าตาไม่ดีกว่าชวนนท์แน่นอน

ส่งออก ครั้งนี้ ปีนี้นอกจากข้าว ภาพรวมทั้งหมดติดลบ และถ้าเป็นอย่างนี้ไปอีกจนถึงสิ้นปี จะเป็นการขาดดุลการค้า ดุลบัญชีเดินสะพัดครั้งแรกในรอบ 15 ปี ไปแก้ไขเสีย !

และที่พูดมาแล้วครับ พูดแล้วพูดอีก เรื่องแพงทั้งแผ่นดิน ไปแก้ไขเสีย เลิกล้มความคิดจะลอยตัวก๊าซหุงต้ม ครัวเรือนเสีย เอาปัญหาของประชาชนเป็นตัวตั้ง อย่าเอาฐานะ ปตท. อย่าเอาผลประโยชน์ของพวกพ้องไปแก้ปัญหาให้กับประชาชน นี่คือสิ่งที่เราเรียกร้อง !

เพราะฉะนั้นวันนี้ ผมเชื่อพี่น้องอยู่ที่นี่ทุกคน หลายคนฟังมาแล้วหลายเวที ผมจะพูดอะไรก็เกรงใจ เพราะว่ากลัวว่าจะฟังมาแล้ว บางคนนั่งข้างหน้านี่ ผมยังไม่ทันพูดเลย พูดแทนผมแล้ว !

ผมว่า เราได้ร่วมกันและเดินทางมาไกลพอสมควร เพราะวันนี้ความสำรวจความคิดเห็นทุกโพลล์ทุกสำนัก จากเดิมซึ่งไม่รู้ว่าปรองดองของรัฐบาลคืออะไร วันนี้บอกกับรัฐบาลชัดเจนแล้วว่า 2 เรื่อง คือรัฐธรรมนูญ กับกฎหมายล้างผิด กรุณาอยู่เฉย ๆ อย่าผลักดัน ชะลอไว้ก่อน ชัดเจนครับ !

และสภา ที่จะประชุมวันที่ 1 สิงหา นี้ในวันพุธ ผมเพิ่งแกะซองเปิดดูระเบียบวาระ ประธานสมศักดิ์ บอกว่าเป็นการประชุมกรณีพิเศษ ไม่มีเรื่องปรองดอง ไม่มีเรื่องนิรโทษกรรม นี่เป็นเพราะพวกเราทุกคนได้ต่อสู้ในเรื่องนี้ครับ

แต่เราตายใจไม่ได้ นี่เฉพาะ 1 สิงหา สมัยประชุมมีถึง ธันวา สงสัยต้องจัดเวทีกันอีก 4 เดือน วันนี้พี่น้องจะเห็น จัดกันมา สส.วันนี้มาก็ใส่เสื้อ หยุดปรองดอง กันครบถ้วน คุณกรณ์ (จาติกวนิช) ก็ต้องหาไซส์พิเศษ ใส่สีขาว คุณองอาจ (คล้ามไพบูลย์) ก็ใส่สีเหลือง คุณอรรถวิชช์ (สุวรรณภักดี) คุณอภิรักษ์ (โกษะโยธิน) ใส่สีเขียว คุณรังสิมา (รอดรัศมี) ไปขโมยของใครมา เมื่อกี้ยังไม่มี ใส่สีเขียวเหมือนกัน มีสีดำ มีสีน้ำตาล มีเยอะแยะ เขาก็บอกให้ผมใส่มาตัวนึง ผมเข้ามาถึงเวที ผมก็ไม่ค่อยถูกใจ ดูสส.สุทธิ คือผมนั้น ไอ้การแต่งการแบบนี้มันได้มาจาก สายล่อฟ้า มันผิดธรรมชาติ มันผิดธรรมชาติ ใครเอาเสื้อยืดมาใส่ทับเสื้อเชิ้ต พี่ชำนิ ก็เป็นไปกับเขาด้วย คือผมเคยเห็นแต่คนเอากางเกงในมาใส่ข้างนอก แต่นั่นซุปเปอร์แมน ผมยอมได้ ผมก็ไม่ยอมใส่แบบนี้ ผมต้องใส่ไว้ข้างใน

(หมายเหตุ - อภิสิทธิ์ ถอดเสื้อแจคเก็ต โดยเสื้อตัวไหนเป็นเสื้อยืดสีแดง พิมพ์คำว่า หยุดปรองดอง จอมปลอม ล้างผิดคนโกง)

ที่จริงน่ะ คุณกรณ์เขาบอกให้ผมใส่เดินเข้ามา จะได้ไม่ถูกพวกนั้นตีหัว เพราะว่าพวกนั้นไม่ทันอ่านหรอกว่าเขียนว่าอะไร ต้องอธิบายกันหน่อยว่า ทำไมใส่ สีแดง เพราะผมบอกก่อนว่า สีแดง เป็นของทุกคนมีหลายคนเขาเบื่อเขารำคาญครับ แม้แต่ศิลปินรุ่นใหญ่ยังบอกว่า เอาสีแดงคืนมา สีแดงอยู่ในธงชาติ หมายความว่าชาติ ต้องหมายถึงเป็นของคนทั้งชาติ ไม่ใช่คนกลุ่มเดียว เพราะฉะนั้นผมจะใส่สีแดง เป็นสิทธิ์ของผม พวกคุณไม่ต้องมาต่อว่า วันพรุ่งนี้ อย่างนี้สิทธิเสรีภาพ ไม่ใช่เที่ยวมาขัดขวางคนอื่น

แต่ว่าสำคัญกว่านั้นครับ ผมตั้งใจจะใส่สีแดง เพื่อที่จะบอกกับคนที่อ้างตัวว่าเป็นคนเสื้อแดงว่า วันนี้ถ้าคุณอยากใส่เสื้อสีแดง แล้วบอกสีแดงเป็นอุดมการณ์ คุณต้องใส่เฉพาะแบบนี้ ที่เขียนว่า หยุดปรองดองจอมปลอม ล้างผิดคนโกง !

ทำไมผมพูดอย่างนั้นครับ เปิดคลิปให้ดูหน่อย ทำไมผมพูดอย่างนั้น (เปิดคลิป)

พี่น้องที่เคารพรักครับ พี่น้องเห็นหรือยังว่าปัญหาบ้านเมืองที่มันเกิดขึ้นมาจนวุ่นวาย รุนแรง จนมีคนเสียชีวิต ใครเป็นคนยุ ใครเป็นคนชักชวน ใครเป็นคนปลุกระดม ใครโกหกว่าจะมานำด้วยตัวเอง แล้วใครล่ะครับวันนี้เรียกร้องว่าจะต้องเอาคนผิดมาลงโทษในช่วงเลือกตั้ง เพื่อที่จะใช้คนตายเป็นอาวุธทางการเมือง แล้วใครล่ะครับวันนี้ ที่พอเป็นรัฐบาลแล้ว อยากจะออกกฎหมายล้างผิดความโกงของตัวเอง ก็บอกให้เสื้อแดง ลืมความสูญเสียของคนที่ตายในเหตุการณ์ คน ๆ เดียวหมดแหละครับ ชื่ออะไรครับ (ผู้ชุมนุมตอบว่า - ทักษิณ)

ผมถึงบอกว่าวันนี้คนใส่เสื้อแดงจะต้องตัดสินใจ ถ้าคุณเป็นเสื้อแดงอุดมการณ์ คุณต้องรู้แล้วว่าใครชักชวนให้คุณมาต่อสู้ เพียงเพื่อเป็นเครื่องมือให้เขา คุณต้องรู้แล้วว่าที่ในที่สุดก่อความวุ่นวาย ไม่ได้มีความจริงใจต่อกัน และสุดท้าย ไม่แม้แต่จะหยิบยื่นความเป็นธรรมให้กับคุณ ผมถูกกล่าวหามีคนมายกป้ายว่าเป็นฆาตกร ผมไม่เคยเรียกร้องการนิรโทษกรรม เพราะผมไม่ได้ทำ

นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ถูกเหมือนผม ไม่เคยเรียกร้องการนิรโทษกรรม เพราะไม่ได้ทำเหมือนกัน !

แต่คนที่รู้อยู่แก่ใจว่ามีการฝึกฝนให้คนติดอาวุธ ใส่ชุดดำมาแฝงตัวอยู่ในที่ชุมนุม จนเป็นที่มาของความตาย ของทั้งทหาร ตำรวจ เจ้าหน้าที่ และประชาชน คน ๆ นั้นแหละครับ กำลังจะหนีความจริงด้วยการอ้างว่า ให้นิรโทษกรรมทุกฝ่าย

ผมถึงบอกว่า ถ้าคุณใส่เสื้อแดง เพราะอุดมการณ์ คุณต้องเรียกร้องว่า ห้ามออกกฎหมายนิรโทษกรรม แล้วต้องไม่ยอมเป็นเครื่องมือให้คน ๆ หนึ่ง ล้างผิดการทุจริตการโกงของตัวเอง แต่ถ้าคุณใส่เสื้อแดง แล้วไม่ยอมเขียน หยุดปรองดองอย่างนี้ ไม่มาร่วมต่อต้าน เรียกร้องความเป็นธรรมให้กับวิญญาณของคนที่เคยใส่เสื้อแดง เสื้อแดงของคุณไม่มีความหมายอะไร นอกจากการเป็นขี้ข้าทักษิณ

ฉะนั้นเสื้อแดงที่อยากได้ความเป็นธรรม มาขอแบบจากคุณกรณ์ได้ แต่ขอให้ออกค่าใช้จ่ายเอง นี่คือประเด็นที่ต้องชี้ให้สังคมนี้เห็นครับ ประชาธิปัตย์คนที่นั่งอยู่ที่นี้ ไม่ต้องการให้คนไทยเป็นศัตรูกันเอง คนที่นั่งอยู่ในที่นี้ทุกคน ต้องการให้บ้านเมืองเดินไปข้างหน้า คนที่อยู่ที่นี่ทุกคน ยอมรับและเข้าใจว่าช่วงการต่อสู้ทางการเมือง มีหลายคนหลงผิด เพราะถูกปลุกระดม ถูกให้ข้อมูลที่ผิด คนเหล่านั้นประชาธิปัตย์ไม่เคยคัดค้านการให้อภัย หรือนิรโทษกรรม แต่เราไม่ยอมที่จะนิรโทษกรรม คนที่จงใจสร้างความเสียหายให้กับบ้านเมือง และทำให้พี่น้องตาย

และไม่มีเหตุผลอะไรทั้งสิ้นที่จะไปนิรโทษกรรมให้กับคนโกงชาติ โกงแผ่นดิน นอกจากนั้นพี่น้องครับ นอกจากการเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับผู้เสียชีวิต ไม่ว่าจะเป็นทหาร ตำรวจ เจ้าหน้าที่ คนเสื้อแดง ประชาชน ผมอยากจะบอกว่า ถ้ามีใครใส่เสื้อแดง เพราะไม่ชอบ 2 มาตรฐาน คุณก็ต้องใส่เสื้อแดงที่เขียนว่า หยุดปรองดอง จอมปลอมเหมือนกัน เพราะอะไรครับ เพราะประเทศไทย หรือประเทศไหนก็ตามครับ ไม่เคยสามารถทำให้คนร่ำรวยเท่ากันได้หรอกครับ อย่างที่ท่านนายกฯ ชวนพูด แต่ทุกคนต้องอยู่ภายใต้กฎหมายอย่างเสมอภาคกัน

ถ้าคุณใส่เสื้อแดง เพราะคุณไม่ชอบ 2 มาตรฐาน แล้วพวกคุณใส่เสื้อแดงมาต่อสู้ ถูกจับ ถูกศาลลงโทษจำคุก ต้องเข้าไปอยู่ในคุก แล้วทำไมคุณจะปล่อยให้คนที่ปลุกระดมคุณนั้น ทำผิดไม่รู้กี่คดี บอกว่าตัวเองไม่ต้องเข้าคุก นั่นแหละครับ 2 มาตรฐานอย่างแท้จริง !

อย่าไปหลงผิดนะครับ อย่าไปคิดว่าตอนนี้ เอาละ คุณหนุนรัฐบาล คุณทำอะไรตำรวจเกรงใจ ถึงที่สุด วันหนึ่ง กฎหมายก็ต้องเป็นกฎหมาย แล้ววันหนึ่งคุณก็อาจจะถูกดำเนินคดี วันนั้นคุณก็ต้องติดคุก คุณก็ต้องถูกลงโทษ ตามกฎหมาย แล้วก็จะมีคนบางคนทำได้แค่ร้องเพลงว่า ชั่งมารดาคุณ !

ผมถึงเรียกร้องว่า วันนี้ เราต้องเอาเนื้อหาสาระของกฎหมายอัปยศ 4 ฉบับ ที่พยายามจะผลักดันให้ผ่านสภาในสมัยประชุมนี้ ด้วยวัตถุประสงค์หลักคือการช่วยทักษิณ ให้พี่น้องทั้งประเทศ ให้คนใส่เสื้อทุกสีได้รู้ ได้ทราบ แล้วเราจะได้แยกแยะ แยกแยะให้เห็นว่า สุดท้ายการต่อสู้ ต้องไม่ใช่เป็นเรื่องการต่อสู้ระหว่างพรรค ระหว่างพวก ระหว่างสี แต่ต้องเป็นการต่อสู้ระหว่างฝ่ายที่ต้องการความถูกต้อง ความเป็นธรรมกับคนโกง

พี่น้องจึงต้องผนึกกำลังกันครับ เราต้องอดทนครับ คนจำนวนมากเข้าใจแล้ว คนดูบลูสกายนั้นเข้าใจหมดแล้ว คนดู TVD เข้าใจหมดแล้ว คนดูช่อง 3-5-7-9-11 อาจจะยัง งง ๆ อยู่ ส่วนคนดู Asia Update นั่นแหละครับ เราต้องไปช่วยกันทำความเข้าใจ เราต้องอดทนครับเพราะ 4 เดือนจากนี้ไป เขาจะทำทุกวิถีทางเดินหน้าในสิ่งที่เขาต้องการ เมื่อวานนายกฯ ยิ่งลักษณ์ก็ปราศรัยว่าไม่มีถอย เพียงแต่รอจังหวะ แล้วเขาก็จะใช้ 4 เดือนนี้แหละครับ ถ้าเป็นเรื่องรัฐธรรมนูญก็ดูจังหวะว่าจะโต้เถียง หักล้างเรื่องข้อกฎหมายได้หรือไม่ ใครจะมาช่วยรองรับ จะเป็นกฤษฎีกา จะเป็นใครก็ตาม ถ้าได้จังหวะเหมาะ ๆ เขาก็ต้องพยายามใหม่ แก้ทั้งฉบับไม่ได้ สุดท้ายก็เปลือยตัวเองออกมาว่า อย่างน้อยขอแก้มาตรา 309 เพื่อหาทางล้มคดี คตส. เท่านั้นเอง

ส่วนกฎหมาย 4 ฉบับ เขาจะทำสารพัดวิธี หลอกล่อให้มีการบอกว่า ประชาชนเรียกร้อง จะมีประเภทแบบฟอร์ม ไปให้คนกรอก คนเซ็น วันดีคืนดีก็จะมาแถลงว่า ประชาชนส่วนใหญ่สนับสนุนให้เดินหน้าต่อ แล้วก็จะผลักดันเข้าสู่สภา ผมอยากจะบอกกับพี่น้องว่า เราจึงยังต้องปักหลักต่อสู้กันต่อไป เราจึงยังต้องมาช่วยกันทำให้พี่น้องคนไทยเข้าใจ และเราต้องทำให้รัฐบาลเข้าใจครับว่า เราไม่ได้ออกมาต่อต้านล้มล้างรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง แต่เราต้องการให้รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งทำหน้าที่ของตัวเอง เพื่อคนไทยทั้งประเทศ เพื่อชาติ ไม่ใช่เพื่อญาติ

เราต้องการให้รัฐบาลได้เข้าใจว่า ถ้าคุณอยากบริหารประเทศ อยู่ 3 ปี 4 ปี คุณก็เดินหน้า ทำตามนโยบาย เดินหน้าแก้ปัญหาของประชาชน พรรคฝ่ายค้านอย่างประชาธิปัตย์ พี่น้องที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครไปก่อกวน ไม่มีใครไปรังควาญ ไม่มีใครไปสร้างความวุ่นวาย ไม่มีใครมายุยงให้ใครมาเผาบ้านเผาเมืองโดยเด็ดขาด

แต่ถ้าคุณมุ่งมั่นว่าจะต้องทำสิ่งนี้เพื่อช่วยทักษิณ บ้านเมืองก็จะต้องตกอยู่ในสภาพอย่างนี้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมถึงบอกว่า สุดท้ายก็ต้องวัดกันที่ตรงนี้ว่า รัฐบาลจะเข้าใจหน้าที่ของตนเอง และทำหน้าที่นักการเมือง พรรคการเมือง อย่างที่ควรจะทำหรือไม่

ผมจึงต้องขอแรงพี่น้องประชาชนครับ 1 สิงหา สภาเปิด ยังไม่มีอะไรนะครับวันที่ 1 แต่ว่าพี่น้องต้องติดตามข่าวสารอย่างใกล้ชิด เตรียมพร้อมเสมอ สกัดกั้นความไม่ถูกต้องที่เขาพยายามจะผลักดัน ซึ่งเรายังไม่ทราบว่า เมื่อไหร่ ต้องเหนื่อยกันอีกเยอะครับ ต้องเหนื่อยกันอีกเยอะ พร้อมจะเหนื่อยมั้ยครับ (พร้อม) พร้อมจะสู้มั้ยครับ (สู้)

ถ้าอย่างนั้นส่งเสียงดัง ๆ อีกสัก 3 รอบ สู้ไม่สู้ (สู้) สู้ไม่สู้ (สู้) สู้ไม่สู้ (สู้) ขอบพระคุณพี่น้องอีกครั้งนึงครับ สวัสดีครับ

เป็นประเด็นขึ้นมาทันทีหลังจากที่เคท มิดเดิลตัน สวมสร้อยคอหรูหราของคาร์เทียร์ออกงานนิทรรศการ Road to 2012: Aiming High ที่ The National Portrait Gallery ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการโหมโรงมหกรรมกีฬาโอลิมปิก แต่เรื่องงานกลับไม่เป็นข่าวเท่าสร้อยคอคาร์เทียร์ที่เธอสวมใส่ บ้างว่าราคากว่า 49,000 ปอนด์ แต่ได้รับการคอนเฟิร์มแล้วว่า สร้อยคอเส้นนี้ถือเป็นของส่วนตัว คอลเล็กชั่นเก่าเก็บของเธอเอง ไม่ได้เพิ่งซื้อมาใส่แต่อย่างใด

จะว่าไปเคท มิดเดลตัน นั้นก็น่าสงสารอยู่ไม่ใช่น้อย แม้เธอจะได้รับการสรรเสริญเยินยอจากสื่อมวลชนว่า เป็นเจ้าหญิงผู้สมถะ ใส่เสื้อผ้าแบรนด์โหลๆ อย่าง Zara หรือไม่ก็สามารถนำชิ้นเก่ามามิกซ์แอนด์แมตช์ใส่ซ้ำได้ ผิดกับเซเลบริตี้ คนดังคนอื่นๆ ที่ไม่อาจใส่เสื้อผ้าซ้ำได้ เพราะทุกชุดที่ใส่นั้น เป็นที่จับตาและถูกถ่ายรูปจากสื่อมวลชน เคท มิดเดิลตัน ก็เช่นเดียวกัน ทุกชุดที่เธอใส่ลงหน้าหนึ่งทุกวันก็ว่าได้ แต่เธอก็ไม่ได้แคร์ว่าใส่ชุดราคาถูกหรือใส่ซ้ำ จนล่าสุดนอกจากเรื่องสร้อยคาร์เทียร์แล้ว ก็มีคนตั้งข้อสังเกตว่า หลังๆ เคทชักจะไฮโซขึ้นทุกที Zara หรือ Whitles ไม่ใส่มันแล้ว ใส่แต่แบรนด์หรู แบรนด์ดังอย่าง Alexander McQueen หรือ Jenny Packham ซึ่งราคาก็ไม่แพงเท่าไหร่หรอก 3 พันกว่าปอนด์เท่านั้นเอง

ล่าสุดมีรายงานค่าใช้จ่ายของเจ้าชายชาร์ล ปรากฏเป็นรายงานประจำปี (2011) โดยในปีก่อน มีลิสต์รายการใหม่เพิ่มขึ้นมาอีก 1 หัวข้อ ก็คือ ค่าใช้จ่ายเรื่องเสื้อผ้าของเคท มิดเดิลตัน ซึ่งเจ้าชายชาร์ล เป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด โดยในปีก่อนเคท มิดเดิลตัน เสียเงินเสียทองไปกับค่าเสื้อผ้าสูงถึง 35,000 ปอนด์ (54,000 เหรียญสหรัฐ) เลยทีเดียว (คิดดูสิว่า นั่นไม่ครบปีเสียทีเดียวนะ แค่ 6 เดือนเอง) ครั้นจะให้ฝ่ายเจ้าชายวิลเลี่ยมเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในฐานะพระสวามีก็กระไรอยู่ เพราะเจ้าชายวิลเลี่ยมส์มีรายรับ หรือเงินเดือนทั้งปี จากตำแหน่งนักบินเพียงแค่ 65,000 เหรียญสหรัฐ เท่านั้นเอง (อันนี้ไม่รวมเงินกองทุนที่เจ้าหญิงไดอานาทิ้งไว้ให้ ซึ่งเจ้าชายวิลเลี่ยมได้รับผลประโยชน์จากกองทุนเป็นรายปีๆ ละ 450,000 ปอนด์จนถึงอายุ 30 ปี หลังจากจากนั้นจึงได้รับโอนกองทุนทั้งหมดจำนวน 10 ล้านปอนด์) ครั้นจะให้ห้องเสื้อแบรนด์ต่างๆ ส่งเสื้อผ้าให้ใส่ฟรีก็จะดูไม่งาม เสียพระเกียรติได้

แต่ค่าใช้จ่ายนี้ถือเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย เพราะปรกติเจ้าชายชาร์ลส รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านจิปาถะ รวมถึงค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของเจ้าชายวิลเลี่ยมส์ เจ้าชายแฮรี่ อยู่แล้ว รวมถึงในขณะที่เจ้าหญิงไดอาน่ายังชีวิตอยู่ ซึ่งเธอก็ใส่แต่เสื้อผ้าหรูแพงๆ กว่าเคท มิดเดิลตัน เสียอีก โดยเฉพาะเมื่อดูรายรับผลกำไรจากอสังหาริมทรัพย์ของเจ้าชายชาร์ลในปีก่อนที่สูงถึง 19.7 ล้านปอนด์ ยิ่งถือว่าค่าเสื้อผ้าของเคท มิดเดิลตัน นั้นจิ๊บๆ ลูกสะใภ้ทั้งคน จ่ายได้อยู่แล้ว

นี่แหละหนา...ค่าใช้จ่ายของการเป็นคนดัง

เคท มิดเดิลตัน กับสร้อยคอคาร์เทียร์สุดหรูที่เป็นข่าว

  . 
(ซ้าย) ชุดราตรีสุดหรูของแบรนด์ Alice Temperley ราคา 3,750 ปอนด์
(ขวา) ชุดลายพรินต์ลูกไม้สีขาว-ดำ ของแบรนด์ Zara ราคา 69.99 ปอนด์